မိုး​ကောင်းကင်အလွန်က ကြယ်​တွေနဲ့ စကား​ပြောခြင်း

မိုး​ကောင်းကင်အလွန်က ကြယ်​တွေနဲ့ စကား​ပြောခြင်း

(၁) ကြယ်​​တွေရဲ့ည

နွေတစ်ည ဖြစ်မယ် ထင်တယ်။ အလယ်တန်း​ကျောင်းသား အရွယ်က​ပေါ့။ အိမ်ထဲမှာ အိုက်စပ်တယ်။ မီးမမှန်တဲ့ ​မြေလတ်​ဒေသက နယ်မြို့​လေးဆို​တော့ အိမ်​ရှေ့က တန်းလျားခုံ​လေး​ပေါ်မှာ ပက်လက်လန် လှဲ​လျောင်းရင်း အိမ်​ခေါင်မိုး၊ သစ်ကိုင်း​တွေက​နေ လွတ်​နေတဲ့ ​ကောင်းကင်ပြင်ကြီးကို ကြည့်မိတယ်။ ယပ်တောင်​လေး တခတ်ခတ်နဲ့။ ညဉ့်နက်လာ​တော့ အိမ်ကလူ​တွေလည်း အခန်းထဲ ဝင်သွားကြပြီ။ ကျွန်​တော်က​တော့ ​တွေး​ကောင်း​ကောင်းနဲ့ ​တွေး​နေမိတယ်။ ကျွန်​တော် ကြယ်တစ်လုံးကို ​သေချာကြည့်​နေလိုက်တယ်။ အဲဒီကြယ်က အနီ​ရောင်ကြယ်​လေးတစ်လုံးပါ။ ကြယ်​တွေမှာ လိ​မ္မော်၊ အဝါ၊ အဖြူ၊ အပြာစတဲ့ အ​ရောင်​တွေလည်း ရှိကြတယ်။ မှိတ်တုတ်၊ မှိတ်တုတ်မြင်ရတာမို့ ကြယ်တစ်လုံးဆိုတာ ​သေချာတာ​ပေါ့။ အလင်းနှစ် သန်း​ပေါင်းများစွာ​ဝေးတဲ့ ​နေရာက​နေ သူ့အလင်းကို ကျွန်​တော် မြင်​နေရတယ်။ ကြယ်ဆိုတာ ​နေတစ်လုံးလို့ သိပ္ပံပညာမှာ သင်ရတယ်။ ဒါဆို ​ကောင်းကင်မှာ ​နေ​တွေ မ​ရေမတွက်နိုင်​အောင် ရှိ​နေတယ်။ ဂလက်စီတစ်ခုမှာ​တောင် ကြယ်​တွေ အနန္တပဲ။

"ဒါဆို ငါတို့က ဘယ်မှာလဲ။"

ကျွန်​တော်တို့​ခေါ်​နေတဲ့ နေဆိုတာ ကြယ်တစ်လုံးပဲ မဟုတ်လား။ ဂြိုဟ် ၈လုံးက လှည့်ပတ်​နေတယ်။ အရင် ဂြိုဟ်၉လုံး သတ်မှတ်ရာက ပလူတိုကို ဂြိုဟ်အဆင့်က ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ ထားပါ​တော့။ ဒီဂြိုဟ် ၈လုံးထဲက ဂြိုလ်ပြာ​လေး​ပေါ်မှာ နိုင်ငံ​တွေ။ ထိုနိုင်ငံရဲ့ မြို့​လေးတစ်ခု၊ ရပ်ကွက်တစ်ခု၊ အိမ်​လေးတစ်ခုရဲ့ ​​ခုံတန်းလျားဆိုတဲ့ နေရာ​သေး​သေး​လေးတစ်ခု​ပေါ်မှာ လူဆိုတဲ့ သက်ရှိ​လေးတ​စ်ယောက်။ စကြဝဠာနဲ့ယှဉ်ရင် အစက်တစ်စက်စာ ​နေရာ​တောင်ရှိမလားမသိတဲ့ ကမ္ဘာ​ဆိုတဲ့ ဂြိုဟ်ပေါ်က လူသားတ​စ်ယောက်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မိုက်ခရိုစကုပ်မှာ မြင်ရတဲ့ ဗိုင်းရပ်တ​စ်ကောင်ထက် ​သေးသွားတယ်လို့ ခံစားလိုက်ရတယ်။ "ငါဆိုတာ ဘာမှ မဟုတ်ပါလား"ဆိုတဲ့ ခံစားချက်တစ်ခု ရရှိခဲ့တယ်။ ဒါ​ပေမဲ့ အဲဒီ​သေးငယ်လှတဲ့ လူသားတ​စ်ယောက်မှာ ခံစားတတ်တဲ့ စိတ်​လေးရှိ​နေတယ်။ ကျွန်​တော့်ကိုယ်ကျွန်​တော် အရမ်းထူးဆန်းတဲ့ ဖြစ်စဉ်အ​နေနဲ့ ပြန်လည်​တွေ့ရှိခဲ့ရပါတယ်။

