ငွေကြေးမူဝါဒ နှင့် ဘဏ္ဍာရေးမူဝါဒ

“ Monetary Policy & Fiscal Policy ”

ငွေကြေးမူဝါဒ၏အဓိပ္ပာယ်

ငွေကြေးမူဝါဒဆိုသည်မှာ စီးပွားရေးတွင် ငွေကြေးပါဝင်မှု အနည်းအများနှင့် တိုးတက်မှုစံနှုန်း ကို တိုင်းတာသော မက်ခရိုပေါ်လစီတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ တိုင်းပြည်အတွင်း ငွေကြေးဖောင်းပွမှုနှင့် အလုပ်လက်မဲ့ပြဿနာများကို ထိန်းညှိဖြေရှင်းနိုင်ရန် ရည်ရွယ်ပါသည်။ ငွေကြေးမူဝါဒတွင် ဗဟိုဘဏ်၏အတိုးနှုန်းကို လျှော့ချခြင်း သို့မဟုတ် တိုးမြှင့်ခြင်း၊ ငွေတိုက်စာချုပ်များ ဝယ်ယူခြင်း သို့မဟုတ် ရောင်းချခြင်းများပါဝင်ပါသည်။ ငွေကြေးမူဝါဒကို အဓိကအကောင်အထည်ဖော် ဆောင်ရွက်သည့် အဖွဲ့အစည်းမှာ နိုင်ငံရေးအာဏာနှင့် အစိုးရ၏အုပ်ချုပ်ရေးအာဏာ ပါဝင်ခြင်း မရှိသည့် နိုင်ငံတော်ဗဟိုဘဏ် သို့မဟုတ် ယင်းကဲ့သို့ ငွေကြေးဆိုင်ရာအဆင့်တူအဖွဲ့အစည်း ဖြစ်ပါသည်။
ဗဟိုဘဏ်များသည် နိုင်ငံ၏ငွေကြေးမူဝါဒကို အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ရန်အတွက် ငွေကြေး ဆိုင်ရာ စနစ်များ/စည်းမျဉ်း/စည်းကမ်းများကို ထုတ်ပြန်ခြင်း၊ ညွှန်ကြားမှုပြုခြင်းများ ဆောင်ရွက်သည်။ ဗဟိုဘဏ်များ၏ တွင်ကျယ်စွာ အသုံးပြုသောစနစ်များမှာ အတိုးနှုန်းချိန်ညှိခြင်း၊ အရံငွေကြေး လိုအပ်ချက်ကို ချိန်ညှိခြင်း၊ ငွေတိုက်စာချုပ်ဈေးကွက်များ ဖွင့်လှစ်သတ်မှတ်ခြင်းများကို ဆောင်ရွက် ပါသည်။

တိုးချဲ့ငွေကြေးမူဝါဒ 
(Expansionary Monetary Policy)

အတိုးနှုန်းလျှော့ချခြင်းနှင့် ဘဏ်များမှ သီးသန့်ထားရှိရမည့် အရန်ငွေသားလိုအပ်ချက်ကို လျှော့ချပေးခြင်းဖြင့် စီးပွားရေးတွင် ငွေကြေးထောက်ပံ့မှုကို တိုးမြှင့်နိုင်မည့် ငွေကြေးမူဝါဒ ဖြစ်ပါသည်။ တိုးချဲ့ငွေကြေးမူဝါဒ၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ နိုင်ငံ၏စီးပွားရေးတိုးတက်မှုနှုန်းကို တွန်းအားပေးရန်ဖြစ်ပါ သည်။ သို့သော် နိုင်ငံ၏အထွေထွေကုန်ဈေးနှုန်းမြင့်တက်ခြင်းနှင့် ငွေကြေးဖောင်းပွမှုမြင့်တက်ခြင်း တို့ကို ဖြစ်စေနိုင်ပါသည်။

ကျုံ့နိုင်သောငွေကြေးမူဝါဒ
 (Contractionary Monetary Policy)

