ပျောက်ကွယ်မသွား အမွေအနှစ်များ

မိုးသောက်ခါနီးတစ်နေရာမှာ ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးပေါ်လှဲပြီး ကောင်းကင်ကြယ်တွေကို မော့ကြည့်ရင်း စဉ်းစားမိတယ်။ ဟိုးအရင်က ဘိုးဘွားတွေရဲ့ သင်္ကြန်ဆိုတာ ဘယ်လိုပုံစံရှိခဲ့မလဲ... ဒီနေ့မျက်မှောက်ခေတ် ကျွန်တော်တို့ Gen Z တွေ အထင်အဆ အမြင်နဲ့ ဘယ်လောက်ကွာခြားနေမလဲဆိုတာ။ နေပူပူ၊ ရေစိုစို၊ ဂျင်းကော် တီးတီး၊
ရေတွေ ရွှဲစိုတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်သိုက်နဲ့ လမ်းဘေးမှာ ထိုင်ပြီး ပူလောင်တဲ့နွေရဲ့အပူဓာတ်ကို ရေအေးအေးလေးနဲ့ ဖြေဖျောက်ရင်း ပျော်ရွှင်ကြတဲ့ ပုံရိပ်လေးက ဘယ်လိုနည်း။ ဆိုင်းသံ၊ စည်သံ၊ ပတ္တလားသံလေးတွေကြားမှာ နေသောက်ဆွေးဆွေးနဲ့ နတ်သမီးလေးတွေလို တက်တက်ကြွကြွ ကခုန်ပျော်ရွှင်ကြတဲ့ ပုံရိပ်လေးက ဘယ်လိုနည်း။

ကျွန်တော်ဟာ မွေးကတည်းက သင်္ကြန်နဲ့အတူ ကြီးပြင်းလာခဲ့သူ၊ မွေးရပ်မြေရဲ့ရနံ့လေးတွေကို ထိန်းသိမ်းတန်ဖိုးထားတဲ့သူတစ်ယောက်ပါ။ ထိုအကြောင်းကို ဆက်လက်သိရှိစေချင်တဲ့ မျိုးဆက်သစ်တွေအတွက် ဒီဆောင်းပါးလေးကို ရေးသားတင်ဆက်လိုက်ရပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ မြန်မာလူမျိုးတွေဟာ ခေတ်အဆက်ဆက် သင်္ကြန်ကို ကျင်းပလာခဲ့ကြတာ ဘုရင့်နန်းတော်ခေတ်ကာလကတည်းကပါ။ မှတ်တမ်းတွေအရ ပုဂံခေတ်တည်းက သင်္ကြန်ပွဲတော်ကို ကျင်းပလာခဲ့ကြတာ ဖြစ်ပါတယ်။ သက္ကရာဇ် ၃၈၂ ခုနှစ်၊ အနော်ရထာမင်းကြီးလက်ထက်မှာ ပုဂံနန်းတော်ဝင်းအတွင်း သင်္ကြန်ပွဲတော်တွေကို စတင်ကျင်းပခဲ့တယ်လို့ မှတ်တမ်းတွေမှာ ပါရှိပါတယ်။ ဟိုစဉ်ကတော့ ဘုရင်မင်းမြတ်ကို ရေချိုးပေးတဲ့ သဘင်တစ်ခုအနေနဲ့ စခဲ့ကြတာပါ။ ပညာရှိတွေက နိမိတ်ဖတ်ပြီး အချိန်သတ်မှတ်ကြ၊ ဘုရင်မင်းမြတ်ကို နံ့သာရေတွေ ရေပက်စက်ပြီး သန့်စင်စေတဲ့ သဘင်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

တကယ်တော့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ မြန်မာ့သင်္ကြန်ရိုးရာဟာ ကမ္ဘာပေါ်က ဓလေ့တွေနဲ့ မတူညီဘဲ တမူထူးခြားလှပါတယ်။ သင်္ကြန်ဟူသော ဝေါဟာရာဟာသင်္ကန္တခေါ် ပါဠိဘာသာ၊ သင်္ကြန္တခေါ် သက္ကတဘာသာမှ သက်ဆင်းလာသော ဝေါဟာရဖြစ်ပြီ သင်္ကန္တ၊ သင်္ကြန္တ ဟူသည် ကူးပြောင်းခြင်းဟု အနက်အဓိပ္ပာယ်ရပါတယ်။
ဘုရင့်လက်ထက်တုန်းက ဒီအချိန်ကို တော်ဝင် အခမ်းအနားအဖြစ် ကျင်းပတာပေါ့။ လူတွေ သဘာဝတရားနဲ့ နီးစပ်လာတာနဲ့အမျှ အရိုးစွဲနေတဲ့ အညစ်အကြေးတွေကို ရေနဲ့ဆေးကြောပစ်ပြီး နတ်သမီးလေးတွေ ပေးတဲ့ကောင်းချီးမင်္ဂလာရေတွေကို ခံယူကြတဲ့ ဓလေ့လေးပေါ့။