(၂) စိတ်ရဲ့ ​ခြေရာ

အဲဒီစိတ်ဆိုတဲ့ ဖြစ်တည်မှု​လေး​ကို အရမ်းထူးဆန်း အံ့ဩသွားတာ။ လူဆိုတာ ရုပ်နဲ့စိတ် တွဲစပ်ထားတဲ့ ဖြစ်တည်မှုတစ်ခု ဆို​ပေမဲ့ ရုပ်က အခရာမကျဘူးလို့ ကျွန်​တော် ယူဆတယ်။ ဥပမာဆိုရရင် ကျွန်​တော့်အဘွားဆုံးတုန်းက​ပေါ့။ ​ဆေးရုံမ​ရောက်ခင် ရက်တုန်းက သူဟာ အိမ်ကြီးရဲ့ အရှင်သခင်။ ဆုံးဖြတ်ချက်​တွေကို ချမှတ်​ပေးသူ။ ကျွန်​တော့် အ​ဖေ​​ရော၊ အ​မေ​ရောကလည်း အဘွားရဲ့ စီမံခန့်ခွဲမှု​တွေကို လိုက်နာရတဲ့ သူ​တွေအဖြစ်သာ ​နေကြရတယ်။ အဘွား ရုတ်တရက် ထွက်ခွာသွား​တော့ သူ့ရဲ့ စိတ်နဲ့ ကိုယ်နဲ့ ကွာသွားပြီ​လေ။ ဒီအခါမှာ အဘွားဟာ ​မေးရင်လည်း မထူး​တော့ဘူး၊ ငြိမ်သက်စွာ လှဲ​လျောင်းလို့ ​နေ​နေတာ​ပေါ့။ မကြာဘူး။ ​နောက်ရက်လည်းကျ​ရော ထုံးစံအတိုင်း အဘွားလို့ သတ်မှတ်ခဲ့တဲ့ ရုပ်ဖြစ်တည်မှုကို ​မြေကြီးထဲ ပို့လိုက်ကြတယ်။ ဒီလို မဖြစ်ခင်က ရုပ်နဲ့ စိတ် တွဲစပ်​နေစဉ်တုန်းက စိတ်က​လေး မရှိ​တော့တာနဲ့ ရုပ်က အလကားသာသာဖြစ်​တော့တာပါလဲ။ အဲဒါဆို အဘွားရဲ့စိတ်က ဘယ်ကို ​ရောက်သွားခဲ့တာပါလဲ။ ကျွန်​တော် ထူးဆန်းမှုတစ်ခုကို ထပ်မံ ​တွေ့ရှိခဲ့ပြန်ပါတယ်။

(၃) ​မေးခွန်းများနဲ့လူ

အ​မေ့ကို ကျွန်​တော် မေးကြည့်မိတယ်။ လူ​တွေက ​သေရင် ဘယ်ကို ​ရောက်သွားကြတာလဲ အ​မေ။ သူတို့ရဲ့ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအတွက် ကျွန်​တော် သိပ် မသိလိုပါဘူး။ ဘာလို့လဲဆို​တော့ လူသား​တွေရဲ့ ​ကျောက်ဖြစ်​နေတဲ့ ​မေးရိုး​တွေကိုလည်း မြင်ဖူးတယ်​လေ။ မံမီ​တွေကိုလည်း ​တွေ့​နေရတာပဲ။ သဘာဝအ​လျောက် ​အေးခဲ​နေတဲ့ နှင်း​တောထဲက လူ​တွေ၊ သဲကန္တာရမှာ မပျက်မစီးရှိ​နေတဲ့ လူ​တွေလည်း ​တွေ့ဖူးတာပဲ။ အများဆုံးက​တော့ ​မြေကြီးကလာသူ​တွေ ​မြေမှုန်အဖြစ် ပြန်သွားကြတာပါပဲ။ ​ရေထဲမှာ ပြာမှုန်​တွေ ဖြစ်သွားတာ​တွေလည်း ရှိမှာ​ပေါ့။ ကျွန်​တော် စဉ်းစားဆက်စပ်နိုင်တဲ့ ယုတ္တိ​ဗေဒထဲမှာပါ။ ကျွန်​တော် သိလိုတာက သူတို့ရဲ့ စိတ်​တွေ ဘယ်​ရောက်သွားသလဲ ဆိုတာပဲ။

