စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခုအနေနဲ့ ဈေးကွက်ထဲကို စတင် ဝင်ရောက်တော့မယ်ဆိုရင် ဘာတွေသုံးသပ်ရမလဲ

အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါ။
ကျွန်တော်ကတော့ ဒီနေ့မှာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခု စပြီးတော့ လုပ်တော့မယ်ဆိုရင် အလွယ်တကူ ဒီဈေးကွက်ထဲကိုဝင်လို့မရအောင် ဟန့်တားထားတဲ့ Barrier to Entry ဆိုတဲ့ အကြောင်းအရာလေးကို ကျွန်တော် မျှဝေပေးချင်ပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ မြန်မာလူမျိုးတွေမှာ ပြောကြလေ့ရှိတယ်ပေါ့ဗျာ။ ဘာလဲ “ငါးပွက်ရာ ငါးစာချတယ်” ဒီလိုမျိုး။ အဲဒီတော့ ဆိုင်တစ်ခုက အလွန်ရောင်းကောင်းနေပြီ။ စားသောက်ဆိုင်လေးတစ်ခု ကိုယ့်လမ်းထဲမှာ သိပ်ရောင်းကောင်းနေပြီဆိုရင် စားသောက်ဆိုင်တွေ အလိုလိုပေါ်လာလေ့ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အများစုသည် မကြာခင်မှာ ပြန်ပြုတ်သွားတတ်တယ်။ ဘာ့ကြောင့်လဲဆိုတော့ Barrier to Entry လို့ခေါ်တဲ့ လုပ်ငန်းတစ်ခုဈေးကွက်တစ်ခုထဲကို စပြီးဝင်တော့မယ့်အချိန်မှာ ရှိနေတတ်တဲ့ အဟန့်အတား Barrier တွေကို ကောင်းကောင်း မသုံးတတ်ခဲ့လို့ ဖြစ်ပါတယ်။

လုပ်ငန်းတိုင်းသည် ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာ အောင်မြင်နေပေမဲ့ ကိုယ်လိုက်လုပ်ရင် ရချင်မှရနိုင်လိမ့်မယ်။ အဲလို မရနိုင်ဖို့အတွက် တားဆီးထားတဲ့ Barrier တွေရှိပါတယ်။ ဒီအကြောင်းလေးကို ကျွန်တော် မျှဝေပေးချင်ပါတယ်။
ပထမဦးဆုံး Barrier to Entry တစ်ခုကတော့ ဘာလဲဆိုတော့ ငွေကြေးအရင်းအနှီးဖြစ်ပါတယ်၊ ငွေကြေးအရင်းအနှီးပေါ့နော်။ အဲဒီတော့ တချို့လုပ်ငန်းတွေကတော့ဗျာ ပုံမှန်ကြည့်လိုက်လို့ရှိရင် ဒီလုပ်ငန်းတစ်ခု
စတင်ဖို့အတွက် အရင်းအနှီး ဘယ်လောက်လောက်ရှိရင် ရနိုင်တယ်။ ဒီလိုမှန်းလို့ရနိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တချို့လုပ်ငန်းတွေက မှန်းလို့မရဘူး။

ကျွန်တော့်အတွေ့အကြုံတစ်ခုဆိုရင်ဗျာ ဟိုး... လွန်ခဲ့တဲ့ ဖုန်းငွေဖြည့်ကတ်ကလေးတွေ ခဲခြစ်ပြီးတော့ ရောင်းရတဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းပေါ့ဗျာ။အဲဒီ ဖုန်းငွေဖြည့်ကတ် ခဲခြစ်ကတ်တွေနဲ့ ခေတ်စားတဲ့အချိန်တုန်းက ကျွန်
တော့်အသိ ဖုန်းငွေဖြည့်ကတ်ရောင်းတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှိတယ်။ အဲဒီဆိုင်ဆိုရင် သူက တိုက်ခန်းလေးရဲ့ လှေကားခွင်လေးမှာ ဆိုင်လေးအနေနဲ့ ဖွင့်ထားတာ။ ကြည့်လိုက်ရင်တော့ သူ ဖုန်းငွေဖြည့်ကတ်ရောင်းတယ်ပေါ့ နော်။ ဒါ အေးအေးဆေးဆေးလိုက်လုပ်လို့ရတယ် သူ့လောက်ကတော့။ ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်း အဲဒီ လှေကားခွင်လေးမှာဖွင့်ထားတဲ့ ဆိုင်လေးသေးသေးလေးရဲ့ Total လည်ပတ်နေတဲ့ အရင်းအနှီးဟာ သိန်း ၈ဝဝဝ လောက်ရှိတယ်။ ကျွန်တော် လုံးဝ Surprise ဖြစ်သွားတယ်။ အဲလောက်တောင် ရှိသလား။ ရှိတယ်။