စီးပွားရေးတွင် ငွေကြေးထောက်ပံ့မှုကို လျှော့ချသည့်စနစ်ဖြစ်ပြီး အတိုးနှုန်းမြှင့်တင်ခြင်း၊ ဘဏ်များမှသီးသန့်ထားရှိရမည့် အရန်ငွေသားလိုအပ်ချက်ကို မြှင့်တင်ပေးခြင်းဖြစ်ပါသည်။ နိုင်ငံ၏ အထွေထွေကုန်ဈေးနှုန်း မြင့်တက်ခြင်းနှင့် ငွေကြေးဖောင်းပွမှုမြင့်တက်ခြင်းကို အစိုးရက ထိန်းချုပ် သည့် မူဝါဒတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။

ငွေကြေးမူဝါဒ၏သဘော

ငွေကြေးမူဝါဒဆိုသည်မှာ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ၏ မက်ခရိုပေါ်လစီရည်မှန်းချက်များ (Macroeconomic Policy Objectives) ရရှိအောင်မြင်ရေးအတွက် သက်ဆိုင်ရာနိုင်ငံတော်ဗဟိုဘဏ်က ဆောင်ရွက်ချက် များဖြစ်ပါသည်။ ဗဟိုဘဏ်များသည် ငွေကြေးဖောင်းပွမှုအဆင့် (Level of Inflation) ကိုလျာထား သတ်မှတ်ပြီး မူဝါဒကို ချမှတ်အကောင်အထည်ဖော်ကြပါသည်။ ဥပမာ-အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၌ အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများရရှိရေးနှင့် အထွေထွေကုန်ဈေးနှုန်း/ငွေကြေးဈေးနှုန်းတည်ငြိမ်ရေး အတွက် ဗဟိုဘဏ် (Federal Reserve Bank)ကို တည်ထောင်ထားပါသည်။ အဆိုပါ ရည်ရွယ်ချက်များ အောင်မြင်စွာ အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ရေးအတွက် ဗဟိုဘဏ်ကို သီးခြားလုပ်ပိုင်ခွင့်အာဏာ အပ်နှင်း ထားပါသည်။ အမေရိကန်ဗဟိုဘဏ်တွင် ယင်းဘဏ်၏ အာဏာပိုင်အဖွဲ့အစည်း သို့မဟုတ် ငွေကြေး အာဏာပိုင်အဖွဲ့အပေါ် နိုင်ငံရေးအရ လွှမ်းမိုးမှုမရှိစေရန် သီးခြားခွဲ၍ထားရှိပါသည်။

ငွေကြေးမူဝါဒ၏ ရည်မှန်းချက်

နိုင်ငံအများစုရှိ ဗဟိုဘဏ်များတွင် ငွေကြေးမူဝါဒအတွက် ရည်မှန်းချက် (၃)ခုရှိသည်-

• (က) ငွေကြေးဖောင်းပွမှုကို ထိန်းချုပ်စီမံခန့်ခွဲရန်
• (ခ) အလုပ်လက်မဲ့နှုန်း လျှော့ချရန်နှင့် အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများ ဖန်တီး ဖော်ဆောင်ရန်
• (ဂ) ကာလလတ်နှင့် ကာလရှည်အတိုးနှုန်းကို မြှင့်တင်ရန် တို့ဖြစ်ပါသည်။

ငွေကြေးမူဝါဒ၏ အဆိုပါရည်မှန်းချက် (၃)ခုလုံးကို တစ်ချိန်တည်းတွင် အောင်မြင်မှုရရှိရန်မှာ ခက်ခဲ စေနိုင်ပါသည်။ ဥပမာအားဖြင့် စီးပွားရေးတိုးတက်မှုနှုန်း နှေးကွေးပြီး အလုပ်လက်မဲ့နှုန်း များပြား လာသည့်အချိန်တွင် ငွေကြေးဖောင်းပွမှုမြင့်တက်လာပါသည်။