​နွေဥတုမှာ သစ်ရွက်​ကြွေ​လေး ဝဲလာရင် လွမ်းတတ်တယ်ဆိုတာ ခံစား​နေရတဲ့ လူသားရဲ့စိတ်၊ ကန်​ရေပြင်ကို ဖြတ်သန်းလာတဲ့ ​လေ​​ပြည်အေးကို ထိ​တွေ့သာယာစိတ်၊ နှင်းဖုံး​နေ​တဲ့ ​တောင်တန်းကြီး​တွေကို ချစ်စိတ်စသဖြင့် ခံစားမှု​တွေဟာ လူ​တွေမှာ ဖြစ်​ပေါ်​နေတယ်။ အ​မေတ​စ်ယောက်ရဲ့ သားငယ်အ​ပေါ်မှာ ကြင်နာမှု၊ အားငယ်ချို့တဲ့ ​နေသူအ​ပေါ် ကူညီမှု၊ ​မေတ္တာရဲ့ သင်္ကေတညွှန်းဆိုချက်များကို ​ဖော်​ဆောင်တတ်တဲ့ လူ​တွေရဲ့ စိတ်​တွေ ​သေပြီးသွားတဲ့အခါ ဘယ်​ရောက်သွားသလဲ။ ဒီလိုစိတ်​တွေအပြင် ​နေရတဲ့ တစ်သက်တာအပိုင်းအခြား​လေးမှာ လူသားအချင်းချင်း အနိုင်ကျင့်လိုစိတ်၊ တစ်ကိုယ်​ကောင်းဆန်မှု၊ အာဏာမက်​မောမှုစတဲ့ လူရဲ့ စိတ်​တွေက သူ​​သေပြီး​နောက် ဘယ်​ရောက်သွားတာလဲ။

(၄) လူ​တွေရဲ့ အ​ဖြေ

လူ​တွေ အများစုက ​ဖြေကြပါလိမ့်မယ်။ လူ​တွေ ​သေပြီးတဲ့အခါ သူတို့ ယုံကြည်ရာ ဘုရားရဲ့ စစ်​ဆေးမှုကို ခံယူရလိမ့်မယ်။ ပြီးမှ ​ကောင်းကင်ဘုံ၊ ငရဲဘုံသို့ ​ရောက်မယ်။ ယုံကြည်​နေသူ​တွေအတွက် ဒီအ​ဖြေဟာ မှန်ပါလိမ့်မယ်။ သူတို့ရဲ့ သံသယကင်းတဲ့ ယုံကြည်မှုအတွက် ကျွန်​တော် ဝမ်းသာပါတယ်။ ကျွန်​တော့်အတွက်ပဲ ကျွန်​တော် အ​ဖြေမရှိဖြစ်​နေတာပါ။ ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာသူလို့ပဲ သတ်မှတ်​ပေးပါ။ ကျွန်​တော့်အဖို့ ထာဝရဘုရားကို ကိုးကွယ် ယုံကြည်သူတ​စ်ယောက် မဟုတ်​တော့ ဒီအ​ဖြေဟာ လက်ခံရ ခက်တယ်။ ဘာလို့လဲဆို​တော့ ​သေပြီးတဲ့ လူ​တွေက ကမ္ဘာ​ပေါ်ကို ပြန်လာပြီး ဘာမှ မ​ပြောနိုင်​တော့လို့​ပေါ့။ လူသား​တွေဟာ ​မွေးဖွား​နေသလို ​သေဆုံး​နေကြတယ်။ ​နောက်ဆုံးလူသားက ဘယ်သူလည်းလို့ ခန့်မှန်းဖို့ကို မလုပ်​ဆောင်နိုင်ဘူး။ လူသား​တွေအကုန် မရှိ​တော့မှ တရားစီရင်မယ်ဆို လူသား​တွေရဲ့ စိတ်က ဘယ်​လောက်ကြာ​အောင် ဘယ်​နေရာမှာ သွား​နေရမလဲ။ သူတို့က ရပ်တန့်​နေကြသလား။ ခရီးထွက်​နေကြသလား။ အကယ်၍ ရှိခဲ့မယ်ဆို ကျွန်​တော် သိချင်တာပါ။

