မြန်မာဆိုရိုးစကားများ

■ ကုသိုလ်လည်းရဝမ်းလည်းဝ။
■ ကံဆိုးမသွားလေရာ မိုးလိုက်လို့ရွာ။
■ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှ။
■ ကံရှိမှထင်ပေါ်၊ ဉာဏ်ရှိမှကျော်။
■ ကိုယ်ကကျူး၊ ကိုယ့်ဒူးမှမယုံရ။

■ ကိုယ်ကောင်းခေါင်းဘယ်မရွေ့။
■ ကိုယ်ထင် ခုတင်ရွှေနန်း။
■ ကိုယ်မွေးသည့်မျောက် ကိုယ့်ကိုယ်ခြောက်။
■ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ဖော် သူတော်ခုနှစ်ပါး။
■ ကိုယ့်ငါးချဉ်ကိုယ်ချဉ်။

■ ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ်လှန်ထောင်း။
■ ကိုယ့်အတတ်ကိုယ်စူး။
■ ကမ္ဘာမီးလောင်၊ သားကောင်ချနင်း။
■ ကောက်ညှင်းကမစေး၊ ဆန်ကြမ်းကစေး။
■ ကောက်ပင်ရိတ်လှီး၊ ရေစီးဖောင်ဆန်။

■ ကောင်းလျှင်စံ၊ ဆိုးလျှင်ခံ။
■ ကိုက်မနိုင်၊ ခဲမရ။
■ ကိုင်းကျွန်းမှီ၊ ကျွန်းကိုင်းမှီ။
■ ကျမြေကြီး၊ တက်ရွှေထီး။
■ ကျားကြီး၊ ခြေရာကြီး။

■ ကျားကြောက်လို့ရှင်ကြီးကိုး၊ ရှင်ကြီးကျားထက်ဆိုး။
■ ကျီစားသန် ရန်ဖြစ်။
■ ကျီးကန်းတောင်းမှောက်။
■ ကျူပင်ခုတ်၊ ကျူငုတ်မျှမကျန်စေနှင့်။

■ ကျောချမှ ဓားပြမှန်းသိ။
■ ကျော်တော့ လှေထိုးသား၊ ညားတော့လှေသူကြီး။
■ ကျောင်းနေကြာလို့ စာမတတ်။
■ ကြာကြာဝါးမှခါးမှန်းသိ။
■ ကြီးနိုင်ငယ်ညှင်း။

■ ကြီးလျှင်မှီ၊ ငယ်လျှင်ချီ။
■ ကြိုးစားကဘုရားဖြစ်။
■ ကြက်ကန်းဆန်အိုးတိုး။
■ ကြက်ချည်သောကြိုးနှင့် ဆင်ချည်သော်ပြတ်။
■ ကြက်မတွန်၍ မိုးမလင်း။

■ ကြက်မှာအရိုး လူမှာအမျိုး။
■ ကြောက်တတ်ရန်ကင်း။
■ ကြောင်အို၊ ကြွက်မလေး။
■ ကျွဲပါးစောင်းတီး။

■ ကြွက်သေတစ်ခု အရင်းပြု။
■ ခရီးလိုလျှင် လမ်းအိုလိုက်။
■ ခလုတ်ထိမှ အမိတ။
■ ခုစာကလေးကြော်၊ ခုဆီထမင်း။
■ ခုရေတွင်းတူး၊ ခုရေကြည်သောက်။

■ ခုရှုပ်မှနောင်ရှင်း။
■ ခဲလေသမျှ၊ သဲရေကျ။
■ ခေါ်တိုင်းလည်းမသွားနှင့်၊ တော်တိုင်းလည်းမကြွားနှင့်။
■ ခင်ရာဆွေမျိုး၊ မြိန်ရာဟင်းကောင်း။
■ ခုတ်ရာတခြား၊ ရှရာတလွဲ။

■ ချီးမွမ်းခုနှစ်ရက်၊ ကဲ့ရဲ့ခုနှစ်ရက်။
■ ချော်လဲ ရောထိုင်။
■ ချက်ဆို နားခွက်ကမီးတောက်။
■ ချင်းစိမ်းနှင့်မိဿလင်၊ သူကြင်မှ ကိုယ်ကြင်။

■ ချစ်တီးခေါင်းသန်းရှာ။
■ ချစ်တုန်းခင်တုန်း၊ တပြုံးပြုံး။
■ ချိတ် ချိတ်ချင်းမှ ချိတ်မိသည်။
■ ချိန်းလွန်းလျှင်မလာ။
■ ချုန်းလွန်းသည့်မိုးမရွာ။

■ ခြွေမှရံသည်။
■ ဂျပိုးလိပ်ဖြစ်။
■ ငါးကြင်းဆီနှင့် ငါးကြင်းကြော်။
■ ငါးခုံးမတစ်ကောင်ကြောင့် တစ်လှေလုံးပုပ်။
■ ငါးစိမ်းမြင်၊ ငါးကင်ပစ်။

■ ငါးပြေမဆားပက်သလို။
■ ငါးမြင်တော့ တံငါဆွေမျိုးမှန်းမသိ။
■ ငိုချင်လျက်လက်တို့။
■ ငိုအားထက် ရယ်အားသန်။
■ ငယ်ကချစ် အနှစ်တစ်ရာမမေ့သာ။