ငွေကြေးမူဝါဒဖြင့် လုပ်ငန်းလည်ပတ်မှု 

စီးပွားရေးတိုးတက်မှုနှုန်းသည် ကိန်းဂဏန်းအားဖြင့် အတက်/အကျရှိတတ်ပါသည်။ ဝယ်လိုအား နည်းခြင်းကြောင့် စီးပွားရေးတိုးတက်မှုနှုန်း နှေးကွေးလာသည့်အခါ ဗဟိုဘဏ်သည် စီးပွားရေး တိုးတက်မှုရရှိရန်နှင့် အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများဖန်တီးရန်အတွက် နိုင်ငံတွင်းဘဏ်များရှိ သီးသန့် အရန်ငွေလိုအပ်ချက်ကိုလျှော့ချခြင်းဖြင့် ငွေကြေးမူဝါဒကို ဖြေလျှော့ပေးနိုင်ပါသည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင် ဝယ်လိုအား အလွန်အကျွံများပြားခြင်းကြောင့် စီးပွားရေးတိုးတက်နှုန်း လျင်မြန်စွာကြီးထွားလာ သည့်အခါ ဗဟိုဘဏ်သည် ငွေကြေးဖောင်းပွမှုကို ထိန်းချုပ်ရန် ဘဏ်များတွင် ထားရှိရမည့် သီးသန့် ငွေလိုအပ်ချက်ကို မြှင့်တင်ခြင်းဖြင့် ငွေကြေးမူဝါဒကို တင်းကျပ်နိုင်ပါသည်။

ငွေကြေးတည်ငြိမ်မှု

ဗဟိုဘဏ်သည် နိုင်ငံအတွင်း ငွေကြေးတည်ငြိမ်မှုရှိရန်အတွက် အဓိကတာဝန်အရှိဆုံး အဖွဲ့ အစည်းဖြစ်ပြီး ငွေကြေးမူဝါဒဆိုင်ရာဆုံးဖြတ်ချက်များ ချမှတ်ရာတွင်လည်း ငွေကြေးတည်ငြိမ်မှုရှိရန် ထည့်သွင်းစဉ်းစားပါသည်။ ငွေကြေးတည်ငြိမ်မှုရှိခြင်းသည် နိုင်ငံ၏စီးပွားရေးနှေးကွေးနေချိန်တွင် လည်း ငွေကြေးစီးဆင်းမှုကို အထောက်အကူပြုနိုင်ပါသည်။ ငွေကြေးတည်ငြိမ်မှုကို ဗဟိုဘဏ်မှ ဆောင်ရွက်သည့် နည်းလမ်းတစ်ခုမှာ ငွေကြေးမူဝါဒဖြင့် လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ငွေကြေး ဖောင်းပွမှုနှုန်း တည်ငြိမ်ခြင်းနှင့် ကာလရှည်စီးပွားရေးတိုးတက်မှုအတွက် မူဘောင်တစ်ခုရှိခြင်းသည် ငွေကြေးတည်ငြိမ်မှုအတွက်လည်း အထောက်အကူပြုနိုင်ပါသည်။

ဩစတြေးလျနိုင်ငံ၏ ငွေကြေးမူဝါဒဆိုင်ရာဆုံးဖြတ်ချက်ချမှတ်ပုံ 

ဩစတြေးလျနိုင်ငံဗဟိုဘဏ်၏ ဒါရိုက်တာအဖွဲ့ (Reserve Bank Board of Australia) သည် ငွေကြေးမူဝါဒနှင့်ပတ်သက်၍ ဆုံးဖြတ်ချက်များချမှတ်ပါသည်။ အဆိုပါဒါရိုက်တာအဖွဲ့တွင် အဖွဲ့ဝင် (၉)ဦးရှိပြီး ယင်းအဖွဲ့ဝင်များထဲမှ သဘာပတိနှင့်ဒုတိယသဘာပတိအဖြစ် ပြန်လည်ရွေးချယ်ပါသည်။ ဒါရိုက်တာအဖွဲ့သည် ဇန်နဝါရီလမှလွဲ၍ တစ်လလျှင် တစ်ကြိမ်အစည်းအဝေးကျင်းပပြီး ထုတ်ပြန် သတ်မှတ်ထားသော ငွေကြေးမူဝါဒရည်မှန်းချက်များသည် လတ်တလောအခြေအနေများ ကိုက်ညီမှု ရှိ/မရှိ အကဲဖြတ်ပြီး ဆွေးနွေးဆုံးဖြတ်ကြပါသည်။ ထို့အပြင် ဩစတြေးလျနိုင်ငံဗဟိုဘဏ်သည် နိုင်ငံတကာစီးပွားရေးနှင့် နိုင်ငံတကာငွေကြေးဈေးကွက်များ၏ ဖြစ်ပေါ်တိုးတက်မှုနှုန်းဆိုင်ရာလေ့လာ သုံးသပ်ချက်ကို လစဉ်ထုတ်ပြန်လေ့ရှိပါသည်။ အဆိုပါသုံးသပ်ချက်စာတမ်းများတွင် ငွေကြေးမူဝါဒ ဆိုင်ရာဆုံးဖြတ်ချက်များလည်းပါဝင်ပါသည်။ ဒါရိုက်တာအဖွဲ့သည် ငွေကြေးမူဝါဒဆိုင်ရာဆုံးဖြတ် ချက်များကို အဖွဲ့ဝင်အများစု၏ ဆန္ဒမဲဖြင့်ဆုံးဖြတ်ပြီး တူညီသောမဲအရေအတွက်ဖြစ်ပါက သဘာပတိမှ ဆန္ဒမဲပေးခြင်းဖြင့် ဆုံးဖြတ်ပါသည်။ အဆိုပါ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို အစည်းအဝေးကျင်းပသည့်နေ့၏ (၁၄:၃၀) အချိန်ခန့်တွင် အများပြည်သူသို့ ထုတ်ပြန်ကြေညာပါသည်။

