Moonlight For You
- ကျွန်တော် တို့ဘဝ ေတွကို လမ်းေပါ်ချခင်းပြီး စတင်ခရီးနှင်ဖို့ ကံကြမ္မာက တွန်းပို့တဲ့ အသက်အပိုင်းခြားကို ေရာက်ရှိေလပြီ......
အသက်ကြီးလာေလ လူေတွအကြောင်းသိလာေလဘဲ....ကျနော်က ဆင်းရဲတဲ့မိသားစုမှာ ေပါက်ဖွားလာတာမဟုတ်ေပမဲ့... ငယ်စဥ်ကတည်းက မိဘ ေမတ္တာငတ်မွတ်ခဲ့ရသူပါ
ဘဝအတွက် ဘာေတွလိုေနလဲ ဆိုတာကို ေကာင်းေကာင်းနားမလည်ေသးဘူး....
ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်မှာ နားချိန် မရလိုက်ပါဘူး. ပတ်ဝန်းကျင်ကို အလေးထားတဲ့ ကျနော့် မိဘတေွ ကြောင့် ေစာစီးစွာဘဲ လုပ်ငန်းခွင်ထဲ ေရာက်လာခဲ့တယ်....
လုပ်ငန်းခွင်မှာ ကေလးဆိုတာမရှိဘူး လူကြီးစိတ် အတင်းမေွးရတယ်... မရင့်ကျက်ချင်ဘဲ ရင့်ကျက်ခဲ့ရတယ်..
ဒါကို ဘဝလို့ေခါ်တယ်ထင်တာပါဘဲဗျာ......
အဖက်ဖက် က ဖိနှိပ်မှုေတွ အထင်ေသး နှာခေါင်းရှုံကြတာေတွ ကြုံခဲ့ရတယ်......
အဲ့လိုအချိန်ေတွနဲ့ ရပ်တန့်ေနစဥ်မှာ ဒီထက်ဆိုးတာေတွ ကြုံခဲ့ရင် နလန်မထူနိုင်အောင် ကို ဘုန်းဘုန်းလဲပြိုေနမှာ......
ကျနော် အားတင်းထားရင်း ဖြစ်ချင်တာ ြဖစ်သင့်တာကို စတင် စဥ်းစားတတ်လာတယ်...
ဘဝမှာ လုပ်ချင်တာ ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်လာဖို့ ဖြစ်သင့်တာကိုဦးစားပေးပြီးအောင်မြင်အောင် ကြိုးစားရမယ်လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားေပးရင်း ခရီးစတင်ခဲ့တယ်....
ကျနော် အသက်က 16 နှစ်မှာတင်ဘဲ လူကြီးစိတ် ရိုက်သွင်းခဲ့ရတယ်...
ေကျာင်းပြီးခါစ အလုပ်ဆိုတာ ဘာရယ် မသိတဲ့အခိုက်အတန့်ေလးေပါ့ဗျာ.....
တစ်ချို့သူငယ်ချင်းေတွ သင်တန်း ေတွတက် ခရီးတွေဘာတွေ သွားေနကြတုန်းဘဲ ရှိေသးတယ်....
ကျနော်ကတော့ တံမြက်စည်းေလးကိုင်ပြီး အလုပ်ကြိုးစားေနတယ်.....
ဘယ်သူမှ ေမွးရာပါ တတ်ေမြာက်လာတာမှ မရှိဘဲေလ... ကျနော်လည်း အဆူအငေါက်ခံပြီး ဟိုတယ်ဝန်ဆောင်မှုပညာရပ်ကို သင်ယူခဲ့ပါတယ်....
တစ်ခါတစ်လေ ရွယ်တူေလးေတွက သူတို့မိဘတေွနဲ့ ဟိုတည်လာတည်းရင်...သူတို့ ဆုံးမေလ့ရှိတဲ့ စကားကို ကျနော် ခုထိ လုံးဝ မမေ့ပါဘူး....
သူတို့က ကျနော်ရှိတဲ့ဘက်ကို ညွှန်ပြပြီး " နင်တို့ စာမကြိုးစားရင် သူ့လို တံမြက်စည်းကြမ်းတစ်ဖက်နဲ့ အလုပ်လုပ်ရမယ်"တဲ့ေလဗျာ......
ကျနော့် ဂုဏ်သိက္ခာ ကို ေစာ်ကားခံရတယ်....
ကျနော်ပြန်ေပြာြပီးရန်ေတွ့ လိုက်ချင်တယ် အဲ့အန်တီေတွကို.... ကျနော်က သူများပစ္စည်းကို လုယက်စားေနတာမှ မဟုတ်တာလို့ ပြီးတော့ ကျနော်က
အန်တီတို့ပြောသလို စာမတတ်လည်း မဟုတ်ပါဘူးဗျာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝကို မခံစားရေသးတဲ့ ဆယ်တန်းကို ဂုဏ်ထူး ေတွနဲ့ေအာင်ထားတဲ့ လူလိမ္မာေလးပါဆိုပြီး......
