ရင်ထဲ ညှိ​စေ​သော ဇာတ်လမ်းများ ​ပြောနည်း - အပိုင်း ၂

အပိုင်း ၂ - ခင်ဗျားရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ပုံ​ဖော်ခြင်း

ဒုတိယ အပိုင်းကတော့ ခင်ဗျားရဲ့ ဘဝအတွေ့အကြုံတွေကို လူတွေရဲ့ နှလုံးသားကို ထိစေမယ့် အနုပညာအဖြစ် ဘယ်လို ပြောင်းလဲရမလဲဆိုတဲ့ အ​ကြောင်းပါပဲ။

​Matthew Dicks ​ပြောတာက ဇာတ်လမ်း​ကောင်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်ဖို့ ရှင်းလင်းပြတ်သားမှု၊ စိတ်ခံစားမှု နဲ့ ပြောင်းလဲမှု​တွေပဲ လိုပါတယ်။ အဲ့ဒါ​တွေ ​ပိုင်နိုင်ရင် ဘယ်သူမဆို ဇာတ်လမ်းကောင်း ပြောနိုင်ပါပြီတဲ့။

​ခင်ဗျားပြောပြမယ့် ဇာတ်လမ်းတိုင်းမှာ ဒါတွေ ပါရမယ်

• ​ရှင်းလင်းတဲ့ တည်ဆောက်ပုံ ရှိရမယ်။
• ​လူတွေကို စိတ်ဝင်စားစေမယ့် စွန့်စားရမှု (stakes) နဲ့ တင်းမာမှု (tension) ကို ဖန်တီးပေးရမယ်။
• ​စိတ်ခံစားမှု အပြောင်းအလဲ ဖြစ်သွားတဲ့ "ငါးစက္ကန့်စာ အခိုက်အတန့်" တစ်ခုဆီကို ဦးတည်သွားရမယ်။
• ​နောက်ဆုံးမှာ ရှင်းပြချက်တွေနဲ့ မဟုတ်ဘဲ၊ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ ပုံစံနဲ့ အဆုံးသတ်ရမယ်။

​အခန်း ၆ — စစ်မှန်ပါ

​အရေးကြီးဆုံးအချက်။ ခင်ဗျားရဲ့ အားနည်းချက်၊ ရှက်စရာကောင်းတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကပဲ အကောင်းဆုံး ဇာတ်လမ်းတွေ ဖြစ်လာနိုင်တာ။ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ပွင့်လင်းလိုက်ပါ။ ခင်ဗျားရဲ့ အမှားကို ဝန်ခံလိုက်။ ပြီးပြည့်စုံတဲ့သူ မဖြစ်ချင်နဲ့။ အစစ်အမှန်အတိုင်း ချပြပါ။

​သူတို့က မင်းကို ပြီးပြည့်စုံစေချင်တာ မဟုတ်ဘူး၊ မင်းကို လူသားဆန်တဲ့ အစစ်အမှန်တစ်ယောက် ဖြစ်စေချင်တာ!

​အခန်း ၇ — ငါးစက္ကန့်ပဲ လိုတယ်

​ခင်ဗျား ဇာတ်လမ်းရဲ့ နှလုံးသားကို ရှာပါ။ ဇာတ်လမ်းတစ်ခုလုံးဟာ ခင်ဗျားရဲ့ဘဝကို ပြောင်းလဲစေခဲ့တဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အခိုက်အတန့်လေး တစ်ခုဆီကိုပဲ ဦးတည်နေရမယ်။

• ​"ငါ့ကို ဘယ်အချိန်က ပြောင်းလဲသွားစေတာလဲ?" လို့ မေးကြည့်။
• ​ခင်ဗျားရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို အဲ့ဒီ "ငါးစက္ကန့်စာ ပန်းတိုင်" ကို ရောက်အောင် တည်ဆောက်လိုက်! ဥပမာ- "ငါ့အဖေက ငါ့ကို တကယ်ချစ်ပါတယ်၊ ငါမျှော်လင့်သလို ပုံစံမဟုတ်ဘူး" လို့ ရုတ်တရက် သဘောပေါက်လိုက်တာမျိုးပေါ့။

