ကျောင်းပုံပြင် [အပိုင်း 2 ဇာတ်သိမ်း - ဘာသာပြန် ဝတ္ထုတို]

ညနက်သန်းခေါင်အချိန်မှာ ငါ့အခန်းဖော် မခ်လော့ဒ်က ငါ့ကိုနှိုးလို့ ငါလန့်နိုးလာခဲ့တယ်။


မခ်လော့ဒ်ရဲ့ ပုံစံက အထိတ်အလန့်ဖြစ်နေတယ် ‘ပြတင်းပေါက်ဆီ မြန်မြန်လာကြည့် သူခိုးတစ်ယောက် ဆရာဆမ်ဆွန်ရဲ့ အခန်းထဲ ဝင်ဖို့ကြိုးစားနေတယ်’


ငါ့စိတ်ထဲ တစ်ခုခုမှားနေသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။


ငါတို့နှစ်ယောက် ပြတင်းပေါက်နားကနေ ဆရာဆမ်ဆွန်ရဲ့အခန်းကို စောင့်ကြည့်နေကြတယ်။


‘မင်းဘာတွေ မြင်လိုက် ကြားလိုက်တာလဲ’ မခ်လော့ဒ်ကို ငါ တိုးတိုးလေးမေးလိုက်တယ်။


‘မင်းကိုမနှိုးခင် ငါးမိနစ်လောက်အထိ ငါဘာမှမကြားသေးဘူး ၊

ပြတင်းပေါက်နားမှာ ငါရပ်နေတုန်း
ကြောက်စရာပုံစံ အရပ်အမြင့်ကြီးနဲ့ အရမ်းပိန်တဲ့လူတစ်ယောက်

ဆရာဆမ်ဆွန် အခန်းပြတင်းပေါက်အပြင်မှာ ရောက်နေတာ တွေ့လိုက်လို့၊

အဲ့လူပုံစံက တစ်မျိုးကြီးကွာ အသက်ရှိတဲ့လူတဲ့မတူဘူး ပိန်ခြောက်နေတာပဲ သရဲကြီးနဲ့တူတယ်၊

သူက ပြတင်းပေါက် အပြင်ကနေ ဆရာဆမ်ဆွန်ကို သူနဲ့အတူလိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်နေတာ၊

အဲ့တာကြောင့် ငါမင်းကို လှမ်းနှိုးလိုက်တာ၊’ မခ်လော့ဒ်က အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြန်ဖြေတယ်။


ငါတို့နှစ်ယောက် အကြာကြီးဆက်စောင့်ကြည့်ကြပေမယ့် နောက်ထပ်ဘာမှရောက်မလာတော့ပါဘူး။
အပြင်ဘက်က အရာအားလုံး တိတ်ဆိတ်နေတာပဲ။


မနက်ရောက်တော့ ငါတို့တွေ ပင်ပန်းပြီး အတွေးပေါင်းများစွာနဲ့ နိုးထလာခဲ့ကြတယ်။


ဆရာဆမ်ဆွန်လဲ ကျောင်းကိုလာပြီး လက်တင်စာ မသင်ပေးတော့ဘူး။


ဆရာပျောက်သွားတယ်။ သူ့ကို ဘယ်သူမှ ထပ်မတွေ့ကြတော့ဘူး။


ငါနဲ့ မခ်လော့ဒ်ကတော့ အဲ့ညက မခ်လော့ဒ်မြင်ခဲ့တဲ့အရာကို လျှို့ဝှက်ထားဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။


ငါတို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်မပြောပြခဲ့ဘူး။”


“တော်တော်ကောင်းတဲ့ ပုံပြင်ပဲ၊ ဂျွန်” အက်ဂါရဲ့ ဝိုင်ခွက်က ပုံပြင်အပြီးမှာပဲ ပြောင်သလင်းခါသွားပါပြီ။


“အရမ်းနားထောင်လို့ကောင်းတယ်၊ ကဲ ငါအခုအိမ်ပြန်တော့တယ် လမ်းမှာ ပိန်ခြောက်နေတဲ့ အရပ်မြင့်မြင့်လူတစ်ယောက်နဲ့ မတွေ့ရဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်”


သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ရင်း ကိုယ့်အိမ်ကိုယ် ပြန်လာကြတယ်။

????????????????