အဲ့လို အဖြစ်အပျက်တွေမကေသးဘဲ ကျနော့်ထက် စီနီယာေတွရဲ့ အထင်ေသးတဲ့ မျက်လုံးတွေကြားမှာ လူငယ်ဘဝကို ထုဆစ်ပုံဖော်ခဲ့ရတယ်....
ကြိုးစားပါ ပျော်ရွင်မူ့ဆိုတာစိတ်ချမ်းသာရင် အလိုလို ေရာက်လာမှာဆိုပြီး အပြုံးမပျက် ေရှ့ဆက်ခဲ့တယ်....
တစ်ခါတစ်လေကျရင်လည်း ကိုယ့်ဘဝအဓိပ္ပာယ် ကို မသိေတာ့ဘူး .ဘာေကြာင့် ဘာအတွက်နဲ့ ရှင်သန်နေတယ် ဆိုတာ အဖြေရှာမရဘူး...
ဒါေတွက လူငယ်ဘဝ အတေွးအခေါ်ဆိုပြီးသတ်မှတ် လိုက်ရတယ်....
ဒီလိုနဲ့ ပထမဆုံးသင်ယူခဲ့တဲ့ အလုပ်မှာတင် ၁၈ပြည့်ခဲ့တယ်.... လူေတွကိုသိလာတယ်...ေငွတန်ဖိုးကိုသိလာတယ်.... ကိုယ့်ဖြစ်တည်မှုကိုပါလက်ခံလာနိုင်တယ်.....
ဖြစ်တည်မှုဆိုတာကလည်း တစ်ခြား မဟုတ်ပါဘူး ကျနော့်ရဲ့့ လိင်စိတ်ခံယူမှုပါဘဲ......
ကျနော် သုံးသပ်ကြည့်ခဲ့ပါတယ် ငယ်ငယ်ကတော့ မသိခဲ့ဘူး စရင်စိတ်ဆိုးမယ် ရှက်တယ် ဒီလောက်ပဲ... အခုေတာ့ အဲ့အတိုင်း မတေွးတော့ဘူး ကိုယ်ပြောင်းလဲလို့မရတာကို အတင်းလုပ်ယူလို့မရတာသိလာတယ်.....ပတ်ဝန်းကျင်က ထိုးနှက် မူ့တွေလဲများခဲ့ရတယ် " အခြောက်" တဲ့ဗျာ......
ဟုတ်ပါတယ် ကျနော့် က အခြောက်ပါ.....အဲ့ဒီဖြစ်တည်မှုေလးကို ကျနော်တန်ဖိုးထားတယ်.....ဘယ်သူဘာေပြာေပြာ ဝမ်းနည်းပြီး ငိုမနေတော့ဘူး.. အရင်လို ဖိနှိပ်ရင်း ကိုယ့်ဘဝကို စတေးမနေဘူး....
ကျနော့် ြဖစ်တည်မှုကို လက် မခံတဲ့ေနရာကနေ ကျနော် နှုတ်ဆက်ခဲ့တယ်......
အခက်အခဲတွေတစ်လှေကြီးကြုံရပြန်တယ်..
ဒုတိယ အလုပ်ကို ခက်ခက်ခဲခဲ ရှာရပြန်တယ်...
ကံဆိုးကံေကာင်းလို့ဆိုရမလားဘဲ.. ဒုတိယအလုပ်က ကျနော့် ဖြစ်တည်မှုကို လက်ခံေပးကြတယ်...
ဒါေပမဲ့လည်း ေလာကနိယာမအရ ဘယ်အရာမှ တည်မြဲမနေပါဘူး ....တစ်ခုေကာင်းရင် တစ်ခုဆိုးတာ ေလာကဓမ္မတာဘဲ... အလုပ်က ဝန်ထမ်းအချင်းချင်း မနာလိုလို့ ဂုန်းေချာတာေတွနဲ့ ပညာလျှိုထားတာေတွနဲ့ ဆုံခဲ့ရတယ်....
ကိုယ့်ကို အငယ်ဆိုပြီး မညှာကြတာများတယ်....လုပ်စရာေတွများလာရင် ကိုယ့်ကိုမတန်တဆ တာဝန်ထမ်းခိုင်းတယ်....
သူတို့အဲ့လိုလုပ်ေလ ကိုယ်ပိုတတ်ေလဖြစ်တာေလးကိုေတာ့ ေကျးဇူးတင်ပါတယ်.....ဒုတိယ အလုပ်ကိုထက်သန်တဲ့ဝီရိယနဲ့ ကြိုးစားပြီး ကိုယ့်ကျွမ်းကျင်မှုရှိေအာင် အရာရာ ေလ့လာခဲ့တယ်....