အဲဒီတော့ တချို့လုပ်ငန်းတွေသည် ငွေအရင်းအနှီး ဘယ်လောက် လိုသလဲဆိုတာ ကျွန်တော်တို့က ခန့်မှန်းလို့မရဘူး။ ဆိုလိုတာက စတော့တွေ ဘယ်လောက်ဝယ်ထည့်ရမလဲ။ စတော့တွေ အကုန် Availability ဖြစ်အောင် စုံလင်သွားအောင် ကျွန်တော်တို့ အရင်းအနှီး ဘယ်လောက်ဖိုးထည့်ရမလဲ။ ဆိုင်ငှားခက ဘယ်လောက်ထားရမှာလဲ။ ဘယ်လို Technology တွေ ဝယ်ယူသုံးစွဲရမှာလဲ။ ဘယ်လို စက်ပစ္စည်းကိရိယာတွေဝယ်ယူသုံးစွဲရမှာလဲဆိုတာ ကျွန်တော်တို့က အပြင်ပန်းကနေတွက်ဖို့ ခက်ခဲတယ်။ အဲဒီတော့ အဲဒီ Barrier ကို မတွက်ချက်ဘဲနဲ့ ဈေးကွက် တစ်ခုထဲကို စီးပွားရေးလုပ်ငန်းအသစ်တစ်ခုအနေနဲ့ ဝင်မယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့သည် မလိုလားအပ်တဲ့ Cost တွေ အရင်းအနှီးတွေ အများကြီးတက်ပြီးတော့ လုံလောက်တဲ့အမြတ်ကိုရှာမရဘဲ ပြန်လည်ဆုတ်ခွာခဲ့ရလိမ့်မယ်။

နောက်ထပ် Barrier to Entry တစ်ခုကကျတော့ အဲဒီရောင်းကောင်းနေတဲ့ အောင်မြင်နေတဲ့ဆိုင်ရဲ့ Customer Loyalty က ဘယ်လောက်အထိ Strong ဖြစ်သလဲဆိုတာကို ကျွန်တော်တို့က သုံးသပ်ဖို့လိုတာဖြစ်ပါတယ်။ ဒါသည် ကျွန်တော်တို့အတွက် Barrier တစ်ခုဖြစ်နေနိုင်တယ်။ ဆိုလိုတာက သူ့ဆိုင်သည် အရောင်းရဆုံးဖြစ်နေတယ်။ အရမ်းကို လူဝင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့က အဲဒါကို အဲဒီလောက်ပဲမြင်ပြီးတော့ သူ့လိုပဲ အမျိုးအစားတူဆိုင်တစ်ခုသွားဖွင့်မယ်ဆိုရင် သူနဲ့ ကိုယ်နဲ့သည် ဘာဖြစ်သွားပြီလဲ။ Competitor ဖြစ်သွားပြီ။ တကယ့် ပြိုင်ဘက်ဖြစ်သွားပြီ။

အဲဒီတော့ သူ့ဆိုင်မှာ လူတွေ အရမ်းဝင်နေတယ်ဆိုတာသည် သူ့ဆိုင်နဲ့ သူ့ရဲ့ Customer တွေ နဲ့ အလွန် Relation ကောင်းနေတယ်။ တစ်နည်းအားဖြင့် Loyalty ပေါ့ဗျာ။ Customer တွေရဲ့ သစ္စာရှိမှုက အရမ်းကို သူ့ဆီမှာ Strong ဖြစ်နေတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့က ဈေးကွက် ထဲကိုလည်း အသစ်ဝင်တယ်။ အသစ်လည်းဖြစ်တယ်။ သူနဲ့လည်း ပြိုင်ဘက်ဖြစ်သွားဦးမယ်ဆိုရင် သေချာတယ်၊ ကျွန်တော်တို့သည် ရသင့်ရထိုက်တဲ့ Customer တောင်မှ မရဘဲနဲ့ ဒီဈေးကွက်ကနေ ကျွန်တော်တို့က ရှုံးနိမ့်သွားနိုင်သေးတယ်။

အဲဒီတော့ ဆိုလိုတာက ကျွန်တော်တို့ ဈေးကွက်ထဲကို ဝင်လိုက်မယ်ဆိုရင် ဈေးကွက်ထဲမှာ ရှိပြီးသား ပြိုင်ဘက်ဖြစ်လာနိုင်ခြေရှိတဲ့ လုပ်ငန်းတွေသည် ဘယ်လောက်ထိ Customer Loyalty ကောင်းအောင် စည်းရုံးထားနိုင်သလဲ။ Customer Loyalty ဆိုတာ တစ်ကြိမ်ဝယ်မယ်၊ နှစ်ကြိမ်ဝယ်မယ်၊ ဒီလောက်နဲ့မကဘဲနဲ့ တစ်သက်လုံး ဒီပစ္စည်းကို သတိရလိုက်တာနဲ့ သူ့ဆီမှာပဲဝယ်မယ်ဆိုတဲ့ အနေအထား ရောက်အောင် ဘယ်လိုလုပ်ထားနိုင်သလဲ၊ ဒါမျိုးပေါ့နော်။

