ရဲဘုန်းသွင်

မဟာဒေဝီ၏ ဇာတ်ရှုပ် (ဟံသာဝတီနေထွက်ချိန် အပိုင်း ၄၁)

6 mins read

မွေ့ကေသာသည် မဟာဒေဝီကို နံ့သာလိမ်းကျံပေးပြီးနောက် ကိုယ်တိုင်ခရေပန်းများ ပန်ပေးရသည်။ ထို့နောက် ဝတ်လဲတော်ကိုလည်း ကူညီဝတ်ရုံပေးပြီး အပေါ်ရုံ ပုဝါကိုပါ အသင့်ပြင်ထားပေးရသည်။ မွေ့ကေသာစိတ်ထဲတွင် မဟာဒေဝီနောက်သို့ မလိုက်ဘဲ သခင်မ တလမေဒေါကို မိမိသိထားသော သတင်းစကားပါးရန် အကြံတခုဝင်လာလေသည်။

" မဟာဒေဝီဘုရား။ ကျွန်တော်မျိုးမ ကိုယ်လက် မအီမသာရှိလို့ ဒီနေ့ အိမ်တော်မှာ ကျန်ခွင့်ပြုပါ့လား ဘုရား "

မဟာဒေဝီရှေ့တွင် ဒူးထောက်၍ ဝတ်လဲတော် ဝတ်ပေးနေသော မွေ့ကေသာမှာ မျက်နှာငယ်နှင့်ပင် မဟာဒေဝီ၏ အဖြေကို စောင့်မျှော်နေသည်။ မဟာဒေဝီသည် မွေ့ကေသာကို မျက်မှောင် ကျုံ့၍သာ ကြည့်သည်။

" ညည်းက အရေးအကြောင်းဆို ဘဇာဖြစ်ရပြန်သလဲ "

" ဟို....ဟို... အမျိုးသမီးသဘာဝ ကိစ္စပါဘုရား "

" ကဲပါလေ။ ညည်း မလိုက်ချင်လဲ ကျန်ခဲ့ပေါ့ "

မဟာဒေဝီမှာ မဲ့ကာရွဲ့ကာဖြစ်နေသော်လည်း မွေ့ကေသာစိတ်အတွင်းတွင်တော့ ကြိတ်၍ ပျော်နေသည်။

" ညည်းဝေါတော်ရော အသင့်ပြင်ထားပြီလား။ "

" ပြင်ထားပြီးပါပြီဘုရား။ အမွှေးနံ့သာရည်ပါ ပက်ဖျန်ပြီး၊ ဒေါင်းမြီးယပ်လည်း အသင့်ထည့်ထားပါပြီ "

" အေးအေး၊ နေမကောင်းရင်လည်း ညည်းနား၊ သက်သာအောင်နေ။ ငါ့မှာလည်း ခိုင်းစရာ ညည်းပဲရှိတယ် အေ "

မဟာဒေဝီမှာ အသံချိုချိုဖြင့် ဂရုတစိုက်ပြောပြီး ဝတ်လဲတော် ဝတ်ပြီးသဖြင့် နန်းဆောင်မှ အပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည်။

မွေ့ကေသာလည်း မဟာဒေဝီကျောခိုင်းသွားသည်နှင့် အိမ်တော် အနောက်ဘက်လှေကားမှ ဆင်းကာ ခြံဝန်း မလွယ်ပေါက်မှထွက်၍ သခင်မ တလမေဒေါ၏အိမ်သို့ မဟာဒေဝီထက် အရင်ရောက်အောင် အပြေးသွားသည်။

မွေ့ကေသာသည် မဟာဒေဝီမရောက်ခင် ရောက်သွားသော်လည်း နောက်ကျခဲ့ချေပြီ။ မွေ့ကေသာ သခင်မ တလမေဒေါတို့အိမ်သို့ ရောက်သည့်အချိန်တွင် အိမ်တော်ဝန်းအတွင်း၌ သမိန်မရူး၏ စစ်သည်များ ပြည့်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်တော်ဝန်းအတွင်း မဝင်သာတော့ဘဲ ဝန်းအပြင်မှ ချုံကွယ်၍ အရိပ်အခြေကြည့်နေသည်။