ဗုဒ္ဓဘာသာအဖို့ အဖန်ဖန်ကျင်လည်ခြင်းဆိုတဲ့ သံသရာကို ​ဟောပြန်တယ်။ ဒါကိုလည်း ကျွန်​တော် မေးခွန်းထုတ်မိပါတယ်။ ကျွန်​တော်တို့ လူသားအချင်းချင်း တ​စ်ယောက်နဲ့ တ​စ်ယောက် တပ်မက်တဲ့ စိတ်​လေးဟာ ပါသွားပါသလား။ ကဗျာဆရာ​တွေ ​ပြောသလို ​နောက်ဘဝရှိရင်လည်း ကဗျာဆရာပဲ ဖြစ်ချင်တယ်ဆိုတဲ့ စိတ်​လေး ဆက်ရှိ​နေမှာလား။ ကျွန်​တော့် အ​တွေးနဲ့ ကျွန်​တော် ဒုက္ခရှာသူလို့ပဲ သတ်မှတ်​ပေးပါ။ တကယ်လို့ သင်ဟာ ဗုဒ္ဓရဲ့ သင်ကြားမှုကို အဆုံးမဲ့ ယုံကြည်သူဆိုရင်လည်း သင့်ရဲ့ ​အေးချမ်းမှုကို ကျွန်​တော် အားကျမိပါတယ်။ ကျွန်​တော်က​တော့ ကျွန်​တော့်ဉာဏ်နဲ့ ​တွေးဆလို့ မရတဲ့ မ​သေချာမှု​တွေအတွက် မသိ​သေးလို့သာ ခံယူထားတဲ့ လူတ​စ်ယောက်မို့ ဆက်လက်အ​ဖြေရှာပါရ​စေ။ သင်တို့ရဲ့ ယုံကြည်ကိုးကွယ်မှုအတွက် ကျွန်​တော်က အ​နှောင့်အယှက်ဖြစ်ခဲ့ရင်လည်း ​တောင်းပန်ပါရ​စေ။ ကျွန်​တော့်ကြောင့် သင်တို့ရဲ့ ​အေးချမ်းမှု မပျက်စီး​စေ,လိုသူပါ။

(၅) မှတ်ဉာဏ်သီအိုရီ

​သေသွားတဲ့အခါ လူ​ရဲ့ စိတ်က အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ပြန့်ကြဲသွားပြီး ရှင်သန်​နေသူ​တွေရဲ့ မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ ကိန်း​အောင်းသွားသလား။ ဒီလို ဖြစ်မယ်ဆိုလည်း လူသား​တွေ မ​သေမီကတည်းက အခြားသူ​တွေရဲ့ မှတ်ဉာဏ်​တွေထဲမှာ ဝင်​ရောက်လျက်​ပေါ့။ အချို့လူ​တွေဟာ သူရဲ​ကောင်း​တွေအဖြစ်၊ တချို့လူ​တွေဟာ မဟာကရုဏာရှင်များအဖြစ်၊ တချို့လူ​တွေဟာ သနားစဖွယ်ပုံရိပ်လွှာ​တွေအဖြစ်၊ တချို့လူ​တွေကျ​တော့ စက်ဆုပ်ရွံရှာဖွယ်အဖြစ် ရှင်သန်​နေဆဲ ကာလမှာပင် လူသားတို့ မှတ်သားထားကြပါတယ်။ တချို့ဆို ​သေဆုံးပြီး နှစ်ကာလရာချီကြာခဲ​ပေမဲ့ ခု​ခေတ်လူငယ်​လေးရဲ့ မှတ်ဉာဏ်မှာ ထိုး​ဖောက် ဝင်​ရောက်ဆဲပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ တချို့လူ​တွေကျ သူတို့​ရဲ့စိတ်ကို ရှင်သန်​နေစဉ်မှာ ပြသခဲ့​ပေမဲ့ လူ​တွေက မမြင်တတ်ကြလို့ အား​လျှော့သွားသူ​တွေလည်း ရှိတယ်။ ဥပမာ၊ ဗင်းဆင့်ဗန်ဂိုးလို လူ​တွေ​ပေါ့။ ဒါ​ပေမဲ့ သူလည်း မရှိ​ရော သူဖွင့်ဆိုခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာကို လူ​တွေ တချို့တစ်ဝက် မြင်​တွေ့သွားပြီး လူသန်း​ပေါင်းများစွာရဲ့ မှတ်ဉာဏ်ထဲ သူဝင်​ရောက်လာပြန်တယ်။ ကျွန်​တော် သိလိုတဲ့ အချက်က အဲဒီ ဖြစ်​ပေါ်လာတဲ့ မှတ်ဉာဏ်ဟာ ကာယကံရှင်ကိုယ်တိုင်က လက်ခံယူခဲ့တာလား၊ ​သေဆုံးသွားသူရဲ့ စိတ်အပိုင်းအစလားဆိုတာကို​တော့ အခုထိ မသည်းကွဲပြန်ဘူး။ ဘာလို့လဲဆို​တော့ မစ္စတာဗန်ဂိုးသာ မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် ကျွန်​တော်တို့ သူရဲ့ စိတ်​တွေကို မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ ​​ဖော်လို့ရမှာ မဟုတ်သလို ဒီမှတ်ဉာဏ်​တွေကို လက်ခံသူကိုယ်နှိုက်က သိမ်းမထားရင်လည်း စိတ်​တွေက ဘယ်မှာ ​ရောက်သွားမလဲ​ပေါ့။ ဒါဆိုရင် ကမ္ဘာကြီး​ပေါ်မှာ ​နေထိုင်ခဲ့ဖူးတဲ့ လူ​တွေရဲ့ အနည်းငယ်ကပဲ ကျွန်​တော်တို့ မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ ဆက်လက် ရှင်သန်​နေပါတယ်။ ဒါဆိုရင် မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ ​ပေါ်မလာတဲ့သူ​တွေရဲ့ စိတ်​တွေက ဘယ်​ရောက်သွားကြပါသလဲ။ လူသား​တွေ ​ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ပြီလား ​တွေးစရာ ဖြစ်​နေပြန်တယ်။ သင် စိတ်ရှုပ်သွားတယ်ဆိုလည်း ​​တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်​တော့် အတွေး​ပါ။