​အခန်း ၈ — စစချင်းကို ရှာ

​ဇာတ်လမ်းစတာ အမြဲလိုလို စောနေတတ်တယ်။ နောက်ခံသမိုင်းတွေ၊ ကိုယ်ရေးအကျဉ်းတွေနဲ့ အချိန်မဖြုန်းပါနဲ့။
• ​ပြောင်းလဲမှု မစခင် နည်းနည်းလေးအလို ကနေ စလိုက်!
• ​တင်းမာမှု သို့မဟုတ် ဆုံးဖြတ်ချက် စတင်တဲ့နေရာဟာ ခင်ဗျားရဲ့ ပထမဆုံး မြင်ကွင်းဖြစ်ရမယ်။

​အခန်း ၉ — စွန့်စားရမှု (Stakes) ငါးမျိုးနဲ့ စွဲဆောင်ပါ

​လူတွေက ဘာလို့ ဒီဇာတ်လမ်းကို စိတ်ဝင်စားရမလဲ? "ဘာလို့ အရေးပါတာလဲ?" ဆိုတဲ့ အဖြေကို ရှာပါ။
• ​စိတ်ခံစားမှု (ကိုယ်ပိုင် ဆုံးရှုံးမှု/ရရှိမှု)
• ​ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ (အန္တရာယ်၊ အဆင်မပြေမှု)
• ​ဂုဏ်သတင်း (လူတွေ ဘာထင်မလဲ)
• ​ဆက်ဆံရေး (ဆက်ဆံရေး ပြတ်တောက်သွားမလား)
• ​ကိုယ်ကျင့်တရား (ယုံကြည်ချက် စမ်းသပ်ခံရတာ)

​ဒိုင်နိုဆောတွေအကြောင်း မဟုတ်ဘူး၊ မင်းကလေးတွေကို ကာကွယ်ခြင်းအကြောင်းပဲ!

​အခန်း ၁၀ — ခွင့်ပြုထားတဲ့ လိမ်ညာမှု ၅ မျိုး

​ဇာတ်လမ်းက အမှန်တရားပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ဒါပေမဲ့ ပိုကောင်းအောင်၊ ပိုရှင်းအောင် သေးသေးလေး ပြောင်းလို့ရတယ်။

• ​အချိန်ကို ချုံ့လိုက် (ရက်ပေါင်းများစွာကို တစ်ရက်လုပ်)
• ​စကားပြောတာကို ပိုရှင်းအောင် ပြင်လိုက်
• ​အစီအစဉ်ကို ပြောင်းလိုက်
• ​မဆိုင်တာတွေ ချန်ထားခဲ့
• ​မှတ်ဉာဏ်ကို တတ်နိုင်သလောက် ပြန်ဖန်တီး
​
ပန်းတိုင်က စိတ်ခံစားမှုဆိုင်ရာ အမှန်တရား ဖြစ်တယ်၊ စစ်ဆေးရေးမှူးရဲ့ တိကျမှု မဟုတ်ဘူး

​အခန်း ၁၁ — စိတ်ရဲ့ရုပ်ရှင်ရုံ

​လူတွေ မြင်အောင် ပြောပြပါ။ သူတို့ ဘယ်နေရာမှာ ရှိနေလဲဆိုတာ အမြဲသိနေပါစေ။

• ​တိကျတဲ့ နေရာနာမည်တွေ ပေးပါ ("ကျောင်း" မဟုတ်ဘဲ "ကံ့​ကော်​ဆောင်က စာသင်ခန်း")
• ​မြင်ရ၊ ကြားရ၊ ရှူရ၊ ခံစားရတဲ့ အသေးစိတ် အာရုံတွေကို တိုတိုနဲ့ ထိထိမိမိ ဖော်ပြပါ

​ပရိသတ်က မမြင်နိုင်ရင်၊ သူတို့က မခံစားနိုင်ဘူး!