အံ့ဩစရာကောင်းတာက သင်္ကြန်ပွဲတော်ရဲ့ ထူးခြားချက်တစ်ခုကတော့ သက္ကရာဇ်သစ်ကူးချိန်မှာ မြန်မာနိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံး အချိန်တစ်ခုတည်းမှာ မကျင်းပကြတာပါပဲ။ ဒေသတစ်ခုနဲ့ တစ်ခု သင်္ကြန်ကျတဲ့ အချိန်ကွာခြားမှုရှိပါတယ်။ ကောင်းကင်ယံကို ဩဇာသက်ရောက်တဲ့ နတ်သမီးရွှေစင်ဟာ အရှေ့၊ အနောက်၊ တောင်၊ မြောက် နတ်သမီးတွေအဖြစ် ကြွတိုင်း တစ်နေရာနဲ့ တစ်နေရာ အချိန်မတူကြဘူး။ ရှမ်းပြည်နယ်မှာဆိုရင် မြန်မာသင်္ကြန်ထက် ရက်သတ္တပတ်တစ်ပတ်လောက် နောက်ကျပြီး ပွဲတော်ကျင်းပတာမျိုးရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့် လွန်ခဲ့တဲ့အချိန်တွေက လူငယ်တချို့ဟာ မြန်မာသင်္ကြန်ကျင်းပပြီးတာနဲ့ ရှမ်းသင်္ကြန်ပွဲတော်တွေဆီ သွားရောက်ပျော်ပွဲစားကြတာတွေ ရှိခဲ့ပါတယ်။

ရှေးအခါက သင်္ကြန်ပွဲတော်ကို နန်းတော်ထဲမှာပဲ ကျင်းပကြတာပါ။ နောက်ပိုင်းမှာမှ တစ်ဖြည်းဖြည်း ဆင်းရဲချမ်းသာမခွဲခြားဘဲ လူတန်းစားအလွှာအသီးသီးက ပါဝင်လာခဲ့ကြတာဖြစ်ပါတယ်။ အခုခေတ်လို ရေကစားကြတာ မဟုတ်ဘဲ ရွှေခွက်၊ ငွေခွက်တွေထဲမှာ ရေကို ထည့်ထားပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယူကာ လေးစားသမှုနဲ့ ပက်ကြတာပါ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လက်အုပ်ချီပြီး "နှစ်သစ်မှာ ကျန်းမာပါစေ" "နှစ်သစ်မှာ စီးပွားဖြစ်ထွန်းပါစေ" ဆိုတဲ့ ဆုတောင်းကောင်းတွေနဲ့ ရေပက်ကြပါတယ်။ အဝတ်အစားတွေက လည်း ယဉ်ကျေးလှပတဲ့ ရိုးရာဝတ်စုံတွေနဲ့ပေါ့။

ဒီနေ့ခေတ်မှာတော့ သင်္ကြန်ဆိုတာနဲ့ ဘိုးဘွားတွေ မျှော်လင့်မထားတဲ့ အရာတွေ အများကြီး ပြောင်းလဲလာပါပြီ။ သင်္ကြန်မှာ အဓိကထားတဲ့ ရိုးရာအစဉ်အလာတွေ၊ ယဉ်ကျေးတဲ့ သင်္ကြန်ကို ရှေ့ရှုပြီး ဘိုးဘွားတွေရဲ့ အမွေအနှစ်ကို ကျွန်တော်တို့ Gen Z တွေ အနေနဲ့ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ဖို့ အရေးကြီးလာပါပြီ။