(၆) မာမာကိုကိုး

လူသား​တွေဟာ အခြားသူ​တွေရဲ့ မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ ရှင်သန်တယ်ဆိုတဲ့ အမြင်နဲ့ ဆက်စပ်ပြီး "အန်နီ​မေးရှင်း"ဇာတ်လမ်း​လေးတစ်ခုကို အမှတ်ရသွားတယ်။ "CoCo" ဆိုတဲ့ သတိ​တွေ ​မေ့​နေတတ်တဲ့ အဘွားကြီးတ​စ်ယောက်ပါတဲ့ ​ကြေကွဲဖွယ်ဇာတ်လမ်း​လေး။ ဇာတ်လမ်း​ကျောရိုးက​တော့ မက္ကဆီကိုဒေသမှာ ဟက်တာဆိုတဲ့ ဂီတပညာရှင်တ​စ်ယောက် ရုတ်တရက်​ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ပြီး သူ​ရေးခဲ့တဲ့ သီချင်း​တွေက​တော့ ​အောင်မြင်ခဲ့တယ်။ သူ့နာမည်နဲ့ ​အောင်မြင်တာ​တော့ မဟုတ်ဘူး။ ဂီတဂန္ထဝင်လို့ သူတို့​ဆီမှာ သတ်မှတ်ထားဆဲ အာနက်စတိုက ​အောင်မြင်​နေတာ။ ဘယ်သူမှ မသိထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းက အာနက်စတိုဆိုတာ ဟက်တာဆီက သီချင်း​တွေကို ခိုးထားတာ။ အဲဒီဇာတ်လမ်းကို ​ပြောချင်တာထက် ဇာတ်လမ်းထဲက အခန်း​လေးတစ်ခုကို ပြန်​ပြောချင်တာပါ။ ဇာတ်ကားထဲမှာ ​သေလွန်ပြီးသူတို့ရဲ့ နိုင်ငံဆိုတာ ရှိတယ်။ အဲဒီမှာ ​သေလွန်သူတို့ ​နေထိုင်ကြတယ်​ပေါ့။ ဒါ​ပေမဲ့ လက်ရှိအသက်ရှင်​နေထိုင်သူ​တွေရဲ့ ​မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ ​သေလွန်ပြီးသူနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ပုံရိပ်၊ အ​ကြောင်းအရာ​တွေ မရှိ​တော့ဘူးဆိုရင်၊ ဒါမှမဟုတ် ​မေ့သွားခဲ့ရင် ​သေလွန်သူတို့ရဲ့ နိုင်ငံက​နေ ထာဝရ​ပျောက်ကွယ်သွားရတယ်။ ဒီဇာတ်လမ်း​လေးမှာလည်း ဟက်တာဟာ ထာဝရ​ပျောက်ကွယ်သွား​တော့မည့် အ​ခြေအ​နေကို ​ရောက်​နေတယ်။ ဒါကို ကယ်လိုက်နိုင်မလား စဉ်းစားရင်း​ပေါ့။ မီ​ဂေးဆိုတဲ့ ဂီတဝါသနာပါတဲ့ က​လေး​လေးက ​သေလွန်သူတို့ရဲ့ နိုင်ငံကို အမှတ်မထင် ​ရောက်သွားရင်း ဟက်တာအ​ကြောင်း သိခဲ့တယ်။ ဒါ​ကြောင့် အသက်ရှင်သူတို့ရဲ့ ကမ္ဘာကိုပြန်လာပြီး "မာမာကိုကိုး"ဆိုတဲ့ အဘွားကြီး​ရှေ့မှာ သီချင်းတစ်ပုဒ် ဆိုပြခဲ့တယ်။ အ​ဖေဖြစ်သူ ဟက်တာက သူ့သမီး"ကိုကို"ကို ဆိုပြ​နေကျ သီချင်း​လေးကို ဆိုပြနိုင်ခဲ့တယ်။ အဲအချိန်မှာ "မာမာကိုကိုး" က သူ့အ​ဖေဆိုခဲ့တဲ့ သီချင်းကို လိုက်ဆိုညည်းရင်း အ​​​ဖေဖြစ်သူကို ပြန်သတိရသွားပြီး ဟက်တာလည်း ထာဝရ​ပျောက်ကွယ်သွားရဲ့ အ​ခြေအ​နေက လွန်​မြောက်ခဲ့တယ်။ ဒီမှာ ကျွန်​တော် စဉ်းစားမိတာက ကျွန်​တော်တို့ လူသားမှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ မကျန်ခဲ့တဲ့လူ​တွေ တကယ်​ပျောက်ကွယ်သွားပြီလား​ပေါ့။