​အခန်း ၁၂ — "ဒါ​ပေမဲ့ (But)" နဲ့ "ဒါကြောင့် (Therefore)"

​"ပြီးတော့..." ဆိုတာကို မသုံးနဲ့တော့! ဒါကို အစားထိုးလိုက်:
• ​"ဒါ​ပေမဲ့" က ပဋိပက္ခနဲ့ အံ့အားသင့်မှုကို ယူလာတယ်။
• ​"ဒါ​ကြောင့်" က အကျိုးဆက်ကို ဖန်တီးတယ်။
• ​“ငါ့သူဌေးကို အထင်ကြီးစေချင်တယ်၊ ဒါ​ပေမဲ့ကော်ဖီ ဖိတ်ချပစ်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် အင်္ကျီလျှော်နေရတယ်…”

​အခန်း ၁၃ — "ဒါ ပျက်တော့မယ်!"

​တင်းမာမှု က ခင်ဗျားဇာတ်လမ်းကို အသက်ဆက်ရှင်စေတယ်။ တစ်ခုခု မှားတော့မယ်လို့ ပရိသတ်ကို ကတိပေးလိုက်ပါ

• ​ကြောက်ရွံ့မှု နဲ့ ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှု ကို တည်ဆောက်ပါ

​အခန်း ၁၄ — ကြီးမားတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို သေးငယ်အောင် လုပ်ပါ

​အကြီးကြီးတွေ မပြောနဲ့! မီးလောင်တာ၊ စစ်ပွဲတွေဆိုတာ လူတွေနဲ့ ဝေးတယ်။
• ​"အိမ်မီးလောင်သွားတယ်" မဟုတ်ဘူး။
• ​"ငါ့ ကလေးဘဝစောင်လေး ပြာဖြစ်သွားတာ ထိုင်ကြည့်နေရတယ်" လိုမျိုး သေးငယ်ပြီး စိတ်ခံစားမှုပြင်းထန်တဲ့ အခိုက်အတန့် ကိုသာ အာရုံစိုက်ပါ

​ဇာတ်လမ်း ပိုသေးလေ၊ ပရိသတ်ကို ပိုကြီးတယ်လို့ ခံစားရစေလေပဲ!

​အခန်း ၁၅ — ငိုစေချင်ရင် ရိုးသားလိုက်

​လူတွေကို ငိုအောင် မကြိုးစားနဲ့။ ခင်ဗျားရဲ့ အမှန်တရားကို ပြောပြပြီး ငိုခြင်းကို ရယူ လိုက်ပါ။ ခင်ဗျားကိုယ်တိုင်ရဲ့ အမှန်တရားကို ထုတ်ပြောလိုက်တာနဲ့ သူတို့က ခံစားပြီး ငိုပါလိမ့်မယ်။

​အခန်း ၁၆ — ဟာသဆိုတာ ရိုးသားမှုနဲ့ ထူးခြားတဲ့ အသေးစိတ်

​ရယ်စရာဖြစ်အောင် "မကြိုးစားပါနဲ့"။ ရိုးသားမှု နဲ့ မထင်ထားတဲ့ အသေးစိတ် တွေကပဲ ဟာသဖြစ်စေတယ်။

​အခန်း ၁၇ — မပြေလည်တဲ့ အဆုံးသတ်

​"ဒါကနေ ငါသင်ယူခဲ့ရတာက..." လို့ ရှင်းပြပြီး မပြီးလိုက်ပါနဲ့။

• ​ပြောင်းလဲသွားတဲ့ အခိုက်အတန့်မှာပဲ ရပ်လိုက်ပါ!
• ​ဆုံးမစာ မလိုဘူး။ အနှစ်ချုပ် မလိုဘူး။

​ဇာတ်လမ်းက ခင်ဗျားပြောင်းလဲသွားတဲ့ အချိန်မှာ ပြီးဆုံးတယ်— ရှင်းပြတဲ့အခါ မဟုတ်ဘူး


အပိုင်း ၂ ရဲ့ တစ်​​ကြောင်းတည်း အနှစ်ချုပ်

"တည်ဆောက်ပုံ၊ စွန့်စားရမှုနဲ့ ရိုးသားမှုတွေက မင်းရဲ့ဘဝကို အနုပညာအဖြစ် ပြောင်းလဲပေးနိုင်တယ်။ ဇာတ်လမ်းကောင်းတိုင်းဟာ လူသားတစ်ယောက်ရဲ့ ပြောင်းလဲမှု အခိုက်အတန့်တစ်ခုဆီကို ဦးတည်နေတာပါပဲ!"


