Tawtawti
"ရဟန်းတန်မဲ့လန့်ခဲ့သည်"
(၁)
ဒုလ္လဘရဟန်းတလ ဝတ်ဖူးသည်။ သွားရောက် ဝတ်သော ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ကိုယ့်မြို့နယ်ထဲတွင်သာ ရှိသော်လည်း နေအိမ်နှင့်အလှမ်းဝေးသည်။ ကိုယ့်အတွက် နယ်ပယ်အသစ်ဖြစ်သည်။
ထိုကျောင်းမှာ မကျွတ်မလွတ်သော ဝေမာနိကဘုံသားများရှိကြောင်း သတင်းကြီးသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ဝတ်ပြီးတရက်ပဲကြာသည်။ ဗိုက်ကရစ်ရစ်ပြီးနာကာ ဝမ်းလျှောသည်။ လျှောတာမှ ည ဆယ့်တနာရီလောက်မှ မနက်သုံးနာရီလောက်အထိ ခဏခဏ ကုဋီ ထသွားရသည်။ ရေတံခွန်လို တောင်နှစ်လုံးကြားက အရှိန်အဟုန်သည် တန့်မသွား။ တမံတုတ်ထားလို့မရသလို စိတ်မရှည်လို့ဆို ငါနဲ့ကိုင်တုတ်လို့လည်းမရချေ။ ကိုယ်က ရဟန်းကိုး။ ဒါနဲ့ ဗိုက်ပြဿနာကို မာန်ဖီမရ ညည်းရန်မရနှင့် ခန္တီစ သည်းခံရရင်း ကုဋီကို ပြိုင်ဖက်မရှိ ကန်ထရိုက်ဆွဲ ထားရသည်။
လောကတွင် နာမည်ကသာ တလုံးတည်း။ တော်တော်ပြဿနာရှာတတ်သော ဗိုက်ဖြစ်သည်။
ဗိုက်ဆာလည်း ဒုက္ခ၊ ဗိုက်နာလည်းဒုက္ခ။
ဗိုက်ကြီးလည်း ဒုက္ခတွေ့သည်။
ဗိုက်မရှိလို့လည်း မဖြစ်ပြန်ချေ။
ရဟန်းဝတ်ခါစမို့ ...နေရသော ခန်းဆောင်ထဲတွင် အသိက မရှိ။ အားလုံးကျိန်းစက်ကောင်းချိန်မို့ အဖော်လိုက်ပေးဖို့ တပါးပါးကို နှိုးလည်းမနှိုးရက်။
ကိုယ့်ဘာသာ တပါးတည်း ကြွရသည် ။ ဓာတ်မီးကလည်းမရှိ။
သို့သော်..ဦးဇင်းပဲလေဆိုပြီး.. နဂိုကလည်း အလွန်အကျွံမလန့်တတ်သည်
ကြောင့် မည်သူ့ကိုမှ အကူအညီမတောင်းဘဲ ဝမ်းနာတာနှင့် ထသွားသည်။ ခန်းဆောင်နှင့် ကုဋီ တန်းများကလည်း ဝေးလှသည်တော့မဟုတ်ပါ။
သို့သော် တိတ်ဆိတ်နေသော ညအကာလသမယတွင်..ကျောင်းတွင်းရှိ သစ်ရိပ်များ၊ ကျောင်းဘေးတဖက်က အုတ်တံတိုင်းမကာရံထားသဖြင့် မြင်နေရသည့် ကွင်းပြင်တွေက ကိုယ့်စိတ်ကိုတော့....
"ဘယ်နေရာကဘွားခနဲ ပေါ်လာမည်လဲ..၊ ကုဋီတံခါးများလာခေါက်အသံပေးမလဲ "
ဟု တွေးလန့်စရာရှိသည်။
ပြီးတော့ ဘုန်းကြီးတစ္ဆေဆိုတာ ကမ္မဝါတောင် ကိုယ့်ပြန်ဖတ်သွားနိုင်သည် ဟု ကြံဖန်ပြောတတ်ကြသေးမဟုတ်လား။ တခု နေသာသည်က ထိုညမှာ လျှပ်စစ်မီးကလုံးဝမပြတ်ချေ။ သို့နှင့် အေးအေးဆေးဆေးအဆင်ပြေသွားသည် ။ ကိုယ့်ဗိုက်နာကိုယ်သာသိနှင့် သွားရဖန်များတော့ ရိုးသွားသည်။ မနက်မှဆေးဝယ်သောက်ရသည်။
(၂)
သည်လိုနှင့်...နေလာလိုက်သည်မှာ..ဆယ့်ငါးရက်ခန့်ရှိချေပြီ။ သင်္ကြန် နီးသဖြင့် ဒုလ္လဘကိုယ်တော်တွေ လာဝတ်တာများလာသည်။ ယခင်က ပထမဦးဆုံးရောက်သည်မှာ ကိုယ်တပါးတည်းဖြစ်သည်။ ထို့နောက်.များများလာသဖြင့် ခန်းဆောင်မှသည် နှစ်ထပ်ဆောင် ကျောင်းသစ်အပေါ်သို့ တစ်ဖွဲ့ပြောင်းရသည်။ ကိုယ်လည်းပဲပါသွားသည်ပေါ့။ ဒုတိယထပ်တွင် သတင်းသုံးရသည်။
ထိုအထဲတွင် ကိုယ်နှင့် ဦးဇင်း နှစ်ပါး ခင်မင်သွားသည်။ တပါးကအနေအေးသည်။ အတူတူစာကြည့်တိုက်သွားသည် ။ ပဋိစ္စသမုပ္ပာဒ် သင်တန်းတက်သည်။ ဆယ်ရက်တရားစခန်းဝင်သည်။
တပါးကတော့ လူရှုပ်မို့ သူ့အဖေနှင့်အစ်ကိုက ရဟန်းအတူလိုက်ဝတ်ခိုင်းလို့လာဝတ်ရတာဖြစ်သည်။ ရန်ဖြစ်လိုက် လျော်ရလိုက် ၊ ရည်းစားပွေလိုက်မို့ မကောင်းကျောင်းပို့တာဖြစ်သည်။
သူကိုယ်တိုင်ပင် ကိုယ့်အား ကြံရည်တိုက်ပြီးကို ပြောပြတာဖြစ်သည်။
သို့သော် ခင်မင်အောင် နေတတ်သည် ။ ရက်ရောသည်။ပေါင်းသင်းတတ်သည်။ ဥပဓိရုပ်ကတော့ လူချော။ အသားကဖြူဖြူ အရပ်ကရှည်ရှည် ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တောင့်။
သူနှင့်လုံးဝဆန့်ကျင်ဘက်က သူ့အကို။
တမိဘတည်းကမွေးလာတာဟုတ်ရဲ့လားဟုတောင် DNAစစ်ကြည့်ရလောက်အောင် မတူချေ။
ရုပ်ရည်ကော အကျင့်စရိုက်ပါ ကွာခြားသည်။
ထို နောင်တော်ဦးဇင်းသည် စကားလည်းမပြော ။ ကိုယ်တွေနဲ့လည်း မတွဲ၊ ကျောင်းပေါ်မှာသာ ထိုင်နေတာများသည် ။ မျက်မှန်းတန်းမိရုံသာ..။
ညီကတော့..သူ့အဖေ့ဗီတိုအာဏာကြောင့်သာ လာဝတ်ရဟန်ပါ။ ပေါ့ပေါ့ပါးပ
Unlock to read this premium article with 10 points.