မြန်မာနိုင်ငံ၏ ငွေကြေးမူဝါဒအခြေအနေ

မြန်မာနိုင်ငံရှိ ဘဏ်များသည် သုံးစွဲသူပြည်သူများ၏ ချေးငွေအပေါ်တွင် သတ်မှတ်သော အတိုးနှုန်းသည် အာဆီယံနိုင်ငံတွင်အမြင့်ဆုံးဖြစ်ပါသည်။ အဆိုပါအတိုးနှုန်းသည် အာဆီယံဒေသတွင်း နိုင်ငံများထက် မြန်မာနိုင်ငံတွင်အများဆုံးဖြစ်သည့်အတွက် ပြည်ပနိုင်ငံများမှ စီးပွားရေးသမားများသည် ယင်းအတိုးနှုန်းကို အသုံးချကာ မြန်မာနိုင်ငံတွင် အမြတ်ထုတ်လျက်ရှိပါသည်။ ပြည်သူများ အနေဖြင့် များပြားသောချေးငွေအတိုးနှုန်းဖြင့် လုပ်ငန်းလည်ပတ်မှုများရှိရာတွင် ဝန်ပိလျက်ရှိပြီး မြန်မာနိုင်ငံ၏စီးပွားရေးတိုးတက်မှုနှုန်းသည် နှေးကွေးလျက်ရှိပါသည်။
မြန်မာနိုင်ငံတော်ဗဟိုဘဏ်မှ ဘတ်ဂျက်လိုငွေကို လျှော့ချနိုင်ရန်အတွက် (၂) နှစ်ငွေတိုက် စာချုပ်၊ (၃) နှစ်ငွေတိုက်စာချုပ်နှင့် (၅) နှစ်ငွေတိုက်စာချုပ်တို့ကို အများပြည်သူသို့ ထုတ်ရောင်းပေး လျက်ရှိပါသည်။ သို့သော် အတိုးနှုန်းနည်းခြင်း၊ ငွေကြေးဖောင်းပွမှုရှိခြင်းနှင့် ငွေဖြစ်မလွယ်ခြင်းတို့ကြောင့် ငွေတိုက်စာချုပ်ဝယ်ယူသူအနည်းငယ်သာရှိပြီး ပုဂ္ဂလိကဘဏ်အချင်းချင်းရောင်းဝယ်မှုဖြင့်သာ ရပ်တည်လျက်ရှိပါသည်။