သခင်မတလမေဒေါမှ ဗောလောကျန်ဒေါအား လက်ဆွဲပြီး အိမ်တော်လေသာဆောင်မှရပ်ကာ ခြံဝန်းထဲရှိ စစ်သည်တို့ကို ကြည့်နေသည်။ အဒေါ့ကုန်းသည်လည်း အိမ်တော််လှေကားရင်းမှ ဓားတဝင့်ဝင့်ဖြင့် ရှိနေသည်။ သမိန်မရူး၏ ရဲမက်တို့မှာလည်း ဓား၊ လှံတဝင့်ဝင့်ဖြင့် ရန်လို့သည့် အနေအထားကို မြင်နေရသည်။ အဒေါ့ကုန်းမှ စစ်သည်တို့ကို တားနေသည့်အသံကို တော်တော်ကျယ်ကျယ်ကြားရသည်။

" မင်းတို့ ဒီအိမ်တော်မှ ဘာမှရှာစရာ မရှိဘူး။ ရှာစရာလည်းမလိုဘူး "

" ကျုပ်တို့ သခင် သမိန်မရူးအမိန့်နဲ့ အိမ်တော်ကို ရှာခိုင်းလိုက်လို့ပါ "

" ဘယ်သူ့အမိန့်ဖြစ်ဖြစ် ဒီအိမ်တော်မှာ သခင်တစ်ပါးဘဲ ရှိတယ်။ ဒီသခင်ကလည်း မင်းသားဗညားနွဲ့ တယောက်ဘဲ ရှိတယ်။ မင်းသားအမိန့်ကလွဲရင် ဘယ်အမိန့်မှ ကျုပ်မလိုက်နာနိုင်ဘူး။ မင်းတို့ အိမ်တော်ပေါ်ကို တက်ချင်သပဆိုရင်လည်း ကျုပ်ဓားအောက်ကနေ လာခဲ့ "

" အဒေါ့ကုန်း စိတ်ကိုလျော့စမ်း။ သခင်မ ပြောစမ်းပါ့မယ် "

" သခင်ကြီး သမိန်မရူးကြွတော်မူလာပြီ၊ အားလုံးလမ်းဖယ်ကြ....."

တလမေဒေါမှာ ပြဿနာမဖြစ်လို၍ အဒေါ့ကုန်းကို ထိန်းသည်။ ထိုသို့ ပြောဆိုနေစဥ် သမိန်မရူးပါ ဆင်စီး၍ ရောက်လာလေသည်။

" ကျုပ် ဆင်ဖြူသခင်ဘုရားနဲ့ မဟာဒေဝီတို့ အမိန့်အရ ဗညားနွဲ့အိမ်ကို လာရှာတာ ဘယ်သူတားနေသလဲ "

" ဒီမယ် သမိန်မရူး။ ကျုပ်ကိုယ်တိုင် ခမည်းတော်ဘုရားထံ အကြောင်းစုံ လျှောက်တင်ပြီးပြီ၊ ဒါကို အရီးတော်ဘုရားရော မင်းရော သိတယ်။ ဒါကို ဘာတွေ ထပ်လိုချင်နေသေးတာလဲ၊ ဘာကြောင့် အိမ်တော်ကို လာဝိုင်းရသလဲ "

ဆင်ပေါ်မှ သမိန်မရူးကို တလမေဒေါကလည်း အိမ်တော်ပေါ်မှ အော်၍ ပြောသည်။ ရဲမက်တို့မှာလည်း အိမ်တော်ပေါ်တက်ရန် ရှေ့တိုးလိုသော်လည်း အဒေါ့ကုန်းဓားကို ကြောက်၍ မတိုးသာကြ။ အိမ်တော်ပေါ်ရှိ ကျွန်မငယ်များမှာလည်း မျက်နှာငယ်နှင့် စိုးရိမ်ကြောက်ရွံ့နေရသည်။ မွေ့ကေသာလည်း ဒီအခြေအနေတွင် မင်းသမီးထံ သွားရန် မဖြစ်နိုင်တော့၍ ခြံဝန်းအပြင် ချုံကွယ်တွင်သာ ချောင်းကြည့်နေရရှာသည်။

