ယနေ့ခေတ်ရဲ့လမ်းပျောက်လူငယ်များ

တောကြီးကလည်း‌ မှောင်လိုက်တာမှလွန်ရောကွာ
ငါတော့ဘာမှမမြင်ရတော့ဘူးကွ
ငါလည်းတူတူပဲကွာ
ရှေ့ကိုဘယ်လိုဆက်သွားကြမလဲ
နေပြောက်လေးတစ်ပေါက်တောင်မကျသလို
လရောင်လည်းမရှိဘူးကွ
ကြယ်ရောင်ဆိုတာဝေလာဝေးရောပေါ့
ရွေးချယ်စရာ‌လမ်းမပြောနဲ့
ဆက်လျှောက်လာတဲ့လမ်းတောင်မတွေ့တော့ဘူး
ဒီအတိုင်းသာမှောင်နေရင်တော့
ထိုင်နေရမှာလား
နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ရင်ရော
ရှေ့ဆက်တိုးလိုက်ရင်ရော
ဘယ်လိုပဲနေနေထိုင်နေလို့တော့မရဘူး
ရှေ့ပဲတိုးတိုး နောက်ပဲဆုတ်ဆုတ်
အမှောင်တိုင်းပါပဲကွာ
ငါတို့မှတ်မိတဲ့လာလမ်းအတိုင်းနောက်ဆုတ်ခဲ့ရင်ရော
နောက်လမ်းကောင်းခဲ့လို့လား
ရှေ့ဆက်တိုးလိုက်လို့များရော
ချောက်လား ချိုင့်လား
ချောက်မှန်း ချိုင့်မှန်း သိရင်တောင်
ဆက်လျှောက်ကြမယ်မို့လား
ဆုံးဖြတ်ချက်တွေလည်းတူမှာမဟုတ်သလို့
လျှောက်တဲ့လမ်းချင်းလည်းတူမှာမဟုတ်ဘူးပေါ့
ဘယ်လမ်းပဲလျှောက်လျှောက်
ကိုယ်လျှောက်တဲ့လမ်းမှာ တွေ့တဲ့လူတိုင်းဟာ
ကိုယ်နဲ့အတွေးတူလို့လျှောက်လာတဲ့သူတွေပါပဲ
လျှောက်လမ်းမတူအတွေးမတူသူကို တွေ့ခဲ့သော်လည်း
တွေ့တဲ့သူတိုင်းကို
ဖေးမကူညီ ချစ်ခင်ရိုင်းပင်းစွာနဲ့
လူသားဆန်တဲ့စိတ်မွေးမြူနိုင်ကြပါစေ

..............

အားလုံးကို ချစ်ခင်စွာဖြင့်.........
လမ်းပျောက်ပေါ်လျှောက်နေမိတဲ့လူငယ်တွေရဲ့ခြေလှမ်းများ အမြန်ဆုံးလမ်းမှန်ပေါ်လျှောက်လှမ်းနိုင်ကြပါစေ။

လင်းယဥ်
၅.၁.၂၀၂၅