■ ငုတ်မိသဲတိုက်၊ တက်နိုင်ဖျားရောက်။
■ ငွေများတရားနိုင်။
■ စကားကျွံသော်နှုတ်မရ၊ ခြေကျွသော်နှုတ်ရ။
■ စကားချိုစေသူလိုစေ။
■ စကား စကားပြောပါများ၊ စကားထဲက ဇာတိပြ။

■ စကားဆို၊ တောင်လိုမမောက်နှင့်။
■ စကားဆိုသော် မတင်းနှင့်၊ တရားလိုသော် မငြင်းနှ၍့်။
■ စကားနောက် တရားပါ။
■ စကားလွန် ကျွန်ဖြစ်။
■ စပယ်ကောင်းလျှင် ပန်ချင်သူများသည်။

■ စာမတတ်လမ်းမှာဖတ်။
■ စားပြီး ခွက်မှောက်။
■ စားရကံကြုံတော့ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲ။
■ စားရမည့်အမဲ၊ သဲတရှပ်ရှပ်။
■ စုတတ်မှ အဖတ်တင်။

■ စိုသည့်လက်မခြောက်စေနှင့်။
■ စင်လိုလျှင်ဆေး၊ သိလိုလျှင်မေး။
■ စစ်မရောက်ခင်မြှားကုန်။
■ စစ်ရောက်မှ မြားချွန်၊ မိုးလွန်မှထွန်ချ။
■ စိတ်ပျိုကိုယ်နု။

■ စိန်နားကပ်ကြောင့်ပါးပြောင်။
■ စောင်ခြုံထဲကလက်သီးပြ။
■ စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ်ရောက်။
■ ဆရာချင်းတူ၊ နည်းချင်းမတူ။
■ ဆရာထက်တပည့်လက်ဆောင်းထက်။
■ ဆရာမပြနည်းမကျ။

■ ဆရာများ၊ သားသေ။
■ ဆရာမှန် အလံစိုက်စရာမလို။
■ ဆရာလည်းဝေး၊ ဆေးလည်းပြယ်။
■ ဆုတောင်းတိုင်းပြည့်လျှင် လူပြည်လူပင်မရှိ။

■ ဆူးကျဖက်ပေါက်၊ ဖက်ကျဖက်ပေါက်။
■ ဆူးကမစူး၊ မဝါးကစူး။
■ ဆေးစက်ကျရာ အရုပ်ဖြစ်။
■ ဆေးလည်းအစာ၊ အစာလည်းဆေး။
■ ဆိုးတူကောင်းဖက်။

■ ဆင်ကျီစားရာ ဆိတ်မခံသာ။
■ ဆင်ပိန်ကြွဲလောက်
■ ဆန္ဒကြီးလျှင် ကြံသမျှပြီး။
■ ဆင်ပြာသည် လင်ပျောက်သလို။
■ ဆုပ်လဲစူး၊ စားလဲရူး။

■ ဆောက်ဖြစ်မှ ကျောင်းတကာ။
■ ညီညာမှပြည်သာသည်။
■ ညားတော့ဈေးသည်၊ ရွယ်တော့မင်းမျိုး။
■ ညောင်ပင်လောက်လှူ၊ ညောင်စေ့လောက်ရ။
■ တစ်ကျမ်းတစ်ဂါထာ၊ တစ်ရွာတစ်ပုဒ်ဆန်း။

■ တစ်ချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်။
■ တစ်ခါသေဖူး၊ ပျဉ်ဖိုးနားလည်။
■ တစ်နေ့တစ်လံ၊ ပုဂံဘယ်ပြေးမလဲ။
■ တပည့်မကောင်း ဆရာ့ခေါင်း။

■ တပည့်လိမ္မာဆရာအာပတ်လွတ်။
■ တပေါင်းတန်ခူး ဝမ်းမနူးနှင့်။
■ တစ်ရပ်တည်းနေ တစ်ရေတည်းသောက်။
■ တစ်ရွာ တစ်ကျီဆောက်။
■ တစ်ရွာမပြောင်း သူကောင်းမဖြစ်။

■ တစ်လှေထဲစီး တစ်ခရီးထဲသွား။
■ တစ်သားမွေး တစ်သွေးလှ။
■ တံငါနားနီး တံငါ၊ မုဆိုးနားနီး မုဆိုး။
■ တန်ခိုးထက်၊ လက်ခကြီး။
■ တန်လျှင်ဆေး လွန်လျှင်ဘေး။

■ တိတ်တိတ်နေသော် ထောင်တန်။
■ တုံးလဲ ထင်းဖြစ်။
■ တုံးဆိုတိုက်၊ ကျားဆိုကိုက်။
■ တောင်စဉ်ရေမရ။
■ တွေ့ကြုံဆုံကွဲ၊ မမြဲဓမ္မတာ။

■ ထမင်းကိုအကုန်စား စကားကိုအကုန်မပြောနှင့်။
■ ထမင်းကြမ်းက အငွေ့ထွက်။
■ ထူးမှမြတ်သည်၊ ရူးမှတတ်မည်။
■ ထင်ပေါ်လျှင်စင်တော်ကကောက်။

■ ထိုင်နေအကောင်းသား၊ ထသွားမှကျိုးမှန်းသိ။
■ ထွေးပြီးသားတံတွေး၊ မျိုမြဲမရှိ။


ပြန်လည်မျှဝေပေးခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ဂလယ်ရီဝိုင် (မာရိတ်)