ကျွန်တော် အံ့ဩမိတဲ့ အချက်တစ်ခုက သင်္ကြန်ရက်အတွင်းမှာ မိုးရွာရင် ထိုနှစ်မှာ မိုးကောင်းမယ်လို့ ယုံကြည်ကြပါတယ်။ ဒီအယူအဆက မိုးခေါင်ရေရှားရင် သင်္ကြန်တွင်း ရေကစားခြင်းဖြင့် မိုးခေါ်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ အယူအဆနဲ့ ဆက်စပ်နေပါတယ်။ စဉ်းစားကြည့်ရင် ဘိုးဘွားတွေရဲ့ သင်္ကြန်ရေကစားတာဟာ ပျော်စရာသက်သက်မဟုတ်ဘဲ သဘာဝနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ လူသားတွေရဲ့ နားလည်မှုတစ်ခု ပါဝင်နေတယ်ဆိုတာ တွေ့ရမှာပါ။

အခုခေတ် သင်္ကြန်ဆိုတာ ရေပိုက်ကြီးတွေနဲ့ပက်ကြ၊ မန္တလေးမြို့ကျော်ရဲ့ သင်္ကြန်သီချင်းတွေနဲ့ ကခုန်ကြ၊ အရက်သေစာတွေနဲ့ ပျော်ရွှင်ကြတာကို တွေ့ရပါလိမ့်မယ်။ ဒါပေမယ့် ရှေးက သင်္ကြန်ဟာ ရိုးရာယဉ်ကျေးမှုကို အလေးထားတဲ့ ပွဲတော်တစ်ခုပါ။ သင်္ကြန်တွင်းရက်တွေမှာ သာသနာ့နယ်မြေတွေမှာ ဆွမ်းလုပ်ကြ၊ ဘုရားပန်းကပ်ကြ၊ တရားဓမ္မနာယူကြပါတယ်။ ဘာမှမလုပ်ဘဲ အိမ်ထဲမှာ နေရတဲ့ သင်္ကြန်အကြို၊ သင်္ကြန်အကျ၊ သင်္ကြန်အတက်နဲ့ သင်္ကြန်အကြတ်ဆိုတဲ့ ရက်တွေမှာ အဝေးက ဆွေမျိုးတွေ ပြန်လာကြ။ ငါးပါးသီလဆောက်တည်ကြ။ အမွေခံစကားတွေ ပြောဆိုတဲ့
ဓလေ့လေးတွေလည်း ရှိခဲ့ပါတယ်။

လူသိနည်းတဲ့ အကြောင်းအရာတစ်ခုကတော့
ရှေးတုန်းက င်္သကြန်ကာလ အတွင်း ဆံပင်ညှပ်ခြင်း၊ လက်သည်းညှပ်ခြင်း၊ စတဲ့ အလုပ်တွေကို မလုပ်ကြပါဘူး။ အသက်အန္တရာယ်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အလုပ်တွေကိုလည်း ရှောင်ရှားကြပါတယ်။ ရေအိုးတွေကို လမ်းဘေးမှာထားပြီး ခရီးသွားလာသူတွေကို ရေတိုက်တဲ့ ဓလေ့လည်း မြန်မာနိုင်ငံအနှံ့မှာ ရှိခဲ့ပါတယ်။ တစ်နှစ်တစ်ကြိမ်သာ တွေ့ရတဲ့ သင်္ကြန်မိန်းကလေးလှလှလေးတွေကို ရေမပက်ရက်လို့ ရေပက်ကြပေမယ့် အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ တစောင့်စောင့်တမျှော်မျှော် ကြိုဆိုခဲ့ကြတဲ့ ဓလေ့လေးတွေက မြန်မာဆန်လွန်းလှပါတယ်။

အိမ်တိုင်းအိမ်တိုင်းမှာ သင်္ကြန်ကာလအတွင်း ရိုးရာအစားအစာတွေ ချက်ပြုတ်ကြပါတယ်။ မုန့်လက်ဆောင်းလေးတွေ ဖျော်ကြ၊ မုန့်လုံးလေးတွေ လုံးကြ။ တချို့ဒေသတွေမှာ သင်္ကြန်အကြို လာဖို့ သုံးရက်လောက်အလိုမှာ မုန့်ဖတ်ထုတ် လေးတွေ လုပ်ပြီး ရပ်ကွက် အလိုက် လိုက်ဝေကြတာလည်း ရှိပါတယ်။