(၇) ဆူဆိုက်တို့ရဲ့ ကမ္ဘာ

ကျွန်​တော်တို့ ဖြတ်သန်းလာတဲ့ ​နေ့စဉ်ဖြစ်ရပ်​​တွေမှာ တစ်ခါတ​လေ ထူးဆန်းတဲ့ အဖြစ်​တွေလည်း ရှိပြန်​ရော။ ဥပမာ၊ ဆူဆိုက်လုပ်ခြင်း။ ဆူဆိုက်လုပ်သူ​တွေ​ရဲ့ စိတ်ကကော ​သေပြီး​နောက် ဘယ်​ရောက်သွားတာလဲ အ​မေ။ သူတို့ရဲ့ စိတ်​တွေ သူတို့ ထင်သလို တကယ်လွတ်လပ်သွားရဲ့လား။ ရှင်သန်မှုရဲ့ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး​တွေကို စိတ်အားထက်သန်စွာ ပစ်ချခဲ့ပြီး သူတို့ထွက်​ပြေးသွားကြတယ်။ ​သေဆုံးခြင်းရဲ့​နောက် ဘာရှိလဲဆိုတဲ့ ပ​ဟေဠိဆန်တဲ့ အ​ဖြေကို သူတို့ တကယ်သိလို့လား။ မသိဘဲနဲ့ ကိုယ့်အထင်နဲ့ကိုယ် ​ကောက်ချက်ချပြီး ထွက်သွားခဲ့တာများလား။ ​ဆေးလုံးအနည်းငယ်ကို မျိုချရခက်တဲ့ ကျွန်​တော့်အဖို့ ဆူဆိုက်လုပ်သူ​တွေဟာ ​ဆေးလုံး​ရေ ၅၀​ကျော်ကို ဘယ်လိုပြင်းပြတဲ့ စိတ်နဲ့ ​သောက်လဲဆိုတာ မ​တွေးနိုင်ဘူး။ ခဏမရရုံနဲ့ ​မော​စေတဲ့ ​အောက်ဆီဂျင်ကို ကြိုးနဲ့ ညစ် ပိတ်လိုက်ခြင်း၊ အမြင့်မှ ခုန်ချခြင်း၊ ​ရေထဲ ခုန်ချခြင်း၊ ကိုယ့်​ခေါင်းကို ​သေနတ်ခလုတ်ဖြုတ်ခြင်းစတဲ့ နည်းလမ်း​တွေနဲ့ ဘဝက ထွက်ခွာဖို့ ကြိုးစားကြတယ်။ သူတို့စိတ်​တွေ လွတ်​မြောက်သွားပါသလား ကျွန်​တော် သိချင်ပါတယ်။ ဒီအချက်​တွေဟာ စမ်းသပ်လုပ်​ဆောင်လို့ မရတဲ့ ကိစ္စ​တွေမို့ ​မေးခွန်းထုတ်ခြင်းရယ်ပါ။ ကျွန်​တော့်အ​နေနဲ့ ဒီလိုလုပ်​ဆောင်ချင်စိတ်ရှိမ​နေဘူးဆိုတာကလည်း ကျွန်​တော့်အတွက် ခုချိန်ထိ ​သေချာ​နေဆဲပါ။ သူတို့မှာ ဆက်လက်ရှင်သန်ဖို့ ခွန်အားမဲ့​နေတာက​တော့ ​သေချာလှပါတယ်။ မ​ပျော်ရွှင်ရခြင်းကို အဆုံးသတ်​ပေးတာဟာ ​သေဆုံးခြင်းလားဆိုတဲ့ ​မေးခွန်းကို ကျွန်​တော် ​မေး​နေချိန်မှာ သူတို့က ဟုတ်တယ်ဆိုပြီး ​ဖြေသွားကြပါပြီ။ သူတို့ရဲ့ စိတ်​တွေ ဘယ်​ရောက်သွားခဲ့ပါသလဲ။ ကျွန်​တော် မသိပါ။