၁။ ခင်ဗျားရဲ့ ငါးစက္ကန့် အခိုက်အတန့်ကို ရှာပါ။

​ဒါက ဇာတ်လမ်းရဲ့ အသည်းနှလုံးပဲ။ ခင်ဗျားရဲ့ဘဝ ဒါမှမဟုတ် အတွေးအခေါ် တကယ်ပြောင်းသွားတဲ့ "ချက်ကနဲ" ဆိုတဲ့ အချိန်လေးကို ရှာပါ။

• ​ဥပမာ:
• ​ကိုယ့်တန်ဖိုးကိုယ် သိသွားတာမျိုး: "ကျွန်မက 'သာမန် ဆရာမပါ' လို့ ပြောနေခဲ့ရာကနေ၊ ကျောင်းသားမိဘတစ်ဦးက 'ရှင် သူ့ဘဝကို ပြောင်းလဲပေးခဲ့တာ' လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ၊ ငါ တကယ် အရေးပါတာပဲ လို့ ရင်ထဲက သိလိုက်ရတာမျိုး။"

• ​ခွင့်လွှတ်နိုင်ခဲ့တာမျိုး: "အဖေဆုံးတော့ သူ့ကားဂိုဒေါင် ရှင်းရင်း၊ 'ပိုကောင်းတဲ့ ဖခင် မဖြစ်ခဲ့လို့ တောင်းပန်ပါတယ်' ဆိုတဲ့ စာလေး တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒီ့မှာပဲ ရင်ထဲက မကျေနပ်မှုတွေ ပြေပျောက်ပြီး ခွင့်လွှတ်လိုက်တယ်။"

၂။ " ဒီလိုဖြစ်တယ်.. ဒါ​ပေမဲ့(But) / ဒါ​ကြောင့် (Therefore) ဒီလိုလုပ်ခဲ့တယ်" ပုံစံ သုံးပါ

​ဇာတ်လမ်းပြောတဲ့အခါ "ဒီလိုလုပ်တယ် ပြီးတော့မှ ဒီလိုဖြစ်တယ်" ဆိုတဲ့ ပုံစံကို ရှောင်ပါ။ တင်းမာမှု (Tension) နဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းအောင် "ဒါပေမဲ့/ဒါကြောင့်" ပုံစံနဲ့ ချိတ်ဆက်ရမယ်။

• ​ဥပမာ - အင်တာဗျူး:
• ​"ဟိုလူကို သဘောကျအောင် လုပ်ချင်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ (But) သူ့စားပွဲပေါ် ကော်ဖီ ဖိတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် (Therefore) ဟာသလုပ်ပြီး လက်ကိုင်ပဝါ ကမ်းပေးလိုက်ရတာပေါ့။"

• ​ဥပမာ - စိတ်လှုပ်ရှားမှု:
• ​"စိတ်မလှုပ်ရှားဘူးလို့ ကိုယ့်ဘာသာ ပြောခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ (But) လက်တွေ တုန်နေလို့ ဘောပင် လိမ့်ကျသွားတယ်။ ဒါကြောင့် (Therefore) 'ကျွန်မ စိတ်လှုပ်ရှားနေတာပါ' လို့ ရိုးရိုးသားသား ဝန်ခံလိုက်တယ်။" (အဲဒီ့မှာ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဖြစ်သွားတာပဲ)

၃။ အကျိုးအပြစ် (Stakes) ကို မြှင့်တင်ပါ။

​ဘာတွေများ စွန့်စားရမလဲ ဆိုတာကို ပရိသတ်ကို သိစေမှ သူတို့က ခင်ဗျားဇာတ်လမ်းကို စိတ်ဝင်တစား နားထောင်မှာ။ ကိုယ့်ဂုဏ်သိက္ခာ ဒါမှမဟုတ် ဆက်ဆံရေးကို လောင်းကြေးထပ်ရရင် ပိုဆွဲ​ဆောင်အား​ကောင်းတယ်။