သင်္ကြန်ကာလမှာ ထူးခြားတဲ့ ဓလေ့တစ်ခုကတော
“သင်္ကြန်အိုး”ဖြစ်ပါတယ်။ ယတြာအနေနဲ့ အိုးသစ်တစ်လုံးကို ဝယ်ပြီး ရေ၊ သစ်သီးဝလံနဲ့ ပန်းမန်တွေထည့်ကာ အိမ်ဝင်းအဝင်ဝမှာ ထားလေ့ရှိကြပါတယ်။ အဲ့ဒီသင်္ကြန်အိုးကို သင်္ကြန်အတက်နေ့မှာ လမ်းဘေးမှာ ခွဲပစ်ကြတယ်။ ဒါဟာ အဟောင်းတွေ စွန့်လွှတ်ပြီး အသစ်ကို ကြိုဆိုတဲ့သဘောပါ။ အဲ့ဒီအိုးထဲက သစ်သီးတွေကို သင်္ကြန်နတ်သမီးလာတဲ့ ဦးတည်ရာအတိုင်း ပစ်ပေါက်ခဲ့ကြပါတယ်။ ယခုနှစ် ဆိုးကျိုးတွေကို သင်္ကြန်အိုးနဲ့အတူ ဖယ်ရှားပစ်တယ်လို့ ယုံကြည်ကြပါတယ်။

သင်္ကြန်ကာလရဲ့ နောက်ဆုံးအချက်ကတော့ သင်္ကြန်အတက်နေ့မှာ အိမ်တော်သို့ သင်္ကြန်နတ်သမီး ကြွလာတဲ့ အချိန်ပါ။ နတ်သမီးကြွလာရင် ထီးဖြူဆောင်းပြီး အိမ်တော်ဝင်လာရင်း အိမ်သားအားလုံးအတွက် ကောင်းချီးမင်္ဂလာ ပေးသွားမယ်လို့ ယုံကြည်ကြတာပါ။ ရှေးခေတ်ကဆိုရင် သင်္ကြန်နတ်သမီးကြွမယ့် အချိန်ကို အတိအကျ တွက်ချက်ပြီး အချိန်ကျမှ သင်္ကြန်နတ်သမီးကြွလာတာကို အိမ်ထဲမှာ ရေဖျန်းပြီး ကြိုဆိုကြပါတယ်။ ဒီဓလေ့ကလည်း ယနေ့ခေတ်မှာ နည်းပါးလာပါပြီ။

ကျွန်တော်တို့ Gen Z တွေအနေနဲ့ သင်္ကြန်ကို ပျော်ပွဲစားအဖြစ်ထက် မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှု အမွေအနှစ်တစ်ခုအဖြစ် မြင်ဖို့ လိုအပ်လာပါပြီ။ ဒီနေ့ခေတ်က သင်္ကြန်ဆိုတာ ရိုးရာနဲ့ ခေတ်သစ်ရဲ့ အသွင်ပြောင်းတစ်ခုအဖြစ် ရောယှက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့အနေနဲ့ မြန်မာပီသတဲ့ သင်္ကြန်ကို ဝေဖန်သင့်တာ ဝေဖန်၊ ပြုပြင်သင့်တာပြုပြင်ပြီး ရှေ့ရှုသွားသင့်ပါတယ်။

သင်္ကြန်ဆိုတာ တစ်ခုတည်းမဟုတ်ဘူး။ တစ်ဖက်က ကြည့်ရင် ပျော်စရာ၊ နောက်တစ်ဖက်က ကြည့်ရင် ယဉ်ကျေးမှု၊ နောက်တစ်ဖက်က ကြည့်ရင် ဘာသာတရားနဲ့ ဆက်စပ်တဲ့ သမိုင်းအစဉ်အလာဓလေ့ပါ။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် သင်္ကြန်တွင်း ဘုရားတော်မှာ ဆွမ်းကပ်တာ၊ သီလယူတာ၊ ရေမသွန်းခင် လေးစားမှုပြတာ... စတဲ့ အလေ့အကျင့်လေးတွေ ပြုမူကျင့်ကြံလာတာ နှစ်တိုင်းပါပဲ။ Gen Z တစ်ယောက်အနေနဲ့ စျေးကွက်စီးပွားရေးစနစ်ကြောင့် အရာရာ ပြောင်းလဲနေတဲ့ ခေတ်ကြီးထဲမှာ တမူထူးခြားလှတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ အမွေအနှစ်လေးတွေကို မမှေးမှိန်စေချင်ပါဘူး။

လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေတုန်းက မန္တလေးမြို့က သင်္ကြန်ပွဲတော်ကို ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည်တွေရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှုကို အများကြီး ရရှိခဲ့ပါတယ်။ ဂျပန်က ခရီးသွားတွေဆိုရင် တစ်နှစ်အလိုကတည်းက ကြိုတင်စာရင်းပေးထားကြရပါတယ်။ ရန်ကုန်မှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မန္တလေးမှာပဲဖြစ်ဖြစ် သင်္ကြန်ပွဲတော်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မတူညီတဲ့ ပုံစံမျိုးစုံ၊ မတူညီတဲ့ ဓလေ့မျိုးစုံကို တွေ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မြန်မာပြည်ရဲ့ အနှံ့အပြားက ဒေသအသီးသီးမှာ သင်္ကြန်ပွဲတော်အပေါ် ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ အယူအဆတွေနဲ့ ဓလေ့ထုံးစံတွေ အသီးသီးရှိခဲ့ကြပါတယ်။

သင်္ကြန်ကာလတစ်ခုလုံးမှာ အလွန်အမင်း ထူးခြားတဲ့ နေ့ရက်တစ်ခုကတော့ သင်္ကြန်အကြတ်နေ့ ဖြစ်ပါတယ်။ သင်္ကြန်အကြတ်နေ့ဆိုတာ နှစ်ဟောင်းက နှစ်သစ်ဆီကို ကူးပြောင်းတဲ့ အထင်ကရနေ့ဖြစ်ပါတယ်။ သင်္ကြန်အကြတ်နေ့ကို မြန်မာဘာသာနဲ့ "နှစ်ကြီးနေ့" "နှစ်လဲနေ့" စသဖြင့် ခေါ်ဝေါ်ကြပါတယ်။ ဒီနေ့မှာ တစ်နေ့လုံး အိပ်ယာထဲမှာ အိပ်နေမယ်ဆိုရင် တစ်နှစ်လုံး ဖျားနာမှုတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မယ်လို့ ယုံကြည်ကြပါတယ်။ တစ်နေ့လုံး အိပ်ယာထဲမှာနေမယ့်အစား အပြင်မှာ ကျန်းမာရေးနဲ့ ညီညွတ်စွာ လှုပ်ရှားနေထိုင်ရင် တစ်နှစ်လုံး ကျန်းမာရေးကောင်းမွန်မယ်လို့ ယုံကြည်ကြပါတယ်။

အခြားလူသိနည်းတဲ့ အကြောင်းအရာတစ်ခုက သင်္ကြန်တွင်း စကားပြောခြင်းနဲ့ ပတ်သက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ရိုးရာယဉ်ကျေးမှုမှာ သင်္ကြန်အကြတ်နေ့ဟာ မထီမဲ့မြင်၊ ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းစွာ၊ ကျိန်ဆဲပြောဆိုမှုတွေကို ရှောင်ကြဉ်ရမယ့်နေ့အဖြစ် သတ်မှတ်ကြပါတယ်။ မကောင်းသော စကားတွေပြောမိရင် တစ်နှစ်လုံး ဒုက္ခရောက်မယ်လို့ ယုံကြည်ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့် သင်္ကြန်ရက်အတွင်း လူတွေဟာ သိမ်မွေ့နူးညံ့စွာ ပြောဆိုဆက်ဆံကြပါတယ်။ ရန်ဖြစ်ခိုက်ရန်မှုတွေကိုလည်း ရှောင်ကြဉ်ကြပါတယ်။ ဒီဓလေ့လေးက လူမှုဆက်ဆံရေး ကောင်းမွန်စေဖို့ အဓိကပါ။

သင်္ကြန်ကာလအတွင်း နှစ်ဟောင်းက အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတွေလည်း ရှိခဲ့ပါလျှင်သင်္ကြန်အချိန်မှာ ယောက်ျားလေးတွေဟာ မိန်းကလေးတွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပုံမှန်အသက်အရွယ်မှာ မပြောဝံ့တဲ့ စကားလေးတွေကို သင်္ကြန်ပွဲတော်မှာ သင်္ကြန်တမ်းလေးတွေနဲ့ ဖွင့်ဟဝန်ခံဖေါ်ထုတ်တဲ့ ဓလေ့ရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒါဟာ သင်္ကြန်ကာလဟာ နှစ်ဟောင်းကို ပိတ်သိမ်းစွန့်ပစ်ပြီး အသစ်တစ်ဖန် စတင်တဲ့အချိန်မို့ စိတ်ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးတွေကို လွှင့်ပစ်ပြီး အသစ်ကိုစတင်တဲ့ အခွင့်အလမ်းလေးပါ။

