ပဝါကလေး နွေးလှသည်

နေလုံးကြီးကရိုးမကိုမေးတင်နေရာမှအိပ်ပျော်သွားဟန်ရှိ သည်။ အပြာရောင်ကားလေးကတော့ တောင်ရိုးလမ်းတလျှောက် တအိအိ ခုတ်မောင်းနေဆဲ။ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးမဲ မှောင်နေလေပြီ။ဆောင်း လေနုကလေး တစ်ချက်မွှေလိုက်ရုံ ဖြင့် အချမ်းပိုလာသလိုရှိကာ ပဝါလေးများရလိုရငြား ကျွန်မ ရှာမိသည်။ဟော တွေ့ပြီ။ ယောဂီရောင်ခြုံပဝါလေး။ချစ်သော သူဆီမှ အမှတ်တမဲ့ရခဲ့တဲ့ ပဝါကလေး။ယောဂီရောင်ကို ကျွန်မအင်မတန်နှစ်သက်သည်။သူ ကတည်ငြိမ်လွန်းသည့် သဘောကိုဆောင်သည်။ခုလည်း တိုက်ဆိုင်သွားခြင်းလား။ ကာယကံရှင်သာ သိပေလိမ့်မည်။ အမြတ်တနိုးဖြင့်လှမ်းယူမိ ပါသည်။ ချစ်သောစိတ်ဖြင့်လည်း လွှမ်းခြုံမိပါ၏။ရင်ထဲ၌နွေးထွေးသွားသည်မှာအမှန်။ကျွန်မပို့သ သောမေတ္တာ ကြောင့်လည်း သူတစ်ယောက်ဆောင်းလေအေး ကြားနွေးထွေးပါစေ။သစ်ရွက်လေးများက တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်။ နှင်း မှုန်တွေကြား ချမ်းတုန်နေ၍လော ဒါမှမဟုတ် နှလုံးသား တံခါးပိတ်တိတ်တိတ်နေချင်၍လော။ကျွန်မလဲမပြောတတ်တော့ ပေ။ကိုယ်ကတော့ချမ်းတုန်ခြင်းဒုက္ခမရှိသည့်အတွက် အင်း... တံခါးပိတ်ထားစရာအကြောင်းလဲမရှိပေ။သေချာတာ တစ်ခု ကတော့ နှင်းကျနေလေပြီ။ စင်စစ် နှင်းဆိုသည်က ဆောင်း၏တန်ဆာဖြစ်သည်။နွေ၏ပစ္စည်းမဟုတ်။နွေ၏ ပစ္စည်း မှာ မြူဖြစ်သည်။သူကရနံ့မရှိ။သို့သော် နှင်းကတော့ အနည်း ဆုံးရနံ့ရှိသည် ထင်သည်။မွှေးပျံ့လွန်းသည်တော့မဟုတ်။ လန်းဆန်းပြီးအေးမြသည့်ရနံ့မျိုးပင်။ကျွန်မဖတ်နေသည့် "နှင်းငွေ တစ်ထောင့် မိုးတစ်မှောင့်"စာအုပ်မှ ဆရာမြင့်နွယ်တွေးမိသည့် နှင်း၊မြူအကြောင်းသည် ခေါင်းထဲဝယ်ဤကဲ့သို့တသီတတန်း ပေါ်လာသည်။နှင်းနှင့်မြူသည် ဝေခွဲမရအောင်တူအုံး။ကျွန်မ ကတော့'နှင်း'ကိုသာချစ်သည်။ 'နှင်း'ကိုသာမြတ်နိုးသည်။ဘာ ကြောင့်နှင်းကိုသာအရူးအမူးဖြစ်နေရသနည်း ဟုမေးလာခဲ့သော် ကျွန်မမှာ၌အဖြေရေရေရာရာမရှိပေ။သို့သော် နှင်းဖြစ်နေ၍သာ၊ ကျွန်မ၏စိတ်သန္တန်ကိုအေးချမ်းစေတတ်သော နှင်းဖြစ်နေ၍သာ အင်း...ဤအဖြေကပိုကျေနပ်စရာကောင်းလှသည်။သို့ဖြင့် တစ် နှစ်ပတ်လုံးနှင်းကျပါစေဟုလည်းကျွန်မဆုမတောင်းဖူးပေ။လို လည်းမလိုချင်ပါ။ အကြောင်းကံတရားတိုက်ဆိုင်၍ ဖြစ်ပေါ်လာ သမျှအရာရာတိုင်းသည် အစိုးမရသည်ကိုကျွန်မနားလည်သည်။ ထို့ကြောင့် နှင်းကျစဉ် အချိန်ခဏလေးအတွင်း၌အကောင်းဆုံး လှပခဲ့လျှင် ကျွန်မကျေနပ်ပြီ။ ဟောဒီ ပဝါလေးကဲ့သို့ပင်။ အကြောင်းတိုင်ဆိုင်တုန်း ညသန်းခေါင်ဝယ်ကျွန်မကိုနွေးနေအောင် လွှမ်းခြုံပေးထားနိုင်သည်။ရပြီ ဒီလောက်ဆိုလုံလောက်ပြီ။ ကားမှန်မှတစ်ဆင့်ကောင်းကင်ယံကိုကြည့်လိုက်လျှင် ပြည့်ဝန်းနေသောငွေလမင်းနှင့်မျက်တောင်ခတ်ပြနေသောကြယ် တစ်သင်းက လှချင်တိုင်းလှနေကြပေသည်။ကားလေးကတော့ သတိထားမိမည်မထင်။ တောင်ရိုးလမ်းတလျှောက်တအိအိခုတ် မောင်းနေဆဲ။ကျွန်မလည်းခြုံပဝါလေးကြောင့်နွေးထွေးနေဆဲ။ဪ... နှလုံးသား‌လေးလည်းနွေးထွေးနေပါ၏။ဆောင်ညရှည်ဖြစ်သော်ငြား မေတ္တာကြောင့်နွေးထွေးနေပါ၏။