(၈) ပုံစံ​ပြောင်းလူသား

လူ​တွေက ​သေသွားတယ်ဆို​ပေမဲ့ တကယ် ​သေဆုံးမသွားဘူးလို့လည်း ​တွေးဆချက်က ရှိပြန်တယ်။ ​ရှေ့မျိုးဆက်တစ်ခုရဲ့ ဒီအန်​အေဟာ ​နောက်မျိုးဆက်တစ်ခုမှာ ဆက်လက်ရှင်သန်​နေတယ်။ ထပ်တူမညီတဲ့ သီးသန့်သက်ရှိတ​စ်ယောက်အဖြစ်​ပေါ့။ ဒီ ဒီအန်​အေနဲ့အတူ လူသားတ​စ်ယောက်ရဲ့ စိတ်​တွေဟာ ပါသွားပါသလား။ ဒါမှမဟုတ် လူသားရဲ့ စိတ်ဟာ အနီးကပ်​နေရင်းနဲ့ပဲ အခြားသူတ​စ်ယောက်ဆီ ပုံစံ​ပြောင်း ​ရောက်ရှိသွားသလား​ပေါ့။ လူဟာ ​သေဆုံးခဲ့​ပေမဲ့ အခြားတ​စ်ယောက်ဆီ ပုံစံတစ်ခုအ​နေနဲ့ ချန်ထားခဲ့ပြီး ​ဆက်လက်ရှင်သန်​နေလား​ပေါ့။ ​တွေးဆချက်​တွေဟာ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့လည်း ငြင်းဖို့ကျ ခက်ပြန်တယ်။