တစ်နှစ်ကြာပြီး နောက်မှာတော့


ဂျွန်ရဲ့ ပုံပြင်ကို နားထောင်သူ အက်ဂါဟာ အိုင်ယာလန် ကျေးလက်ဘက်မှာနေတဲ့ တခြားသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်အိုလေးဆီ သွားလည်ဖြစ်တယ်။


ညနေခင်းတစ်ခုမှာတော့ အိမ်ရှင်သူငယ်ချင်းက ပစ္စည်းသေးသေးလေးတွေမျိုးစုံထည့်ထားတဲ့ သေတ္တာတစ်ခုထဲမှာ သူ့သော့တစ်ချောင်းပျောက်သွားလို့ ရှာနေရင်း မေးတယ်

“ဟေ့ အက်ဂါ ဒါဘာလေးလို့ ထင်လဲ ကြည့်စမ်းပါဦး” ။


သူပြတဲ့အရာက ရွှေပြားအဟောင်းလေး ဘုရင်တစ်ယောက်ရဲ့ဦးခေါင်းပုံကို မျက်နှာပြင်တစ်ဖက်မှာ ထွင်းထားတယ်။


“မင်း ဒါကို ဘယ်ကနေရတာလဲ” အက်ဂါ တအံတဩမေးတယ်။


“ဒါလေးက စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းလေးကွ၊ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ် နှစ်နှစ်လောက်က ဟိုးဘက်က သစ်ပင်လေးပင်ကြားထဲ ၊

မင်းလှမ်းမြင်ရလား၊ အဲ့နားမှာ ငါတို့ဉယျာဉ်စိုက်ကြတယ်လေ၊

သစ်ပင်လေးပင်ကြားထဲမှာ ရေတွင်းဟောင်းတစ်ခု ငါတို့ရှာတွေ့ကြတယ်၊

ရေတွင်းဟောင်းထဲမှာ ငါတို့ဘာတွေ့ခဲ့ကြလဲဆိုတာ မင်းခန့်မှန်းနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ” အိမ်ရှင်သူငယ်ချင်းက ပြောတယ်။


“ငါခန့်မှန်းနိုင်တာပေါ့ အလောင်းတွေ့တာမလား……..ဟုတ်တယ်မလား” အက်ဂါက မေးလိုက်တယ်။


အိမ်ရှင်သူငယ်ချင်း အံဩသွားတယ် “ အေး ဟုတ်တယ်ကွ၊ ငါတို့အလောင်းရှာတွေ့တာ ၊

တိတိကျကျပြောရမယ်ဆိုရင် အလောင်းနှစ်လောင်း၊ အလောင်းတစ်လောင်းက နောက်တစ်လောင်းရဲ့ လက်မောင်းကို အသေဆွဲထားတာကွာ၊

ရေတွင်းထဲမှာ အလောင်းတွေရှိနေတာ နှစ်သုံးဆယ်လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်၊

ထားလိုက်ပါတော့ ၊ ငါတို့အဲ့အလောင်းတွေကို ဆွဲတင်ကြတော့

အလောင်းတစ်လောင်းရဲ့ အိတ်ကပ်ထဲကနေ ဒီရွှေပြားကို ငါတွေ့ခဲ့တာ တူရကီလက်ရာရွှေလား ဘာလားတော့ငါလဲ မသိဘူး၊

ဒါနဲ့ ရွှေပြားရဲ့ မျက်နှာပြင်တစ်ဖက်မှာ စာတွေရေးထားတယ်၊ ဘာတွေရေးထားလဲ မင်းခန့်မှန်းဦးမလား”


“အေး ငါခန့်မှန်းပြမယ်” အက်ဂါက ပြောတယ် “G.W.S ဆိုတဲ့ စာလုံးအတိုကောက်ရယ် 24 ဇူလိုင် 1865 ဆိုတဲ့ ရက်စွဲရယ် ရေးထားတယ်‌လေ"

ပြီးပါပြီ……….


????????????????


M. R. James ရေးသားထားတဲ့ A School Story ကို ဘာသာပြန်ဆိုပါတယ် ?

ဖတ်သင့်တဲ့ English စာအုပ်ကောင်းလေးတွေ၊ learning tips တွေ နဲ့ ဘာသာပြန်ဝတ္ထုတွေကို ရေးသားသွားဦးမှာဖြစ်လို့ အကောင့်လေးကို follow လုပ်သွားကြပါဦးနော် ?