ရှေးရိုးစွဲနေတုန်းလား?

စနေနေ့... ထီး၊ဖိနပ် မဝင်ကောင်းဘူး ခိုက်ရန်ဖြစ်တတ်တယ်။
ဗုဒ္ဓဟူးနေ့... ခေါင်းမလျှော်ကောင်းဘူး...လာဘ်လာဘပိတ်တတ်တယ်။
တနင်္လာနေ့... စတင်မလုပ်ကောင်းဘူး... နှစ်ကျော့ပြန်လုပ်ရတတ်တယ်။
မွေးနေ့မှာ ဆံပင်မညှပ်ကောင်းဘူး။

'ဘယ်နေ့မှာ ဘာမလုပ်ရဘူး ဘာဖြစ်တတ်တယ်...' စတဲ့ အပြောတွေကို အိမ်က လူကြီးမိဘတွေဆီက ကြားဖူးကြမယ်ထင်ပါတယ်။

ဘာကြောင့်ပိတ်ပင်ကြတာလဲ?။ တားမြစ်ကြတာလဲ?။ အဖြေကရှင်းပါတယ်။ အဆိုးတွေ မကြုံစေချင်လို့ပေါ့။ နောက်တခုကတော့ အစဉ်အဆက် လိုက်နာဖို့ ချမှတ်ထားတဲ့ အရာဖြစ်လို့ ဆက်ပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြတာလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ တကူးတက စောင့်ထိန်းရမယ့် ကြီးလေးတဲ့ ကန့်သတ်ချက်တွေ ဟုတ်မနေတာကြောင့်လည်း ပါ,ပါတယ်။

ဒါဖြင့် အဆိုးကြုံမှာစိုးလို့ ရှောင်ကြဉ်ကြတိုင်းရော ကံကောင်းလာကြသလား?။ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့မှာ ခေါင်းမလျှော်လို့ကော လာဘ်လာဘတွေ ဝင်လာရဲ့လား...။ လပြည့်လကွယ် ခေါင်းလျှော်မိတာနဲ့ စုန်းမဖြစ်ရအောင် အဲ့ဒီပညာကို ဘယ်သူက တကူးတက လာသင်ပေးပါလိမ့်။ ရှင်းရှင်း‌လေးပါပဲ... ဒါတွေအကုန် တကယ်မဖြစ်လာမှန်း လူတိုင်းသိထားပြီးသားပါ။ ဒါဆို ဘာကြောင့် အစွဲကြီးနေကြပါလိမ့်...။

တစ်နေ့က ကျွန်မ ညဘက်ကြီး လက်သည်းညှပ်မိတော့ အဖေက ပြောပါတယ်။ ညဘက် လက်သည်းမညှပ်ကောင်းဘူး လာဘ်ပိတ်တတ်တယ်တဲ့... ။အဲ့ဒီလက်သည်း သေးသေးလေးက လာဘ်ဝင်တဲ့ အပေါက်ကို သွားပိတ်တယ်ဆိုတော့ အဲ့အပေါက်က ပိုက်ဆံရောဝင်လို့ရပါ့မလားလို့ ကပ်သီးကပ်ဖဲ့နဲ့ ကျွန်မ ပြန်‌မေးလိုက်ပါတယ်။ အဖေက ပြန်ပြောတယ်။ လာဘ်ပိတ်တယ်ဆိုတာ ထက် ညဘက်လက်သည်းညှပ်မိရင် အသားစတွေ ပါကုန်မှာစိုးလို့ ရှောင်ခိုင်းတဲ့ သဘောပါတဲ့လေ။ ဒီလို အကျိုးသင့် အကြောင်းသင့်မျိုး‌ဆိုရင်တော့ ကျွန်မ လက်ခံနိုင်ပါသေးတယ်။

ဒါပေမဲ့ တချို့ကိစ္စတွေဆိုရင်တော့ လက်ခံဖို့ အတော်ခက်ပါတယ်။ ဆရာတော်တစ်ပါးဟောဖူးတဲ့ တရားထဲကလိုပေါ့ ရက်ရာဇာမှာ ငရုတ်သီးစားလည်း စပ်မှာပဲ။ ထန်းလျက်စားရင်တော့ ချိုမှာပေါ့။ ပြဿဒါးမှာ ကုသိုလ် လုပ်ရင်တော့ ကုသိုလ်ရမှာပါပဲ။

ဒီလိုပြောလို့ ကျွန်မကို မရှောင်ချင်ရင် မရှောင်နဲ့ပေါ့လို့‌ ပြောစရာရှိပါတယ်။ မှန်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ မရှောင်ချင်ရင် မရှောင်ပဲနေနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှမဖြစ်ရင်တော့ကောင်းပေမယ့် ဖြစ်လာတဲ့ အခါကျတော့ ဒါကြောင့်ဖြစ်တာပဲလား၊ ငါမရှောင်ခဲ့လို့များလား ဆိုတဲ့ သံသယတွေဝင်လာတတ်ကြပါတယ်။ ကျွန်မအပါအဝင် ထုံးစံဒီလိုပဲတွေးတတ်ကြပါတယ်။

အဲ့လိုအချိန်မျိုးမှာ ကျွန်မတို့ တွေဝေသွားတတ်ကြပါတယ်။ တွေဝေတယ်ဆိုတာ ငါဒီအရာတွေကို လက်ခံသင့်လား...။ လက်မခံပဲနေရင် ပိုဆိုးမလားပေါ့လေ။ ဒီအခါ ငယ်စဉ်ကတည်းက လူကြီးသူမတွေရဲ့ ဆိုဆုံးမမှုတွေအောက်မှာ ကြီးပြင်းလာသူတွေပီပီ မမှားနိုင်ပါဘူးလေလို့ ကောက်ချက်ချပြီး မျက်စိမှိတ်လက်ခံလိုက်ကြပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ အတွေးသံသရာထဲလည်ပြီး အစွဲတွေထဲက ရုန်းမထွက်နိုင်တော့ပြန်ပါဘူး။

အဓိကကတော့ အတွေးမလွန်ဖို့ပါပဲ။ တွေးတယ်ဆိုရင်တောင် အပြုသဘောဆောင်တဲ့ အတွေးမျိုးကို ပြောင်းတွေးကြရမှာပါ။

ဗုဒ္ဓဟူးနေ့မှာ ခေါင်းလျှော်မိတာကြောင့် ငါရစရာရှိတဲ့ အကြွေးတွေ သူတို့ မပေးတော့တာလားလို့ တွေးမယ့်အစား ပြန်ဆပ်ဖို့ အဆင်ပြေလောက်တဲ့ ပမာဏမရှိလို့ဖြစ်မှာပါ။ အကျိုးအကြောင်း တစ်စုံတစ်ရာ ရှိနေတာဖြစ်မှာပါ ဆိုပြီး ပြောင်းတွေးကြည့်ပါ။ သိသိသာသာ စိတ်ပေါ့‌ပါးသွားသလို တအုံနွေးနွေးဖြစ်နေတဲ့ အစွဲတစ်ခုလည်း ဖယ်ပြီးသားဖြစ်သွားမှာပါ။

အစွဲတွေကို လက်ငင်းဖယ်ထုတ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ရင်တောင် အတွေးတွေကို ပြောင်းပစ်လိုက်ပါ။ အဲ့လိုကနေ အစွဲတွေလည်း သိသိသာသာ လျော့သွားမှာပါ။

# ကိုယ်တိုင်လည်း အစွဲကျွတ်ဖို့ ကြိုးစားရင်း...

Yara