သင်္ကြန်ကာလရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အနုပညာလက်ရာတွေလည်း ရှိခဲ့ပါတယ်။ ပိတ်ကားပေါ်မှာ ရေဆေးတွေသုံးပြီး သင်္ကြန်နတ်သမီး ရုပ်ပုံလေးတွေ၊ နတ်တွေရဲ့ သမိုင်းအကြောင်းအရာတွေကို နံရံကပ်ပုံတွေအဖြစ် တင်ဆက်ခဲ့ကြပါတယ်။ ဒီလိုပုံတွေကို လူငယ်တွေဟာ ခေတ်စားစေရန်၊ လူကြီးတွေဟာ အမှတ်တရအဖြစ် သိမ်းဆည်းခဲ့ကြပါတယ်။ ဒါလည်း ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပျောက်ကွယ်မသွားသင့်တဲ့ ယဉ်ကျေးမှုလေးတွေပါ။

သင်္ကြန်ပွဲတော်မှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အဖိုးတန်တဲ့အရာကတော့ ဆရာကြီးသခင်ကိုယ်တော်မှိုင်းရဲ့ သင်္ကြန်ဆိုင်ရာ ကဗျာတွေ အကြောင်းပါ။
"မြန်မာသင်္ကြန်၏ အလှနဲ့ သဘောလေးကို ယူပြီ"
ဆိုတဲ့ ကဗျာတွေဟာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုမှာ ထာဝရတည်တံ့နေပါပြီ။ တကယ်တော့ မိုးရွာတဲ့ အခါမှာ မိုးရေနဲ့ သန့်စင်သလို၊ သင်္ကြန်ရေနဲ့ ကိုယ်စိတ်နှစ်ပါး သန့်စင်တယ်ဆိုတဲ့ သဘောတွေကို ဖော်ပြခဲ့ပါတယ်။

ထူးခြားတဲ့ သင်္ကြန်ဓလေ့တစ်ခုကတော့ သံချောင်းခတ်တာပါ။ သင်္ကြန်အကြတ်နေ့ခါနီးမှာ ရွာတစ်ရွာလုံးက လူတွေ စုပေါင်းပြီး သံချောင်းတွေကို ခတ်လို့ အသံတွေဖြစ်ပေါ်စေကာ အကျိုးပေးမဲ့ နတ်တွေကို ဖိတ်ခေါ်၊ အကျိုးမပေးမဲ့ နတ်တွေကို မောင်းထုတ်တဲ့ သဘောပါ။ ကျွန်တော်တို့ခေတ်မှာတော့ ဒီဓလေ့ဟာ အတော်လေးပျောက်ကွယ်လို့ သွားပါပြီ။

ဒါတွေအားလုံးကနေ ပြန်စဉ်းစားကြည့်ရင်၊ ကျွန်တော်တို့ မြန်မာမျိုးဆက်သစ်တွေဟာ သင်္ကြန်ယဉ်ကျေးမှုကို ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းဖို့ ပိုမိုကြိုးစားရမယ့် အချိန်ရောက်လာပြီလို့ ထင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မလွယ်ကူဘူးဆိုတာလည်း ဝန်ခံရပါမယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ Gen Z တွေ ကိုယ်တိုင်က ဘိုးဘွားမျိုးဆက်တွေက ပေးတဲ့ အမွေအနှစ်ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှုတွေကို ယူမယ်ဆိုတဲ့ သဘောထားမရှိကြတော့ဘူး။ ခေတ်ပြောင်းလာပြီ၊ စိတ်ဓာတ်လည်း ပြောင်းလာကြပြီ... ဒါပေမယ့် တစ်ချို့ Gen Z တွေကတော့ ကိုယ့်ရဲ့ မြန်မာယဉ်ကျေးမှုအပေါ် တန်ဖိုးထားတဲ့ စိတ်ဓာတ်လေး အခုထက်ထိ ရှိနေကြသေးတာ သိသာပါတယ်။