" ဟဲ့ ဆူဆူညံညံနဲ့ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ။ ဆင်ဖြူရှင်အမိန်နဲ့ အိမ်တော်ကို လာကြည့်တာ ဘာဇာကြောင့် သည်လောက်ဆူနေရသလဲ "

မဟာဒေဝီ ရွှေဝေါ်တော်နှင့် ရောက်လာပြီး အမိန့်ပေးလိုက်သဖြင့် ရန်လိုနေသော ရဲမက်တချို့လည်း ငြိမ်သွားကြသည်။ အဒေါ့ကုန်းလည်း ဓားကို ဓားအိမ်အတွင်းပြန်သိမ်းလိုက်လေသည်။ သမိန်မရူးလည်း ဆင်ပေါ်မှ ဆင်း၍ မဟာဒေဝီ၏ဝေါ်နားသို့ ကပ်လာသည်။ မဟာဒေဝီလည်း သမိန်မရူးကို လက်ကမ်း၍ ဝေါပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့သည်။ တလမေဒေါမှာ အိမ်တော်ပေါ်မှ မဆင်းသေးပေ။

"ဘုတ် "

"အင့် "

"ခွပ်"

ထိုစဥ် ရဲမက်တစ်ယောက်က အဒေါ့ကုန်းရှိရာသို့ ဓားဖြင့်ခုတ်ရန် ပြေးဝင်လာသည်။ အဒေါ့ကုန်းလည်း ထိုရဲမက်၏ ဓားကိုင်ထားသောလက်ကို ဓားအိမ်နှင့်ရိုက်ကာ အားလွန်လာသော ရဲမက်၏ ကျောကို ဓားနှောင့်နှင့်ဆောင့်လွတ်လိုက်သည်။ ရဲမက်မှာ ပြေးလာသည့်အရှိန်၊ ဓားနှောင့်နှင့်ဆောင့်သည့်အားကြောင့် အနောက်ဘက်ရှိ လှေကားတိုင်ကို ဝင်ဆောင့်ကာ နဖူးကွဲ၍ သွေးများကျကာ ပြန်မထနိုင်နိုင်တော့။

၎င်းမြင်သော နောက်ထပ် ရဲမက်တစ်ဦးကလည်း ဓားဖြင့်ခုတ်ရန် အတင်းဝင်သည်။ သတိကောင်းသည့် အဒေါ့ကုန်းက ခြေနှင့် ဆောင့်ကန်သဖြင့် နောက်သို့ ပက်လက်လန်ကာ လဲလေသည်။ မျက်စိတမိတ်အတွင်းမှာ အဒေါ့ကုန်းသည် လဲနေသောရဲမက်၏ အရင်ဝကို ခြေထောက်ဖြင့် ဖိနင်းထားပြီး အဒေါ့ကုန်းဓားသည်လည်း ထိုရဲမက်၏ လည်ကိုခုတ်ရန် အနည်းငယ်သာ လိုတော့သည်။ ကျန်သော ရဲမက်များလည်း ဓားကိုင်၍သာ ဝိုင်းထားပြီး ရှေ့သို့ မတို့ဝင့်ပေ။

" ဟေ့ ရပ်လိုက်ကြစမ်း။ "

မိမိရဲမက်နှစ်ဦးမထနိုင်သည်ကို မြင်သောအခါ သမိန်မရူးက လှမ်းအော်၍ တားလေသည်။ ထိုအခါမှ အဒေါ့ကုန်းလည်း ဓားအိမ်တွင်းသို့ ဓားကိုပြန်သိမ်းကာ ခြေဖြင့်နင်းထားသော ရဲမက်ကို လွတ်ပေးလိုက်သည်။ ရဲမက်ခမျာ အဒေါ့ကုန်းလွတ်လိုက်မှ အသက်ဝဝ ရှူရဲတော့သည်။