တကယ်ေတာ့ေလ ကျနော် ပင်ပန်းတယ်လို့ပြောပြီး အမေ့ရင်ထဲကို ေပြးပြီး ငိုလိုက်ချင်တာ....
ကိုယ့်ဖြစ်တည်မှုေကြာင့်သာ အားတင်းထားရတာ...
ကျနော်လည်း လူငယ်ဘဝကို ေကာင်းေကာင်းေလး ဖြတ်သန်း ချင်ခဲ့တာ..... မိဘဆီက မုန့်ဖိုးေလးယူပြီး မိဘကျွေးတဲ့ ထမင်းကို စိတ်ချမ်းသာသာနဲ့ စားချင်တာ..... သို့ေပသိ ဘဝ ဆိုကတည်းက ဘာလုပ်ချင်ေနပါေစ ေဝး တာချည်းဘဲေလ ......
ကျနော် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝကို မသိဘူး...
ကျနော် လူငယ်ဘဝ ပျော်စရာတွေ မသိဘူး
မိဘအိမ်ဟာ ဘယ်လို ေနွးေထွးေကြာင်းမသိဘူး
အချစ်ဆိုတာဘာလဲမသိဘူး ကျနော်သိတာတစ်ခုတည်းက ကျနော့် "ဖြစ်တည်မှု"
ကျနော် လူကြီးေပါက်စေလး ဖြစ်နေပြီ...ေလာကဓံရဲ့ကျီစားတာေတွလည်း ကြုံခဲ့ရပြီ......
အသက် ၁၆ က စကြုံခဲ့တာတေွက ကျနော်ရင့်ကျက်ဖို့ လမ်းစတေွေပါ့.... ကျနော် အဲ့အချိန်မှာ ထိုင်ငိုနေရင် ကျွန်ေတာ့်ဘဝရဲ့ ဖြစ်တည်မှုေလးကိုတောင် ကိုယ်တိုင် ချိတ်ပိတ် ရမယ်ထင်တယ်နော်...
ကျနော်တို့ဘဝမှာ ဖြစ််ချင်တာေတွ မဖြစ်လာခဲ့လို့ ဝမ်းနည်းပြီး ငိုနေရင် ကိုယ်ဘဲ နောက် မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့မှာ.... ကမ္ဘာမြေက သူ့ဘာသာလည်ပတ်နေသလို အချိန်တွေကလည်း ဖြည်းြဖည်းချင်းကုန်ဆုံးေနမှာေလ.... နာကျင်စရာတွေ ကိုသာ လိုက်ခံစားေနရ
ရင် အသက်ေတာင် ပြန်ပါလာပါ့မလား......
အဲ့တာေကြာင့်မလို့ ကျနော်လူငယ်ဘဝပျော်စရာတွေ မခံစားရပေမဲ့ ကျနော့် ထက် ငယ်တဲ့ ညီေလး ညီမလေး ေတွကို သတိေပးချင်တယ်....
ကိုယ့်ကိုကို စိတ်ပျက် မနေနဲ့ အားငယ်မနေပါနဲ့ ....
ဘယ်အရာမှ အမြဲတမ်း တည်ရှိေနမှာမဟုတ်ဘူး...
ကိုယ့်စိတ်ကူးေတွကို အလှဆုံး ဖြစ်လာဖို့ ကြိုးစားပြီးကိုယ့်ကျွမ်းကျင်မှုကို နားလည်ဖို့ေမျှာ်လင့်ပါတယ်..........
ကျနော်ပင်ပန်းတယ် စိတ်ညစ်တယ် အားငယ်တယ် ဒါေတွတေွးပြီိးသာခံစားေနရင် ကိုယ့်အိပ် မ က်စိတ်ကူးေတွ ေမှးမိန်ကုန်မယ်.....
ကိုယ့်ဖြစ်တည်မှုကို ကိုယ်တိုင် တန်ဖိုးထားတတ်ပါမှ တစ်ခြားသူေတွ မစော်ကားရဲကြမှာ.....
အကယ်၍ ဒီ စာေလးကို ဖတ်ေနသူက ၁၈နှစ် မပြည့်ေသးရင် ဘဝကို အရှုံးမပေးဖို့ နဲ့ ဘာတွေ ကြုံလာခဲ့ပါေစ အကောင်းဆုံး ရင်ဆိုင်ဖို့ ခုကတည်းက ကြိုးစားပါ....
ချစ်ခြင်းများစွာဖြင့်
လရောင်
၁၀.၁၂.၂၀၂၃
Keep Reading