ငွေကြေးမူဝါဒအလုပ်လုပ်နိုင်ရန် ငွေတိုက်စာချုပ်သည် အရေးပါသောအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင် ပါသည်။ အစိုးရမှ နိုင်ငံတွင်းငွေသားလိုအပ်ချက်ရှိလာချိန်တွင်ဖြစ်စေ၊ ငွေကြေးဖောင်းပွမှု မြင့်တက် နေချိန်တွင်ဖြစ်စေ ငွေတိုက်စာချုပ်များထုတ်ရောင်းခြင်းကို ဆောင်ရွက်ပါသည်။
ငွေကြေးမူဝါဒ၏ ကောင်းကျိုးများ
အတိုးနှုန်းမြှင့်တင်၍ ငွေကြေးဖောင်းပွမှုကိုထိန်းချုပ်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ငွေကြေးဖောင်းပွမှု အနည်းငယ်ရှိနေခြင်းသည် တိုင်းပြည်စီးပွားရေးတိုးတက်မှုအတွက် ကောင်းမွန်သည်ဟုယူဆနိုင်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ငွေကြေးဖောင်းပွမှုအနည်းငယ်ဖြစ်ပေါ်နေခြင်းက အနာဂတ်ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုကို အားပေးရာရောက်ပြီး အလုပ်သမားများအတွက် လုပ်ခလစာတိုးတက်ရရှိစေသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ဈေးကွက်အတွင်းကုန်စည်နှင့် ဝန်ဆောင်မှုများ၏ အထွေထွေဈေးနှုန်းအဆင့် (General Price levels) မြင့်တက်လာချိန်တွင် ငွေကြေးဖောင်းပွမှုဖြစ်ပေါ်ပါသည်။ ဗဟိုဘဏ်၏ အတိုးနှုန်းမြှင့်တင် ခြင်းသည် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုလျော့ကျစေပြီး စီးပွားရေးတိုးတက်မှုကို နှေးကွေးစေနိုင်သည်။ ထို့ပြင် ငွေကြေး ဖောင်းပွမှုကိုလည်းကျဆင်းစေနိုင်ပါသည်။

ဗဟိုဘဏ်သည် လွတ်လပ်ပြီးနိုင်ငံရေးလွှမ်းမိုးမှုမရှိခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ငွေကြေးမူဝါဒပိုင်း အားနည်းချက်ရှိသည်ဆိုပါက ရွေးကောက်ပွဲမတိုင်မီဖြစ်စေ၊ ရွေးကောက်ပွဲကာလအတွင်း၌ ဖြစ်စေ ဗဟိုဘဏ်သည် နိုင်ငံရေးရိုက်ခတ်မှုများ (Political Repercussions) ကိုကြောက်ရွံ့စရာမလိုဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဆုံးဖြတ်ဆောင်ရွက်နိုင်ပါသည်။

ငွေတန်ဖိုးလျှော့ချပြီးပို့ကုန်မြှင့်တင်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ငွေကြေးအရေအတွက် များပြားစေရန် လုပ်ဆောင်ခြင်း သို့မဟုတ် အတိုးနှုန်းလျှော့ချခြင်းကပြည်တွင်းငွေကြေးတန်ဖိုး(Value of Local Currency) ကျဆင်းစေပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ ငွေတန်ဖိုးကျဆင်းခြင်း သို့မဟုတ် အားပျော့သောငွေကြေး (Weaker Currency)က ကမ္ဘာ့ဈေးကွက်သို့ တင်ပို့ရောင်းချသောပို့ကုန်ကိုမြှင့်တင်ပေးနိုင်ပါသည်။ ပို့ကုန်လုပ်ငန်းရှင်များအတွက် ကောင်းမွန်သော်လည်းသွင်းကုန်လုပ်ငန်းရှင်များအား ထိခိုက်စေနိုင် ပါသည်။
ဗဟိုဘဏ်သည် ငွေကြေးမူဝါဒလက်နက်ကို လွယ်လွယ်နှင့်မြန်မြန်အသုံးပြုနိုင်သည်။ တစ်ခါ တစ်ရံ၌ ဗဟိုဘဏ်၏ အရိပ်အမြွက်ပြောဆိုချက်များက ဈေးကွက်အတွင်း ရလဒ်ကောင်းများကို ဖြစ်စေတတ်ပါသည်။

ငွေကြေးမူဝါဒ၏ ဆိုးကျိုးများ 

(က) မူဝါဒကို မြန်မြန်အကောင်အထည်ဖော်သော်လည်း ယင်း၏ သက်ရောက်မှုရလဒ်မှာ အချိန်လွန်မှ ထွက်ပေါ်လာလေ့ရှိပါသည်။ တစ်နိုင်ငံလုံး၏ စီးပွားရေးအပေါ် ငွေကြေး မူဝါဒ၏ သက်ရောက်မှုမှာ လပေါင်းများစွာ သို့မဟုတ် နှစ်ချီ၍ ကြာတတ်ပါသည်။ စီးပွားရေးပညာရှင်အချို့သည် ငွေကြေးကို ကြားခံဖလှယ်ရေးကိရိယာအဖြစ်သာ ရှုမြင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ငွေကြေးမူဝါဒသည် ကာလတိုစီးပွားရေးတိုးတက်မှုကိုသာ ဖြစ်စေပြီး ကာလရှည်ကောင်းကျိုးအတွက် သက်ရောက်မှုမရှိနိုင်ကြောင်း ငွေကြေး ဆိုင်ရာလေ့လာသုံးသပ်သူပညာရှင်များက ပြောဆိုကြပါသည်။