" အရီးတော်ဘုရား၊ သည်အရေးအတွက် သမီးတော်ကိုယ်တိုင် ခမည်းတော်တို့ အရီးတော်တို့ရှေ့မှာ အစစ်ခံခဲ့ပြီးပြီ။ ယခု ဘဇာကြောင့် အိမ်တော်ကိုဝိုင်းရသလဲ "

တလမေဒေါ၏ အသံတို့ တုန်ရီနေပြီး ယခင်ကထက်လည်း မာကျောကျယ်လောင်နေသည်။ ထိုအခါမှ မျက်နှာထားတင်းနေသော မဟာဒေဝီက မျက်နှာကိုချို၍ လေသံအေးအေးဖြင့် ဖြောင့်ဖျလေသည်။

" အော် သည်လိုပါ သမီးတော်ရယ်။ သမီးတော်ကို မေးပြီးပြီဆိုတာ ဟုတ်ပါတယ်။ အိမ်တော်ကို ဝိုင်းလိုက်တာတော့ မရူးငယ် စိတ်လောသွားလို့ပါကွယ်။ ခုကလည်း ဟောဒီ့က အထိန်းတော် အဒေါ့ကုန်းကို အနည်းငယ် မေးစစ်စရာရှိလို့ လာခေါ်တာပါ "

" အို....အရီးတော်ဘုရား။ သမီးတော်မှာ အရီးတော်တူ မရှိထဲက အဒေါ့ကုန်းကို အားကိုးနေရရှာတာ၊ အဒေါ့ကုန်းကို ခေါ်သွားရင် သမီးတော်ကို ဘယ်သူ စောင့်ရှောက်ပါ့မလဲ "

တလမေဒေါမှာ အဒေါ့ကုန်းအား မပေးလိုက်ချင်၍ ပရိယာယ်ပြုခြင်း ဖြစ်သည်။ မဟာဒေဝီလည်း ရုတ်တရက် မမျှော်လင့်ထားသော စကားကြားရ၍ စဥ်းစားရခက်သွားလေသည်။

" အော်....သည်အတွက်တော့ မပူပါနဲ့ သမီးတော်ရယ်။ အရီးတော် အားလုံးစီစဥ်ထားပါတယ်။ သမီးတော်ကို စောင့်ရှောက်ဖို့ အရီးတော်ရဲ့ကျွန် မွေ့ကေသာကို ပေးပါ့မယ်။ မွေ့ကေသာက သမီးတော်ရဲ့ ငယ်ကျွန်ဆိုတော့ သမီးတော်လည်း အဆင်ပြေမှာပါ။ အရီးတော် စီစဥ်တာ သဘောတူတယ်မဟုတ်လား "

ခြံအကွယ်ရှိ မွေ့ကေသာမှာ မိမိကို မင်းသမီးဆီပြန်ပို့မည်ဟုကြားသဖြင့် အလွန်ဝမ်းသာသွားသည်။ တလမေဒေါလည်း မဟာဒေဝီပြောသည့်စကားကို မငြင်းသာတော့၍ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရလေသည်။

" အဒေါ့ကုန်း လက်နက်ချစမ်း "

" ငါ့သခင်ပေးထားတဲ့ ဓား မင်းဆီတော့ မအပ်နိုင်ဘူး။ ငါ့သခင်မထံ အပ်ခဲ့မယ် "

သမိန်မရူးက ဓားချခိုင်းသည်ကို အဒေါ့ကုန်းက ငြင်းဆန်၍ မိမိဓားကို အိမ်တော်ပေါ်ရှိ တလမေဒေါ၏ခြေရင်းတွင်သာ ချထားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် အဒေါ့ကုန်းကို သမိန်မရူး၏ စစ်သည်တို့က မရဲတရဲဖြင့်ဝိုင်းကာ ခေါ်သွားကြသည်။ အဒေါ့ကုန်းကိုကြောက်၍ ချုပ်ကိုင်ခြင်း ရိုက်နက်ခြင်းမပြုရဲကြပေ။

သမိန်မရူးနှင့် မဟာဒေဝီလည်း လှည့်ပြန်ရန်ပြင်လေသည်။ တလမေဒေါမှာ စိတ်အာရုံများထွေပြားနေ၍ အရီးတော်ကိုပင် အိမ်တော်ပေါ်သို့ မခေါ်ဖြစ်တော့။

