ပြည်ထောင်စုနှင့်စာပေ

မြန်မာ့သမိုင်းစာအုပ်တွေကို ဖတ်တဲ့အခါ သူရဲကောင်းများကို လေးစားအတုယူ အားကျခဲ့ရ​၏။ ပထမမြန်မာနိုင်ငံမှ တတိယမြန်မာအတွင်း ထင်ရှားခဲ့သော ရှင်ဘုရင်,စစ်သူကြီး,ပညာရှိအမတ်တွေအကြောင်းကိုလေ့လာမှတ်သားရတဲ့အခါ မြန်မာဆိုတာ မညံ့ခဲသော လူမျိုးဟူ၍ ဂုဏ်ယူရ​၏။ ထိုမှတဖန် ပထမမြန်မာနိုင်ငံမှ တတိယ မြန်မာနိုင်ငံတော်အထိ တစ်လုံးတစ်စည်းသိမ်းသွင်းစည်းရုံး ခဲ့သူတွေဟာလည်း ဗမာလူမျိုးတွေဖြစ်နေတာတွေ့ရ​၏။ ဗမာလူမျိုးတစ်ယောက်အနေနဲ့ မိမိလူမျိုးတမျိုး​၏ ရှု့ထောင့် တခုအနေနဲ့ကြည့်ရင် ဂုဏ်ယူဖွယ်
ဖြစ်ပေမဲ့၊ တခြား တိုင်းရင်းသားလူမျိုးစု တစု​၏ရှု့ထောင့်ကနေ ကြည့်ရင်တော့ နာကျည်းစရာဖြစ်ရင်ဖြစ်နေလိမ့်မည်။ ထိုအခြင်းအရာသည် မှန်​၏၊ ဥပမာ တစ်ခုကို သမိုင်းထဲကနေ ရှာဖွေကြည့်ရအောင်၊ ဘကြီးတော်ဘုရားလက်ထက်က ရခိုင်ကနေ စစ်နိုင်လို့ မဟာမြတ်မုနိဘုရားကို ပင်ဆောင်လာနိုင်တာဟာ ဗမာလူမျိုးတို့အတွက် ဂုဏ်ယူဖွယ်ရာဖြစ်၍ ရခိုင်အမျိုးသားတို့ အဖို့ကာ နာကျည်းဖွယ်ဖြစ်​၏။ နောက်ထင်ရှားတဲ့ ဥပမာတစ်ခုကတော့ တပင်ရွှေထီးခေတ်ကဖြစ်​၏။ တောင်ငူကနေ မွန်တို့ပိုင်နက် ပဲခူးမှာရှိတဲ့ ရွှေမော်ဓောဘုရားမှာ နားထွင်းမင်္ဂလာပြုခြင်းဖြစ်​၏။ လက်ရွေးစင် သူရဲငါးရာနှင့်သွားပြီး ကျူးကျော်၍ နားထွင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်​၏။ ဝိုင်းထားတဲ့ မွန်းစစ်သည်တွေကို အောင်မြင်စွာကျော်ဖြတ်ပြီး နားထွင်းမင်္ဂလာပြုလုပ်နိုင်ခဲ့​၏။ ထိုဖြစ်ရပ်သည် ဗမာလူမျိုးတစ်ယောက်အတွက် အားရဖွယ်ရာဖြစ်ပြီး မွန်အမျိုးသားတစ်ယောက်အတွက် ခံပြင်းစရာဖြစ်ရပ်ဖြစ်​၏။ သမိုင်းတစ်ခုကိုလေ့လာရာဝယ် အမျိုးသားရှု့ထောင့်တစ်ခုထဲကနေ ခံစားခြင်းသည်မကောင်းသော အတွေးဖြစ်​၏။ လူမျိုးစု တစ်ခုအတွက်ရည်ရွယ်၍ရေးသော စာပေသည်လည်း ပြန်ထောင်စုတည်ထောင်ဖို့အတွက် အန္တရာယ်ရှိလာနိုင်​၏။အထက်ပါ အတွေးအမြင်ကို ကျွန်တော့်ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်ဖြင့်စဉ်းစား၍ သိသည်မဟုတ်ရပါ။ဆရာကြီး ဗန်မော်တင်အောင် ရေးသားသော "မြန်မာနိုင်ငံတော်သမိုင်း"စာအုပ်ထဲ
မှ အမှာစာကိုဖတ်ရှု့ရ၍ တွေးတောဆင်ခြင်မိခြင်းဖြစ်​၏။ဆရာကြီးက လွပ်လပ်ရေးရပြီးသော ပြန်ထောင်စု နိုင်ငံတော်အသစ်အတွက်
ရည်ရွယ်၍ ထိုစာအုပ်ကိုရေးခဲ့ခြင်းဖြစ်​၏။ အမှာစာမှာ ဆရာကြီးက "လူမျိုးစု တစ်စုကိုအသားပေး၍ ရေးသားထားသော စာပေတို့ကို သုတေသီတို့အတွက်ပဲ နိုင်ငံပိုင် စာကြည့်တိုက်မှာထားသင့်​၏။ အပြင်မှာထုတ်ဝေခွင့်မပြုဘို့ အကြံပေးထား​၏။ တိုင်းရင်းသား လူမျိုးစုတိုင်းမှာ မိမိတို့လူမျိုးတို့​၏ သမိုင်းဆိုင်ရာ စာပေတို့ရှိကြ​၏။ ကိုယ့်လူမျိုး ရှု့ထောင့်ကနေ ရေးသားမှတ်တမ်းတင်ကြသည်ပင်ဖြစ်ကြ​၏။ ပြည်ထောင်စုနိုင်ငံတော်အသစ်တစ်ခုဆီးသို့ သွားရာဝယ် ကိုယ့်အမျိုးသားရှု့ထောင့်ကနေရေးသားထားသော စာပေတို့သည် ညီညွတ်ပေါင်းစည်ဖို့အတွက် အဟန့်အတားဖြစ်နိုင်လေ​၏ "ဟူသောသဘောမျိုးရေးသားထား​၏။ ဆရာကြီး​၏အမြင်ကို ကိုယ်ပိုင်အမြင်ဖြင့် တွေးတောဆင်ခြင်သောအခါ အောက်ပါအတိုင်း မြင်မိ​၏။
၁-စာပေမှ တဆင့် မျိုးချစ်စိတ် ဇာတိမာန် ပေါ်လာနိုင်​၏။ ထိုမျိုးချစ်စိတ်သည် ပြည်ထောင်စုကို အကျိုးပြုသော အသိဉာဏ်မျိုးသာ ဖြစ်သင့်​၏။ မျက်ကန်းမျိုးချစ်မဖြစ်သင့်ပေ။
၂-နိုင်ငံ​၏ သမိုင်းကိုလေ့လာသင့်ပြီး၊ လူမျိုးရေးရှု့ထောင့်မှ မခံစားပဲ ပြည်ထောင်စုစိတ်ဓာတ်ကို မွေးမြူရမည်။
အထက်ပါအတွေးမြင်ကိုရရှိပြီး သမိုင်းကိုလေ့လာတဲ့အခါ ရှု့ထောင့်တစ်ခုထဲကနေခံစားပြီး မကြည့်တော့ပါ။