• ​ဥပမာ:
• ​​ဟော​ပြောပွဲ: "ငါ စင်​ပေါ်မှာ စာသား​တွေ ​မေ့ကုန်ရင်၊ ငါ့ကို လာကြည့်တဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေရဲ့ မျက်နှာကို ဘယ်လိုများ ပြရပါ့မလဲ။" (လူတွေရဲ့ အမြင်၊ ကိုယ့်ဂုဏ်သိက္ခာ)

• ​လျှို့ဝှက်ချက်: "ညီမလေးကို ဒီမတော်တဆမှု ငါ့ကြောင့်ဆိုတာ ဖွင့်ပြောလိုက်ရင်၊ သူ ငါနဲ့ ဘယ်တော့မှ စကားမပြောတော့မှာကို စိုးရိမ်ရတယ်။" (ဆက်ဆံရေး)

၄။ ​နောက်ကျမှ စပါ၊ စောစောဆုံးပါ

​မလိုအပ်တဲ့ အစချီတွေကို ရှောင်ပြီး၊ ပြောင်းလဲမှု စတင်မယ့် နေရာကနေ ဇာတ်လမ်းကို စတင်ပါ။ ပြီးတော့ ပြောင်းလဲမှု ပြီးတဲ့အခါ ချက်ချင်း ရပ်လိုက်ပါ။

• ​မလုပ်သင့်တာ: "ကျွန်တော် မြို့ငယ်လေးမှာ မွေးခဲ့ပြီး..." (အချိန်ကုန်လွန်)
• ​လုပ်သင့်တာ: "ဘွဲ့မယူခင် တစ်ရက်အလိုမှာ၊ အမေက ဖုန်းဆက်ပြီး လာလို့မရတော့ဘူးလို့ ပြောတယ်..." (စိတ်ခံစားမှု စတင်)

​အဆုံးသတ်: "စင်ပေါ်က ဆင်းလာတဲ့အခါ၊ အမေ ဂုဏ်ယူနေမှာပဲလို့ သိလိုက်ရတယ်။" (ဒီမှာ ရပ်။ "ဒါ့ကြောင့် ဇွဲရှိရမယ်လို့ သင်ခန်းစာရခဲ့တယ်" ဆိုတာမျိုး ထပ်ထည့်စရာ မလိုဘူး။)

​၅။ စိတ်ထဲက ရုပ်ရှင်ရုံကို ဖန်တီးပါ

နားထောင်သူတွေကို ဇာတ်ကွက်ထဲ တန်းရောက်သွားအောင် ပုံရိပ်တွေ၊ အနံ့အရသာတွေ၊ ခံစားမှုတွေကို အသုံးပြုပြီး ပုံဖော်ပေးပါ။

• ​ဥပမာ - ဆေးရုံ: "နှလုံးခုန်နှုန်းတိုင်း စက်က တတီတီ မြည်နေတယ်။ အခန်းထဲမှာ ပိုးသတ်ဆေးနံ့တွေ လှိုင်လို့။  အဖွားရဲ့လက်ကောက်ဝတ်ကို လှုပ်ရှားမှုလေး ခံစားရအောင် ကိုင်ထားရတယ်"

• ​ဥပမာ - ကလေးဘဝ: "​ဘောလုံးက လှိမ့်လာချိန်မှာ၊ ကျွန်တော့်ဖိနပ်က ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျီခနဲ မြည်ပြီး ​ချော်သွားတယ်။ လူတိုင်း အသက်အောင့်ထားကြတယ်။"

​၆။ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ဝန်ခံပါ ( Vulnerability )

ခင်ဗျားပြောဖို့ အကြောက်ဆုံး၊ ဒါပေမဲ့ အမှန်ဆုံး ဖြစ်တဲ့ စကားတစ်ခွန်းကို ဇာတ်လမ်းထဲ ထည့်သွင်းလိုက်ပါ။ ဒါက ဇာတ်လမ်းကို လူသားဆန်ပြီး ပိုနက်နဲစေတယ်။