(၈) မီး​တောက်

ဒီလိုလည်း မဖြစ်နိုင်ဘူးလား။ လူ​တွေရဲ့ စိတ်ဆိုတာ အ​ကြောင်းအချက်​တွေ အများကြီးတိုက်ဆိုင်ချိန်မှာ ​ပေါ်ခဲ့တဲ့ မီးတစ်စပဲ။ ဥပမာ၊ မီးခတ်​ကျောက် မရှိဘူး၊ ​လောင်ကျွမ်းမည့် ဂွမ်းမရှိဘူး၊ ​လောင်ကျွမ်းမှုကို အား​ပေးမဲ့ ဂက်စ်အရည်မရှိဘူး၊ ပွတ်တိုက်မှု မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် မီး​တောက်တစ်ခု ​ပေါ်မလာဘူး။ မီးစတစ်ခုဖြစ်​ပေါ်​လောင်ကျွမ်းလိုက်တာဟာ အမှန်တရားတစ်ခု ဆို​ပေမဲ့ အဲဒီမီး​တောက်​လေးဟာ ငြိမ်းပြီးရင် ဘယ်​ရောက်သွားသလဲ​ပေါ့။ ကျွန်​တော်တို့ရဲ့ စိတ်ဆိုတာကလည်း အာရုံ​ခြောက်ပါးနဲ့ ထိ​တွေ့တဲ့အခါ ဖြစ်လာတဲ့ မီး​တောက်က​လေးတစ်ခုပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ မီး​တောက်​လေးက ​ပေါ်လာလိုက်၊ ငြိမ်းသွားလိုက်၊ ​ပေါ်လာလိုက်၊ ငြိမ်းသွားလိုက်ဖြစ်​နေ​တော့ ဒီမီး​တောက်က​လေးကို တကယ် ဆက်ရှိ​နေတယ် ထင်​နေတာများလား​ပေါ့။ နဂိုကတည်းက အ​ကြောင်းအချက်များစွာတိုက်ဆိုင်လို့ ​ပေါ်လာတဲ့ ဖြစ်​စဉ်​လေးတစ်ခု မဟုတ်လား။ ​လောင်ကျွမ်းသွားပြီး​နောက် အ​ငွေ့ သို့မဟုတ် ပြာပဲ ကြွင်းခဲ့တဲ့ ဖြစ်စဉ်​လေးတစ်ခုပဲ။ ဒီအချိန်မှာ ခံစားလိုက်မိတဲ့ စိတ်ဆိုတာ​လေးက ​တောက်​လျောက်တစ်ခုတည်းလို့ ကျွန်​တော်တို့ ထင်​နေတာများလား။ တစ်ခုနဲ့ တစ်ခု ဆက်စပ်​နေလို့ တစ်ခုတည်းလို့ ထင်​နေတာများလား။ အစကတည်းက ဖြစ်စဉ်တစ်ခုကို တည်မြဲ​နေမှုတစ်ခုလို သ​ဘောထားပြီး ကျွန်​တော် လိုက်ရှာ​နေတာလား။ ဆိုလိုတာကဗျာ။ အစကတည်းက မရှိခဲ့တဲ့ အရာတစ်ခုကို ရှိတယ်လို့ ထင်ပြီး ရှာခဲ့မိသလားလို့​တောင် ​တွေး​နေမိတဲ့ အထိပါပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီစိတ်ဆိုတဲ့ အရာဟာ အလွန်သိမ်​မွေ့တဲ့ အရာတစ်ခု ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ ​သေပြီးရင် လူ​တွေရဲ့ စိတ်​တွေ ဘယ်​ရောက်သွားသလဲ​ပေါ့။ ​သေချာတာတစ်ခုက စိတ်ဆိုတဲ့ အရာတစ်ခုက ယခုရုပ်နဲ့စိတ်တွဲ​နေစဉ်ကာလလို အ​ကြောင်းအရာတိုက်ဆိုင်မှုမရှိတဲ့ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုဖြစ်သွားခဲ့မှာက​တော့ ​သေချာသ​လောက်ပါပဲ။

ဒါဆိုရင် ကျွန်​တော်တို့ရဲ့ စိတ်က​လေးဟာ လူ​သေသလို လိုက်​သေသွားတာဖြစ်မလား။ ဒါမှမဟုတ် လျှို့ဝှက်တဲ့ အသွင်​ပြောင်းမှုတစ်ခုနဲ့ တိတ်တဆိတ်ထွက်ခွာသွားပြီလား။

(၉) ကြယ်များနှင့် စကား​ပြောဖို့ ကြိုးစားခြင်း

​နွေညခင်းတစ်ခုမှာ​ပေါ့။ အိုက်စပ်တယ်။ မိန်းမနဲ့ က​လေးလည်း သူ့အ​​မေအိမ်ပြန်သွားတာမို့ အထီးကျန်တယ်။ ပျင်းပျင်းနဲ့ အငှားအိမ်ရာ​ရှေ့ ခုံတန်းလျား​လေးမှာ ထိုင်​နေမိပြန်တယ်။ ဗာဒံပင်​အောက်ဆို​တော့ ​နေပူမမိခဲ့တဲ့ ခုံ​လေး​ အေး​မယ်ထင်လို့ပါ။ ကျွန်​တော် ကောင်းကင်ကို ​မော့ကြည့်လိုက်တယ်။ ဒီအချိန် အဝါ​ရောင်ဗာဒံရွက်​လေးတစ်ခု အကိုင်းအခက်က ဆတ်ခနဲ ​ကြွေကျလာတယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းအကြာမှာ​တော့ မြေကြီး​ပေါ် ရိုးရိုးရှင်းရှင်း​လေး ​လှဲ​လျောင်းလျက်​ပေါ့။ ​ပေါ့ပါးလိုက်တာဗျာ။ သူ့မှာ စိတ်မရှိလို့ ​နေမှာ​ပေါ့။။

ရိန်​ဇော်
#reinzaw
(ကျ​နော်ဟာ Existentialism များ ဖြစ်​နေမလား)