မဟာဒေဝီမှာ ပြန်မည်ဟန်ပြင်ကာ ဝေါတော်ဘက်သို့ လှည့်လိုက်လျှင် ကျွန်မငယ်များနောက်နားတွင် မွေ့ကေသာကို မြင်လိုက်သည်။ မွေ့ကေသာမှာ မိမိကို တလမေဒေါထံ အပ်မည်ဟု ကြားသဖြင့် ဝမ်းသာ၍ ပုန်းနေသည်မှထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။

" ဟယ် မွေ့ကေသာ၊ ညည်းပြောတော့ မလိုက်ပါရစေနဲ့ဆို "

" မှန်ပါ့ဘုရား။ အရီးတော်ဘုရား အတွက် စိတ်မချလို့ လိုက်လာမိတာပါဘုရား "

မွေ့ကေသာလည်း မဟာဒေဝီကို လိမ်လိုက်မိသည်။ သို့သော် မဟာဒေဝီမှာ မွေ့ကေသာကို မြင်၍ ဝမ်းသာသွားသည်။

" ညည်းလာတာနဲ့ အတော်ပဲ။ ညည်းကို ညည်းသခင်မ တလမေဒေါကို စောင်ရှောက်ဖို့ ပြန်ပို့ချင်တယ်။ ညည်းသဘောကရော ဘယ်လိုလဲ "

" အို ကျွန်တော်မျိုးမက အရီးတော့်ကျွန်ပါ။.ကျွန်တော်မျိုးမကို အရီးတော်ပိုင်ပါတယ်။ အရီးတော်က သခင်မ တလမေဒေါကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ခိုင်းရင်လည်း ကျွန်တော်မျိုးမ စောင့်ရှောက်ရပါလိမ့်မယ်။ ငြင်းဆန်မည် မဟုတ်ပါဘုရား "

မွေ့ကေသာ စကားကို မဟာဒေဝီသဘောကျကာ ပြုံးသွားလေသည်။

" ညည်းသဘောတူတယ်ဆိုတော့ ဝမ်းသာပါတယ်အေ။ ငါ့တူမတော်ကို သေချာစောင့်ရှောက်ကြားလား "

" မှန်ပါ့ဘုရား "

မဟာဒေဝီလည်း ဝေါပေါ်သို့ တက်၍ နောက်ပါများနှင့် ပြန်သွားကြသည်။ မွေ့ကေသာမှာတော့ မဟာဒေဝီအား ထိုင်၍ရှိခိုးလျက် ကျန်ခဲ့တော့သည်။ မဟာဒေဝီ၏အိမ်တော်သို့ ပြန်မလိုက်ခဲ့တော့ချေ။

တလမေဒေါ၏ အိမ်တော်သို့ ရောက်သော မွေ့ကေသာမှာ အလွန် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်နေသော်လည်း တလမေဒေါမှာမူ မျက်နှာမကောင်းလှ၊ မျက်ဝန်းတို့ အမြဲရီဝေနေပြီး ယခင်ကထက် အနည်းငယ်ပိန်သွားသည်။ သားတော်လေး ဗောလောကျန်ဒေါမှာကား စကားများတီတီတာတာပြောတတ်နေပြီး လမ်းလျှောက်တတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ မွေ့ကေသာ ပျော်ရွှင်နေသော်လည်း အိမ်တော်မှာကား မင်းသားရှိသကဲ့ စည်းကားခြင်းမရှိတော့။ တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်လျက် အထီးကျန်ခြင်း၊ ဝမ်းနည်းခြင်း အရိပ်အငွေ့တို့ လွမ်းမိုးနေသည်။

" သခင်မ ကျန်းမာပါစဘုရား "

" မာပါတယ် မွေ့ကေသာရယ်။ နင်ရောက်လာလို့ တော်သေးတာပေါ့။ သူတို့ အဒေါ့ကုန်းကို စစ်မေးဖို့ ခေါ်သွားကြပြီ။ အိမ်တော်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး "

တလမေဒေါ၏ အသံမှာ ဝမ်းနည်းကြေကွဲ သံပေါက်နေသည်။

" ကျွန်တော်မျိုးမ သိပါတယ်ဘုရား။ သခင်မအရီးတော်ရဲ့ အကြံအစီပါ။ ကျွန်တော်မျိုးမ အသိပေးဖို့ လာပေမယ့် မမှီလိုက်တော့ပါဘူး ဘုရား "

" ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ငါတို့မှာ သူ့လက်တွင်း ရောက်နေတာကို။ "

တလမေဒေါမှာ သလွန်တော်ပေါ် ခပ်စောင်းစောင်းမှီထိုင်လျက် လက်သီးဆုပ်ကာ အားတင်းထားသည်ကို မွေ့ကေသာ မြင်နေရသည်။ အပြစ်ကင်းသော သားတော်ငယ်လေး ဗာလောကျန်းဒေါမှာ နန်းတွင်းအရှုပ်အထွေးတို့ကို ဘာမျှမသိသေး။ အရားအားလုံး သူနှင့်မဆိုင်သကဲ့သို့ အထိန်းတော်များနှင့်သာ ဆော့ကစားပျော်ရွှင်နေသည်။ တလမေဒေါလည်း ဆော့ကစားနေသော သားတော်လေးကိုသာ ငေးကြည့်နေသည်။

" မင်းသား သတင်းရော ဘာများကြားသေးလဲ ဘုရား "

" မပြောပါနဲ့တော့ မွေ့ကေသာရယ်။ မင်းတို့ သခင်အကြောင်းမမေးပါနဲ့တော့။ ဒဂုံမှာ လင်ရှိမယား ဆီသည်မကို မယားပြုသတဲ့ "

တလမေဒေါမှာ စကားပြောရင်း ပါးနှစ်ဖက်မှ မျက်ရည်များ စီးကျလာပြီး ဝမ်းနည်းခြင်းကို အန်တု၍ အံကိုကြိတ်ထားသည်။ မွေ့ကေသာမှာလည်း မိမိစကားကြောင့် သခင်မ ဝမ်းနည်းရပြီ မိမိစကားမှားသွားပြီဖြစ်သည့်အတွက် ဖြောင့်ဖျဖို့ရာ ကြိုးစားရတော့သည်။

" သည်လိုလည်း ဝမ်းနည်းမနေပါနဲ့ဘုရား။ ကျုပ်တို့သခင် မင်းသားက ဒီလိုပြောင်းလဲလွယ်တဲ့လူ မဟုတ်ပါဘူးဘုရား။ ဒဂုံမှာ ဆင်းရဲလွန်းလို့သာ ဆီသည်မကို အမှီပြုနေရတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ အချိန်တန်လို့ ပဲခူးကို အောင်မြင်ရင် သခင်မဆီဘဲ မင်းသားပြန်လာမှာပါဘုရား။ မင်းဧကရာဇ်တို့ မယားယူတာလည်း အပြစ်ဆိုလို့ မရဘူးမဟုတ်လား။ သို့ပေမယ့် နန်းရခဲ့လျှင် မိဖုရားခေါင်အဖြစ် သခင်မလို ဘုရင့်သမီးတော် တော်ဝင်သွေးကိုသာ ရွေးချယ်မှာပါဘုရား။ ကျွန်တော်မျိုးမ ယုံကြည်ပါတယ်။ "

" ဒီလိုပဲ ဖြေရတာပေါ့ မွေ့ကေသာရယ်....
ဟင်း....... "

တလမေဒေါမှာ သက်ပြင်းချလျက် အသံမှာလည်း ငြိုးငယ်နေပြီး အားမရှိလှ။ မင်းသမီးမှာလည်း နွမ်းလျခွေယိုင်နေပြီး အားအင်ချိနဲ့သည့်ပုံ ပေါက်နေသည်။ မင်းသမီးတလမေဒေါ ယခုလောက်အထိ ဝမ်းနည်း အထီးကျန်နေသည်ကို မွေ့ကေသာ တခါမှ မတွေ့ဖူးခဲ့ချေ။ မင်းသမီးအတွက် အလွန်ပင် စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည်။ မင်းသားအတွက် အရေးတော်လည်း အမြန်အောင်စေချင်သည်။ သို့မှသာ မင်းသားနှင့် မင်းသမီးတို့ အမြန်ဆုံးပြန်လည် ပေါင်းစည်းနိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်နေမိသည်။