ဥပမာ ကျွန်တော်က မာလာရှမ်းကောစားမယ်။ လူတိုင်းကြိုက်တယ်။ လူတိုင်းမှာ အမြဲတမ်းစားနေကျ မာလာရှမ်းကောဆိုင်ရှိတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဆိုရင် ဘယ်ဆိုင်ဘယ်ဆိုင် စားတယ်ပေါ့နော်။ ဘယ်သူဆိုရင်တော့ ဘယ်ဆိုင်မှစားတယ်။ ဟော့ပေါ့စားမယ်။ အကြိုက်ဆုံး ဟော့ပေါ့ ဆိုင် အမြဲတမ်းသွားစားတဲ့ ဟော့ပေါ့ဆိုင်ဆိုတာသည် ရှိတာပဲ။ အဲဒီတော့ ဒီလိုမျိုး Customer Loyalty အရမ်းကောင်းတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ကျွန်တော်တို့က ပြိုင်ဘက်အဖြစ်နဲ့ ဝင်ရောက်လိုက်မယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ရှိသင့်တဲ့ ရင့်တဲ့ဝေစုထက်တောင် ကျွန်တော်တို့က နည်းသွားတာ ဒီစီးပွားရေးဈေးကွက်မှာ ဆုံးရှုံးသွားနိုင်ပါသေးတယ်။ 

ဒါသည် နောက်ထပ် Barrier to Entry တစ်ချက်ပါ။
နောက်ထပ် အရေးတကြီးစဉ်းစားရမယ့် Barrier to Entry တစ်ချက်ကတော့ ကျွန်တော်တို့ ပြိုင်ဘက်အဖြစ်ဝင်ရောက်ရမယ့် ဈေးကွက်ထဲက လုပ်ငန်းတွေမှာ Switching Cost တွေ ဘယ်လောက် Strong ဖြစ်အောင် လုပ်ထားသလဲဆိုတာ ကျွန်တော်တို့က သုံးသပ်ရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

Switching Cost ဆိုတာက Customer တစ်ယောက်အနေနဲ့ အဲဒီဆိုင်ကနေ မဝယ်တော့ဘဲနဲ့ ကျွန်တော်တို့ဆီမှာ လာဝယ်မယ်ဆိုရင် သူ့အတွက် ဘာတွေ နစ်နာသွားနိုင်သလဲဆိုတာသည် Switching Cost ဖြစ်ပါတယ်။ ဥပမာ ကျွန်တော်က ကုန်စုံဆိုင်တစ်ဆိုင် လမ်းထဲမှာ ဖွင့်လိုက်မယ်။ လမ်းထဲမှာ အရင်တုန်းက ဟိုးဘက်ခြမ်းမှာရှိနေတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်ကို သွားမဝယ်တော့ဘဲနဲ့ Customer တွေသည် ကျွန်တော့်ဆီမှာ လာဝယ်မယ်ဆိုရင် သူတို့အတွက် ဘယ်လိုမျိုး Pain Point တွေ ရှိသွားမလဲ။ ဘယ်လိုနစ်နာမှုတွေရှိသွားမလဲ။ ဒါကို ကျွန်တော်တို့က Switching Cost လို့ခေါ်တယ်။

ဆိုလိုတာက သူ့အိမ်ရှေ့တည့်တည့်မှာ ပြိုင်ဘက်ရဲ့ ကုန်စုံဆိုင် ရှိနေတယ်။ အဲဒီ Customer သည် ကျွန်တော့်ဆီကို လာဝယ်မယ်ဆိုရင် သေချာတယ် သူသည် ဘာဖြစ်သွားမလဲ။ အချိန် ပိုပေးရမယ်။ လမ်းပိုလျှောက်ရမယ်။ ကျွန်တော့်ဆီမှာ လာဝယ်ဖို့အတွက်က ကျွန်တော်က အဲဒီသူတွေထက် နစ်နာမှုကို ဖြေဖျောက်ပေးနိုင်မဲ့ အားသာချက်တစ်ခုခု ရှိနေဖို့လိုတယ်။ တစ်နည်းအားဖြင့်တော့ သူသည် သူ့အိမ်ရှေ့က ဆင်း လိုက်တာနဲ့ တန်းရောက်တဲ့ဆိုင်မှာ မဝယ်ဘူး။ ကျွန်တော့်ဆီလာဝယ်မယ်။ အဲဒီလိုလာဝယ်ဖို့ ပိုလမ်းလျှောက်ရမယ်။ အချိန်ပိုပေးရမယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က အဲဒီဆိုင်ထက် သူ့အိမ်ရှေ့မှာရှိတဲ့ဆိုင်ထက် ဈေးအရမ်းသက်သာတယ်။ ဒါဆိုရင် Customer လာရတာ တန်လား မတန်ဘူးလား၊ တန်တယ်။

ဆိုလိုတာက Switching Cost ဆိုတာ တန်လား မတန်ဘူးလား ဆိုတာကို ဆိုလိုတာပေါ့ဗျာ။ နောက်ပြီးတော့ ပြိုင်ဘက်ဆီမှာ မဝယ်ဘဲနဲ့ ကျွန်တော့်ဆီမှာ လာဝယ်မယ်ဆိုရင် သူဘာတွေ န