Reviews by Benevolent
အချိန်ဆိုတဲ့အရာရှိနေသရွေ့တော့ လူတိုင်းဟာ ကိုယ့်အကျိုးအတွက်ရော အများအကျိုးအတွက်ရော မထိခိုက်စေဖို့ဆိုရင် အားမနေဖို့ လိုပါတယ်။ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အားပြီဆိုတာနဲ့တောင်တွေး မြောက်တွေး တွေးမယ်၊ လိုချင်မယ်။ တခြားသူတွေနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် နှိုင်းယှဉ်မယ်။ကိုယ်ကသာတယ်ထင်ရင် 'ငါကွ'ဆိုပြီး ဘဝင်မြင့်၊ ရင့်သီးခြင်း (abusive) ဆန်လာမယ်။အားနေပြီး လုပ်စရာမရှိရင် သေချာမစူးစမ်းပဲ တခြားသူတွေကို နှိမ့်ချပြီး ဝေဖန်ရေး လုပ်မယ်၊ ဆရာကြီး (bossy)လုပ်မယ်။ကိုယ်အဆင်မပြေတာကို သူများအပေါ်ပုံချလေ့ရှိတယ်။လောကကြီးကို မကျေနပ်သမျှ ကိုယ့်ဘဝကိုယ် မကျေနပ်သမျှ နီးရာလူအပေါ် ဒေါသအမှိုက်တွေ စုပုံချသလိုမျိုး။ ကိုယ်က နိမ့်နေတယ်ထင်ရင် စိတ်ဓါတ်ကျမယ်။စိတ်ရဲ့ သဘောအတိုင်း မဟုတ်တာ တစ်ခုခု လုပ်ဖို့ ကြံမယ်။လုပ်စရာမရှိရင် ကိုယ့်မှာ ရှိတာတွေကို ကြွားမယ်၊ ဒါမှမဟုတ် လူတွေ ဂရုစိုက်ခံရအောင် လုပ်မယ်။ တစ်ဖက်လူတွေက အသိမှတ်မပြုရင် စိတ်ဓာတ်ကျပြန်ရော၊ အားငယ်စိတ်နဲ့ အားလျော့မှုက အဖော်အနေဖြင့်ပါလာပြန်။တကယ်တမ်းတော့ ဘဝပြသနာကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ရှုပ်ထွေးအောင်လုပ်နေတာပဲ။ အဆင်ပြေအောင် ဆောင်ရွက်ပေးရမှာကို လိုရာဆွဲပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အမှန်ဖြစ်အောင် လွယ်လွယ်နဲ့ ကြိုးစားနေတယ်။တကယ့် သနားစရာဖြစ်နေပုံက လူဖြစ်ကျိုးမနပ်ဘူးလို့ မြင်တယ်။
ချစ်ခင်ရသူတွေ၊ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေ၊ချစ်စရာက
Unlock to read this premium article with 100 points.