(ခ) သာမန်အားဖြင့် အတိုးနှုန်းကိုသုညရာခိုင်နှုန်း (၀%) အထိသာ လျှော့ချ၍ရပါသည်။ အတိုးနှုန်းသည် သုညရာခိုင်နှုန်းနားသို့ ရောက်ရှိနိမ့်ကျပါက ဗဟိုဘဏ်သည် အတိုးနှုန်းကို ထိထိရောက်ရောက် လျှော့ချ၍မရနိုင်ပါ။ ကာလရှည်ကြာစွာအတိုးနှုန်းကို အလွန် လျှော့ချထားခြင်းသည် ငွေဖြစ်လွယ်မှုထောင်ချောက် (Liquidity Trap) ကိုဖြစ်စေ နိုင်ပါသည်။ နိုင်ငံ၏ စီးပွားရေးတိုးတက်နေချိန်တွင် ငွေဖြစ်လွယ်မှုထောင်ချောက် မိနေခြင်းသည် ပိုမိုထိရောက်အသုံးဝင်နိုင်သည်။ နိုင်ငံ၏စီးပွားရေး ကျဆင်းနေချိန်တွင် အဆိုပါမူဝါဒလက်နက်ကို ထိထိရောက်ရောက် အသုံးပြုနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ ဥရောပ ဗဟိုဘဏ်အချို့သည် အနှုတ်လက္ခဏာအတိုးနှုန်းမူဝါဒ (Negative Interest Rate Policy-NIRP) ကိုစမ်းသပ်ကျင့်သုံးခဲ့ပါသည်။ သို့သော် အချိန်ကာလတစ်ခုထိ ရလဒ် ထွက်ပေါ်ခဲ့ခြင်းမရှိပါ။

(ဂ) ငွေကြေးမူဝါဒသည် ယေဘုယျသဘောဆန်ပြီး တစ်နိုင်ငံလုံးကို ထိခိုက်စေနိုင်သည့် ဆိုးကျိုးရှိနိုင်ပါသေးသည်။ အတိုးနှုန်းမြှင့်တင်ခြင်းကဲ့သို့သော ငွေကြေးမူဝါဒ လက်နက်သည် နိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံးကိုရိုက်ခတ်ပါသည်။ ယင်းမူဝါဒလက်နက်သည် နယ်ပယ်တစ်ခု သို့မဟုတ် နယ်ပယ်အချို့အတွက် ထည့်သွင်းစဉ်းစားပြီး ကောင်းကျိုး မပြုနိုင်ပါ။ ဥပမာအားဖြင့် အလုပ်လက်မဲ့မြင့်မားနေသည့် ပြည်နယ် သို့မဟုတ် တိုင်း ဒေသကြီး၌ အလုပ်လက်မဲ့နှုန်းကျဆင်းစေရန် ငွေကြေးမူဝါဒကိုမကျင့်သုံးနိုင်ပါ။ ထို့ကြောင့် ငွေကြေးမူဝါဒသည် ယေဘုယျဆန်ပြီး နိုင်ငံတွင်းပြဿနာရပ် တစ်ခုချင်းကို မဖြေရှင်း နိုင်ပါ။ ၎င်းအပြင် သက်ဆိုင်ရာလုပ်ငန်းစု သို့မဟုတ် သက်ဆိုင်ရာဒေသ၏ စီးပွားရေး ဖွံ့ဖြိုးမှုကို တိုးတက်စေနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။