တဖန် အဒေါ့ကုန်းအတွက် စိတ်ပူသွားပြန်သည်။ သမိန်မရူးတို့လူစု ဖမ်းခေါ်သွားသော အဒေါ့ကုန်းကို မည်သို့ မည်ပုံစစ်ဆေးနေပါသလဲ။ အဒေါ့ကုန်းတယောက် ထမင်းမှ နပ်မှန်အောင်စားရပါ့မလား။ သောက်ရေပင်ကောင်းစွာ တိုက်ကြပါ့မလား စိုးရိမ်နေမိပြန်သည်။ မွေ့ကေသာမှာ နန်းတွင်းထဲတွင် ကြီးပျင်းလာသူဖြစ်၍ နန်းတွင်းကြေးတိုက်အကြောင်းကို ကောင်းစွာသိသည်။

နန်းတွင်းကြေးတိုက်သည် ပကတိကျန်းမာနေသော လူတယောက်ကို ဖမ်းခေါ်သွားစေကာမူ ပြန်လွတ်လာလျှင် ထိုသူမှာ ပိန်လှီစုတ်ပြတ်၍ အသက်မသေရုံသာ ပြန်လွတ်လာကြသည်။ ၎င်းမှာ လွတ်မြောက်လာသူသာ ဖြစ်၍ လွတ်မြောက်မလာနိုင်ဘဲ အသက်ဆုံးကြသူက ပို၍များသည်။ ထိုသို့ လွတ်လာခဲ့လျှင်လည်း လွတ်လာသောသူမှာ အစဥ်စိုးရိမ်ကြောက်လန့်၍ စိတ်ဓာတ်ပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘဲ ဖောက်ပြန်လောက်သည်အထိ စစ်ဆေးနှိပ်စက်တတ်ကြသည်။ ပြန်၍ လွတ်လာသည့်လူတိုင်း မည်သည့်နည်းနှင့်မှ လူကောင်းတစ်ယောက်ကဲ့သို့ မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။ နန်းတွင်းကြေးတိုက်သည် လောကငရဲပင်ဖြစ်သည်။ ၎င်းကို သိသော မွေ့ကေသာမှာ အဒေါ့ကုန်းအတွက်လည်း အလွန်စိုးရိမ်နေမိသည်။

~~~~~~~~~~~~~

သမိန်မရူး၏ စစ်သည်တို့သည် အဒေါ့ကုန်းအား သမိန်မရူး၏ အိမ်တော်အတွင်းရှိ အနည်းငယ်မှောင်သော အဆောင်အတွင်းသို့ ခေါ်လာကြသည်။ အလယ်တွင်စားပွဲတစ်လုံးရှိပြီး တဖက်၌ သမိန်မရူးထိုင်နေသည်။

" ဒူးထောက်စမ်း "

" ခွတ်... ဒုတ်.....အား...."

ရဲမက်တစ်ဦး၏ ငေါက်သံနှင့်အတူ အဒေါ့ကုန်း၏ တခေါက်ခွက်နှစ်ခုကို ဓားအိမ်ဖြင့် ရိုက်ချလိုက်ရာ အဒေါ့ကုန်းလည်း ရှေ့သို့ ဒူးထောက်လဲကျသွားသည်။

အပိုင်း ၄၂ ဆက်ရန်

#ရဲဘုန်းသွင်

Telegram မှာလည်း စာဖတ်လို့ ရပါပြီဗျ။
https://t.me/yebhonethwin

#တလမေဒေါ #သမိန်မရူး
#မဟာဒေဝီ #မွေ့ကေသာ
#အပိုင်း၄၁
#ဟံသာဝတီနေထွက်ချိန်
#TheSunriseofHANTHARWADY

Keep Reading