ကျွန်တော် စာရေးသူ မော်ဂန်ကနေ သင်္ကြန်အကြောင်း
ပြန်လည်ရှင်းလင်းတင်ပြတဲ့ စာပေရေးသားမှုများကို ထိန်းသိမ်းကြဖို့ ကြိုးပမ်းခဲ့ပါတယ်။ ဒါဟာ ရိုးရာပေါ့ပါးရေးဟန်လေးနဲ့ ပြန်လည်တင်ဆက်ဖို့ ရည်ရွယ်ပါတယ်။ တကယ်တော့ ခေတ်ဟောင်းရေးဟန်အယူအဆ၊ ခေတ်ဟောင်းအသုံးအနှုန်းတွေကို ဒီအတိုင်း ရေးပြီးတော့ လူငယ်တွေဆီကို ယူဆောင်မသွားနိုင်တဲ့အတွက် ဒီလို ရေးဖွဲ့ချက်မျိုးကို ကျွန်တော်တို့က ပြန်လည်ရှင်သန်စေခဲ့ပါတယ်။

အခုဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ Gen Z တွေဟာ ရေပက်ကလေးတွေနဲ့ပဲ တော်တော်လေး ကျေနပ်နေကြပြီလေ။ ဒီလိုသက်သက်မဟုတ်ဘဲ သင်္ကြန်ရဲ့ စိတ်ဓာတ်အနှစ်သာရကို ထောက်ပြထားတဲ့ ပွဲတော်တွေကိုပါ ပြန်လည်စတင်ဖို့ လိုပါလိမ့်မယ်။ လေယာဉ်တွေ၊ ကားသစ်တွေ၊ နည်းပညာတွေ၊ ဖန်တီးမှုတွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ခေတ်ကြီးမှာ နေထိုင်နေတဲ့ ကျွန်တော်တို့ Gen Z တွေဟာ ကြီးမားတဲ့ စိန်ခေါ်မှုတွေကို ရင်ဆိုင်နေကြရပါပြီ။ ဒါပေမယ့် ဒီအခြေအနေမှာ တော့ အမြစ်နဲ့အညွန့်ဟာ ချိတ်ဆက်မိကြမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိရပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ Gen Z တွေဟာ ခေတ်ကို ဦးဆောင်တဲ့အနေနဲ့ အချိန်မီလိုက်တဲ့ ခေတ်ဆန်မျိုးဆက်တွေ ဖြစ်ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီလိုဦးဆောင်ရတဲ့ အခန်းကဏ္ဍမှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှုတွေ၊ ရိုးရာအမှတ်လက္ခဏာတွေကို ထိန်းသိမ်းထားဖို့ ကျွန်တော်တို့မှာ တာဝန်ရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့် တော်ဝင်သင်္ကြန်ရဲ့ အနှစ်သာရကို ရယူဖို့ ကျွန်တော်တို့ အားလုံး အခွင့်အရေးရှိသလို တာဝန်လည်း ရှိပါတယ်။

များစွာသော အထင်ကရ ကဗျာဆရာ၊ စာရေးဆရာ၊ ပန်းချီဆရာတွေဟာ သင်္ကြန်ပွဲတော်ကို ရည်ညွှန်းခဲ့ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သင်္ကြန်ပွဲတော်ကို အမြင်ပေါင်းစုံကနေ ရှုမြင်နိုင်လို့ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ Gen Z တွေဟာ ဗီဒီယိုရိုက်ပြီး လူမှုကွန်ရက်ပေါ်မှာ တင်ရင်း၊ နာမည်ကြီးဂီတအဖွဲ့တွေရဲ့ သင်္ကြန်သီချင်းတွေကို ရေပက်ခံရင်း နားထောင်နေကြတာကနေ သင်္ကြန်ကို ကိုယ်တိုင်ခံစားမိတဲ့ အမြင်တစ်ခုဆီ ရောက်ရှိဖို့ လိုပါတယ်။

ခေတ်ဟောင်းက သင်္ကြန်ရဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် အစဉ်အလာအတိုင်း လူငယ်တွေက ခေတ်သစ်ကို ဒီလိုမျိုး ကြိုဆိုခဲ့ကြပါတယ်။ ရေနဲ့ ရေကစားရင်း သန့်စင်မြင့်မြတ်တဲ့ စိတ်ကူးတွေကို မျှဝေခဲ့ကြပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုအမွေအနှစ်ထိန်းသိမ်းရေးကို စဉ်းစားရင်း ဒီစာလေးကို အဆုံးသတ်ရပါမယ် ဗျ။ ကျွန်တော် စာရေးသူ
မော်ဂန် ပါ။