(ဃ) နောက်ဆုံးဆိုးကျိုးမှာ ငွေကြေးဖောင်းပွမှု အလွန်မြင့်မားခြင်း (Hyper-inflation) ဖြစ်ပါသည်။ အတိုးနှုန်းကို အလွန်အမင်းလျှော့ချသောအခေါ ငွေကြေးချေးယူမှု အလွန် များပြားလာပါသည်။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် ဈေးကစားမှုပူဖောင်း (Speculative Bubble)ဖြစ်ပြီး ကုန်ဈေးနှုန်းများအလွန်လျင်မြန်စွာ မြင့်တက်စေနိုင်ပါသည်။ ဈေးကွက် အတွင်း ငွေကြေးထပ်မံဖြည့်တင်းခြင်းသည် ငွေကြေးဖောင်းပွမှုကို ထိန်းချုပ်မရသည့် အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိစေပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဈေးကွက်အတွင်း လှည့်လည်သုံးစွဲသော ငွေကြေးပိုမိုများပြားလာပြီး ငွေကြေး၏ ဝယ်လိုအားနှင့် ရောင်းလိုအား (Demand&Supply) မမျှတတော့သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအခါ ငွေကြေး၏ ဝယ်လိုအားမပြောင်းလဲဘဲ ငွေတစ်ယူနစ်ချင်း၏ တန်ဖိုးကျဆင်းလာပါသည်။ ယင်းအချက်သည် ကုန်စည်နှင့် ဝန်ဆောင်မှုများ၏ အထွေထွေဈေးနှုန်းကို သိသိသာသာ မြင့်တက်စေပါသည်။

ဘဏ္ဍာရေးမူဝါဒ၏ သဘောသဘာဝ

ဘဏ္ဍာရေးမူဝါဒ (Fiscal Policy) ဆိုသည်မှာအစိုးရ၏ ရငွေရရှိစေသော အခွန်စည်းကြပ်ခြင်း (Taxation)နှင့် အသုံးစရိတ်သုံးစွဲမည့်နည်းလမ်းတို့ကိုဆုံးဖြတ်သည့် မူဝါဒဖြစ်သည်။ တိုင်းပြည် စီးပွားရေးကျဆင်းနေချိန်တွင် အစိုးရသည် အကောက်ခွန်နှုန်း (Tax Rates) လျှော့ချပြီး အသုံးစရိတ် ပိုမိုသုံးစွဲမည်ဖြစ်သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့် တိုင်းပြည်စီးပွားရေး အလွန်အမင်းတိုးတက်နေခြင်းကို လျှော့ချရန် အစိုးရသည် အခွန်တိုးမြှင့်ကောက်ခံပြီး အသုံးစရိတ်လျှော့ချသုံးစွဲမည်ဖြစ်ပါသည်။

ဘဏ္ဍာရေးမူဝါဒ၏ ကောင်းကျိုးများ

ပထမကောင်းကျိုးမှာ သတ်မှတ်ထားသောရည်ရွယ်ချက် သို့မဟုတ် နယ်ပယ်အတွက် တိုက်ရိုက် သုံးစွဲနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ငွေကြေးပေါ်လစီနှင့် မတူညီသောအချက်မှာဘဏ္ဍာရေးပေါ်လစီအရ အစိုးရသည် သီးသန့်စီမံကိန်း၊ လုပ်ငန်းကဏ္ဍ သို့မဟုတ် ဒေသ (Specific Projects, Sectors or Regions) အတွက် အသုံးစရိတ်တိုက်ရိုက်သုံးစွဲနိုင်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် နိုင်ငံ၏စီးပွားရေးတိုးတက်မှုအတွက် မြှင့်တင်ရန်အလိုအပ်ဆုံးသောလုပ်ငန်းနယ်ပယ် သို့မဟုတ် ဒေသကိုရွေးချယ်၍ အသုံးစရိတ်ကျခံ သုံးစွဲနိုင်သည်။
ဘဏ္ဍာရေးပေါ်လစီ၏ ဒုတိယကောင်းကျိုးမှာ အခွန်ကောက်ခံခြင်းအားဖြင့် ပြင်ပဆိုးကျိုးများ (Negative Externalities)လျှော့ချခြင်းဖြစ်သည်။ လေထုနှင့် ရေထုညစ်ညမ်းစေသောလုပ်ငန်းနှင့် သဘာဝသယံဇာတအလွန်အကျွံသုံးစွဲသော လုပ်ငန်းများအပေါ် အခွန်စည်းကြပ်ခြင်းက သဘာဝ ပတ်ဝန်းကျင် ပျက်စီးဆုံးရှုံးမှုကိုကာကွယ်နိုင်သည်။ ထို့ပြင် အခွန်ကောက်ခံခြင်းကအစိုးရ၏ ရငွေကို တိုးပွားစေသည်။
တတိယကောင်းကျိုးမှာ အချိန်တိုအတွင်းရလဒ်ကောင်းများ တွေ့မြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ဘဏ္ဍာရေး မူဝါဒ၏အကျိုးသက်ရောက်မှုကို ငွေကြေးမူဝါဒ၏ အကျိုးသက်ရောက်မှုထက် ပိုမိုစောလျင်စွာ တွေ့မြင် နိုင်သည်။