• ​ဥပမာ - ချစ်ခြင်း:
• ​အရင်: "သူမ ဖုန်းခေါ်သည်ဖြစ်စေ၊ မခေါ်သည်ဖြစ်စေ ဂရုမစိုက်ဘူးလို့ ပြောခဲ့တယ်"
• ​ပြင်ပြီး: "ဂရုမစိုက်ဘူးလို့သာ ပြောခဲ့တာ — တကယ်တော့ အဲဒီညက ဆယ်မိနစ်တစ်ခါ ဖုန်းကို ​ကောက်ကြည့်​နေမိတာ"
• ​ဥပမာ - မိဘ: "သားကို ဆေးဖိတ်လို့ အော်ခဲ့ပြီး၊ သူ့မျက်နှာလေး မြင်လိုက်မှ ငါ တကယ်ဒေါသထွက်နေတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမှန်း သိလိုက်ရတယ်"

​၇။ အဆုံးသတ် စစ်​ဆေးချက် (Frayed Ending)

အဆုံးသတ်မှာ စိတ်ခံစားမှုနဲ့ပဲ ရပ်လိုက်ပါ။ ရှင်းပြချက်တွေ ထပ်မထည့်ပါနဲ့။
• ​ဥပမာ - ပြေးခြင်း: "၂၆ မိုင် အရောက်မှာ 'Go Mom' လို့ ရေးထားတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်ကို ကိုင်ထားတဲ့ သမီးကို တွေ့လိုက်ရပြီး မျက်ရည်ကျခဲ့ရတယ်။"
• ​ဒီမှာ ရပ်လိုက်ပါ! ပရိသတ်ကို သူတို့ဘာသာ အဓိပ္ပာယ်ကို ခံစားခွင့်ပေးပါ။

​အကုန်​​ပေါင်းပြီး ကြည့်ရ​အောင် - နမူနာဇတ်လမ်း​လေး

ခေါင်းစဉ်: ကော်ဖီခွက်
• ​အစ: "ကျွန်မ ဆရာမအသစ်အနေနဲ့ ကော်ဖီခွက်ကို ဒိုင်းအကာလို ကိုင်ပြီး အတန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တာ"
• ​But/Therefore: "ကျောင်းသားတွေက ငြီးငွေ့နေပေမဲ့၊ ကော်ဖီခွက် လွတ်ကျပြီး ​မှောက်သွားတဲ့အခါ... ဒါကြောင့် ကျွန်မ ရယ်လိုက်တော့ သူတို့ပါ ရယ်ကြတယ်"
• ​ငါးစက္ကန့်: "အဲဒီရယ်သံက ကျွန်မ သိလိုက်တဲ့ အချိန်ပဲ: သူတို့ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ ဆရာမ ကို မလိုချင်ဘူး — သူတို့နဲ့ အတူရှိနေတဲ့ ဆရာမ ကိုပဲ လိုချင်တာ"
• ​အဆုံး: "ကျောင်းဆင်းတော့ အဲဒီ့ကွဲနေတဲ့ ဖန်ခွက်ကို လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်"

​အနှစ်ချုပ်

ဇာတ်လမ်းဖွဲ့စည်းပုံက အရိုးစုလိုပဲ။ အဲဒီ အရိုးစုထဲမှာ စိတ်ခံစားမှုက နှလုံးခုန်သံလို ရှင်သန်နေစေရမယ်။ ဒါဆိုရင် လူတွေက ခင်ဗျားရဲ့စကားကို စွဲစွဲမြဲမြဲ နားထောင်နေမှာပဲ။


ယခု လက်​တွေ့အသုံးချ စာအုပ်ကို Matthew Dicks ရဲ့ Storyworthy စာအုပ်မှ ​ကောက်နှုတ်ပြီး ReadAct အဖွဲ့သားများမှ ပြင်ဆင်၊ တည်းဖြတ်ပါတယ်။

ReadAct: တကယ်​ ပြောင်းလဲဖို့ ဖတ်ပြီးရင် ထလုပ်