ဘဏ္ဍာရေးမူဝါဒ၏ ဆိုးကျိုးများ

ပထမဆိုးကျိုးမှာ နိုင်ငံရေးနှင့်ဆက်နွှယ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ အခွန်တိုးမြှင့်ကောက်ခံခြင်းသည် လူကြိုက်မများသောနည်းလမ်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤမူဝါဒကို အကောင်အထည်ဖော်ပါက နိုင်ငံရေးအရ အန္တရာယ်ရှိနိုင်သည်။
ဒုတိယအားနည်းချက်မှာ အခွန်မက်လုံးများ (Tax Incentives) က သွင်းကုန်အပေါ် အသုံးစရိတ် ပိုမိုများပြားစေခြင်းဖြစ်သည်။ အခွန်လျှော့ကောက်ခြင်း သို့မဟုတ် အသုံးစရိတ်ပိုမိုသုံးစွဲခြင်းအားဖြင့် ဈေးကွက်အတွင်းသို့ငွေကြေးများထည့်သွင်းနိုင်သည်။ ထိုသို့ဆောင်ရွက်ခြင်းကဘဏ္ဍာရေး လှုံ့ဆော်မှု (Fiscal Stimulus) ၏ ကောင်းကျိုးဖြစ်ပေါ်မလာဘဲ သွင်းကုန်အတွက် အသုံးစရိတ် ပိုမိုများပြားလာစေ နိုင်သည်။ ထို့ပြင် ပြည်တွင်းဈေးကွက်အတွင်းရှိနေရမည့် အဆိုပါငွေကြေးများသည် ပြည်ပသို့ ရောက်ရှိ သွားပါသည်။
တတိယအားနည်းချက်မှာ ဘတ်ဂျက်လိုငွေ (Budget Deficits) ဖြစ်ပေါ်စေခြင်းဖြစ်သည်။ အစိုးရသည် ရငွေထက်အသုံးစရိတ် ပိုမိုသုံးစွဲသောအခါ ဘတ်ဂျက်လိုငွေဖြစ်ပေါ်သည်။ ရငွေထက် အသုံးစရိတ်ပိုမိုသုံးစွဲသည့် အချိန်ကြာမြင့်လာပါက ဘတ်ဂျက်လိုငွေဆက်တိုက်ဖြစ်ပေါ်ပြီး အန္တရာယ် ရှိသောအဆင့်သို့ ရောက်ရှိသွားနိုင်ပါသည်။

အလုပ်လက်မဲ့နည်းပါးခြင်း၊ ကုန်ဈေးနှုန်းတည်ငြိမ်ခြင်း၊ ငွေကြေးဖောင်းပွမှုကျဆင်းခြင်းနှင့်အတူ စီးပွားရေးတိုးတက်စေရန်အတွက် ငွေကြေးနှင့် ဘဏ္ဍာရေးမူဝါဒ လက်နက်များကို ကျင့်သုံးခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော်လည်း မူဝါဒ အကောင်အထည်ဖော်ရာတွင် စံသတ်မှတ်ထားသောနည်းလမ်း သို့မဟုတ် ရှုပ်ထွေးသောပြဿနာအတွက် ရိုးရှင်းသောဖြေရှင်းနည်း (Silver Bullet or Generic Strategy) မရှိပါ။ မူဝါဒတစ်ခုချင်း၏ အားသာချက်နှင့်အားနည်းချက်ကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားရပါမည်။ သို့သော်လည်း ထိထိရောက်ရောက်အသုံးပြုမည်ဆိုပါက လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွက် ကောင်းကျိုးဖြစ်ထွန်း စေနိုင်ပါသည်။ အထူးသဖြင့် အကျပ်အတည်းဖြစ်ပေါ်ပြီးနောက် ဝယ်လိုအားကို မြှင့်တင်ရာ၌ အလွန် အသုံးဝင်ပါသည်။

Reference:
Reserve Bank of Australia
www.thebalancemoney.com
www.imf.org
www.investopedia.com
www.britannica.com
www.economictimes.com

#လင်းမြိုင်